ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2020

Hits & booze ...(To αλκοόλ, τελικά, είναι αυτό που "μας φέρνει επικίνδυνα πιο κοντά;")

 1st hit :  Σίγουρα μια...αλλόκοτη δήλωση, προς γονείς και κηδεμόνες της μαθητιώσας νεολαίας: Ομολογία Σύψα: Δεν χρειάζεται η μάσκα στα μικρά παιδιά – Γίνεται ως «μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας»

2nd hit: «Στο σπίτι δεν θα αγκαλιάζουμε τα παιδιά μας. Θα φοράμε την μάσκα μας αν μας πλησιάζουν» Ναι. Επιστήμονες συμβουλεύουν γονείς να μην φιλάνε και να μην αγκαλιάζουν τα ήδη επιβαρυμένα ψυχολογικά παιδάκια τους, λόγω όλων αυτών των πρωτοφανών στρεσογόνων καταστάσεων που βιώνουμε όλοι (πλήττοντας το ίδιο το ανοσοποιητικό μας), μέσα στη θαλπωρή και άσυλο του σπιτιού τους! Στερώντας την υπερπολύτιμη για την ανάπτυξή τους τρυφερότητα και μετατρέποντάς τα σε ... εκκολαπτόμενους, σιγά σιγά, κοινωνιοπαθείς...;

3d hit: Ο γνωστός επιστήμων επανήλθε κι εξήγησε με σαφήνεια τους λόγους που πάρθηκε η απόφαση για το κλείσιμο των περιπτέρων τα μεσάνυχτα: "Το αλκοόλ φέρνει χαλάρωση και τους ανθρώπους πιο κοντά, κι αυτό είναι επικίνδυνο."  Μεταμεσονύχτιος συνωστισμός νέων σε πλατείες, με παρέες 9 ατόμων + 1, αποδεικνύεται επικίνδυνος, ειδικά όταν υπάρχει συνοδεία αλκοόλ που, κατά την επίσημη πλέον άποψη, συσφίγγει τις κοινωνικές (τρισκατάρατες όμως εν καιρώ πανδημίας) σχέσεις...Εντάξει, να συμφωνήσουμε, οτιδήποτε είναι τελικά για το δημόσιο καλό και το εννοούμε!  Αν είναι όμως δυο-τρεις παρέες των 4-5-6 ή και 7 το πολύ σε παγκάκια που απέχουν πολλά μέτρα μεταξύ τους και τηρείται η μη εγγύτητα της μίας παρέας με την άλλη, η κάθε ολιγομελής δηλαδή νεανική παρέα στη δική της αυτοπειθαρχημένη φάση και κουβεντούλα χωρίς όμως να παρασυρθεί από τη χαλάρωση, είναι ή δεν είναι αποδεκτό; Μιλάμε πολύ σοβαρά, γιατί οι λεπτομέρειες είναι σημαντικές στην κατανόηση χωρίς παρερμηνείες και άνεϋ ουσίας κρυφτούλι  και ούτε η ελληνική αστυνομία είναι για διάφορους λόγους καλό να στέλνει προσωπικό σε ένα σωρό πλατείες για μεταμεσονύχτιες περιηγήσεις κι  επιφορτισμένο να καταμετρά άτομα...Οι λέξεις-κλειδιά εδώ, προφανώς, είναι η "χαλάρωση" και "υπευθυνότητα", άρα οι ξενύχτηδες καλούνται να μην συνωστίζονται και να μην το "πολυτσούζουν" με αλκοόλ που αγόρασαν στις 11:45-59, από περίπτερα και ό,τι άλλα ανοιχτά μέχρι εκείνη την ώρα , εφόσον κατεβάζουν πια ρολά τα μπαράκια.

Κι αν στις προσεχτικά ολιγομελείς παρέες, απαραίτητη φυσικά η τήρηση του πλαφόν, το "γλυκό πουλί της νιότης" αρχίσει να "κελαηδάει" τίποτα αθυρόστομα άσματα (και ποιος μπορεί να αρνηθεί ότι αυτό είναι στη φύση του;), σαν το παρακάτω το προερχόμενο από τους παραδοσιακά φημισμένους μπεκρήδες αλλά συμπαθέστατους Ιρλανδούς ... Θα υπάρξουν θέματα δυσάρεστα; Χωρίς όμως οι νεολαίοι να παρασύρονται από ανεγκέφαλες διαθέσεις, σαν κάτι ξακουστούς στο "σπορ" Δυτικοευρωπαίους, που για να ξορκίσουν τη μιζέρια της καθημερινότητάς τους "κάνουν κεφάλι" με οτιδήποτε προκύψει, μέχρι εξαχρείωσης του εαυτού...:

 

 Εντάξει, για να τα λέμε όλα, αναγκαία (μέχρι ενός σημείου βέβαια) και η "χαλάρωση" σε αυτούς τους πρωτοφανώς ψυχοπλακωτικούς καιρούς που ζούμε, αλλά να μην ξεχνάμε και τη διαχρονική σοφία της φράσης "παν μέτρο άριστο". Αλλά αν νοιάζονται οι οποιοιδήποτε αρμόδιοι, ανεξαρτήτως κυβέρνησης, πραγματικά (και με επιστημονική βούλα) για την καλή δημόσια  υγεία, ίσως θα ήταν χρήσιμο να απαγορεύσουν ολοκληρωτικά τα εξής: κάθε είδους αλκοολούχο (κάτι σαν την ποτοαπαγόρευση στις ΗΠΑ τη δεκαετία του 1930), το αποδειδειγμένα τοξικό δηλητήριο Coca Cola, τα τσιγάρα και τον καπνό που δημιουργούν και παθητικούς καπνιστές, ακόμα και τη λεγόμενη junk food ή σκουπιδοτροφή (δηλαδή να βάλουν χέρι και στα φαστφουντάδικα;). Άλλωστε, πόσοι πεθαίνουν παγκοσμίως από το αλκοόλ και το κάπνισμα, ένα άλλο είδος διόλου αμελητέας πανδημίας...;

(Τα παραπάνω αποτελούν προϊόν σύνθεσης μιας μικρής διαδικτυακής κουβεντούλας με τον αναγνώστη του μπλογκ που υπογράφει ως "κεραμιδόγατος")

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου