ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2020

"105 Πανεπιστημιακοί (κι ο Έλληνας Καθηγητής Νομικής Charalambos Apostolidis), το νο1 γαλλικής διανόησης-Φιλοσοφίας André Comte-Sponville,επιστήμονες,γιατροί για Covid: δεν θέλουμε πλέον να κυβερνιόμαστε από και δια του φόβου.Δεν είμαστε σε πόλεμο.. αλλά ούτε ο πόλεμος δικαιολογεί κατάλυση του κράτους δικαίου και δημόσιων ελευθεριών.Οι κυβερνήσεις εργαλειοποιούν την επιστήμη.Οι επιταγές προστασίας κατά της μετάδοσης να μην οδηγούν στην προδοσία της ιατρικής ηθικής και των θεμελιωδών ανθρωπιστικών αρχών."


Συλλογικό κείμενο που το υπογράφουν 105 πανεπιστημιακοί-Καθηγητές Πανεπιστημίου Μικροβιολογίας,Φυσιολογίας,Φαρμακολογίας,Βιολογίας,Ψυχολογίας,Ψυχιατρικής,Πολιτικών Επιστημών, Νομικής όπως ο Έλληνας Charalambos Apostolidis του Université de Bourgogne, Κοινωνιολογίας,επιδημιολόγοι, επιστήμονες,ερευνητές ,επαγγελματίες της υγείας πρώτης γραμμής και το νο 1 της Φιλοσοφίας και της γαλλικής διανόησης στη Γαλλία σήμερα και διακεκριμένος συγγραφέας André Comte-Sponville ασκεί κριτική στην πολιτική και την διαχείριση επικοινωνίας της γαλλικής κυβέρνησης αναφορικά με την κρίση covid. Σύμφωνα με αυτούς πρόκειται περισσότερο για μια ”τοιχοκόλληση” «προστατευτικής στάσης (υπερπροστατευτισμός)» παρά για μια στρατηγική υγειονομική συγκεκριμένη. Οδηγούν περισσότερο στο να διαιρέσουν και να αποχαυνώσουν τους πολίτες παρά να τους ενώσουν και να τους κάνουν πιο υπεύθυνους.
Το κείμενο δημοσιεύθηκε για α΄φορά την Πέμπτη 10 Σεπτέμβρη το απόγευμα στην εφημερίδα   Le Parisien όπου αρχικά είχαν υπογράψει 35 επιστήμονες, πανεπιστημιακοί και επαγγελματίες στο χώρο της υγείας.Η εφημερίδα δεν μπορεί να επικαιροποιήσει τη λίστα αυτών που προστέθηκαν στη συνέχεια κι αυτό το κάνει το μέσο mediapart.. Στις 12 Σεπτέμβρη οι υπογράφοντες ήταν πλέον
105 κι έπεται συνέχεια.

Το κείμενο:

Eμείς, επιστήμονες και πανεπιστημιακοί όλων των τομέων κι επαγγελματίες της υγείας ασκώντας την ελεύθερη βούλησή μας και την ελευθερία μας της έκφρασης, λέμε ότι δεν θέλουμε πια να κυβερνιόμαστε από και διά του φόβου. Η γαλλική κοινωνία διανύει περίοδο έντασης, πολλοί πολίτες πανικοβάλλονται ή, αντίθετα, γελούν με τις οδηγίες, και πολλοί υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων πανικοβάλλουν. Είναι επιτακτική η αλλαγή πορείας.

Δεν είμαστε σε πόλεμο αλλά αντιμέτωποι με μια επιδημία που στις 9 Σεπτέμβρη στοίχισε τη ζωή σε 30 άτομα έναντι των 1 438 που πέθαναν σε μια μέρα στις 14 Απρίλη. Η κατάσταση επομένως δεν είναι καθόλου ίδια με αυτή που ήταν πριν 5 μήνες. Επίσης ούτε ο πόλεμος μπορεί κάποιες φορές να δικαιολογήσει ένα καθεστώς έκτακτης ανάγκης και περιορισμούς κατ΄εξαίρεση του κράτους δικαίου και των δημόσιων ελευθεριών που θεμελιώνουν τη Δημοκρατία και την Πολιτεία πολύ περισσότερο .Σήμερα όπως και χθες αυτή η κρίση οφείλει να μας ενώσει και να μας υπευθυνοποιήσει όχι να μας χωρίσει και να μας καθυποτάξει.

Γι αυτό καλούμε τις πολιτικές κι υγειονομικές αρχές της Γαλλίας να σταματήσουν να ενσπείρουν το φόβο μέσω μιας αγχωτικής επικοινωνίας που συστηματικά υπερβάλλει τους κινδύνους χωρίς να εξηγεί τα αίτια και τους μηχανισμούς. Δεν πρέπει να συγχέουμε την πεφωτισμένη υπευθυνοποίηση με την ηθικιστική ενοχοποίηση ούτε την πολιτική παιδεία με την παλιμπαιδισμό. Καλούμε επίσης το σύνολο των δημοσιογράφων να μην μεταδίδουν μη αποστασιοποιημένα μια επικοινωνία που έγινε αντιπαραγωγική :
η πλειοψηφία των συμπολιτών μας δεν εμπιστεύεται πια τους επίσημους λόγους, τις συνωμοσιολογίες όλων των ειδών που αφθονούν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τους εξτρεμισμούς που τους καρπώνονται.

Το γενικό lockdown μέτρο ανέκδοτο και πρωτοφανές στην ιστορία μας είχε συνέπειες, ατομικές, οικονομικές και κοινωνικές κάποιες φορές τρομερές που απέχουν πολύ από το να έχουν όλες εκδηλωθεί ακόμη και να έχουν όλες αξιολογηθεί όλες. Το ν’αφήνεται να πλανάται η απειλή της επαναφοράς του είναι ανεύθυνη στάση.

Προφανώς και πρέπει να προστατεύσουμε τους πιο ευπαθείς. Αλλά όπως η επιβολή της μάσκας στο δρόμο συμπεριλαμβανομένων των περιοχών όπου δεν κυκλοφορεί ο ιός, η αποτελεσματικότητα της καραντίνας δεν έχει αποδειχθεί επιστημονικά. Αυτά τα γενικά κι ομοιόμορφα μέτρα επιβαλλόμενα υπό αστυνομική επιτήρηση αποκαλύπτουν περισσότερο μια θέληση ”τοιχοκόλλησης” μιας προστατευτικής στάσης παρά μια συγκεκριμένη υγειονομική στρατηγική. Εξ ου και η μεγάλη αστάθεια τους τους τελευταίους έξι μήνες. Πολλές άλλες χώρες ενεργούν με μεγαλύτερη συνοχή.Ένας ευρωπαϊκός συντονισμός θα ήταν απαραίτητος.

Καλούμε ομοίως την κυβέρνηση να μην εργαλειοποιεί την επιστήμη. (σσ.στην Ελλάδα η επιστήμη εργαλειοποιήθηκε από τους κυβερνώντες αν ναι και σε ποιό βαθμό και γιατί;;;) Η απαραίτητη προϋπόθεση της επιστήμης είναι η διαφάνεια, ο πλουραλισμός, η διαβούλευση δια της αντιπαράθεσης, η ακριβής γνώση των δεδομένων και η απουσία συγκρούσεων συμφερόντων. Καθώς το Επιστημονικό Συμβούλιο Covid-19 δεν πληρεί όλα αυτά τα κριτήρια, θα πρέπει να επανιδρυθεί ή να διαγραφεί.( σσ. στην Ελλάδα τα πληρεί;;; )

Θα θέλαμε επίσης να επισημάνουμε ότι οι πρώτοι για τη θεραπεία των ασθενών είναι οι γενικοί ιατροί. Η απομάκρυνσή τους από τον αγώνα κατά του Covid, η μη παροχή σε αυτούς τεστ ή μάσκας και η αναστολή της ελευθερίας τους να συνταγογραφούν τα εγκεκριμένα φάρμακα της επιλογής τους ήταν ένα σφάλμα που δεν πρέπει να επαναληφθεί.Αντιθέτως, όλοι οι θεράποντες και νοσηλευτικό προσωπικό πρέπει να κινητοποιηθούν, να εξοπλιστούν και να ενωθούν προκειμένου να βελτιώσουν τις ικανότητές μας αντίδρασης και όχι να τους περιορίσουμε.

Τέλος, οι επιταγές της προστασίας κατά της μετάδοσης δεν πρέπει να οδηγούν στην προδοσία της ιατρικής ηθικής και των θεμελιωδών ανθρωπιστικών αρχών.Η απομόνωση των ασθενών και η προστασία των ατόμων που κινδυνεύουν δεν σημαίνει ότι τους στερείς όλα τα δικαιώματα τους και κάθε (ίχνος ) κοινωνικής ζωής.

Είναι επείγον ν’ αρχίσουμε να σκεφτόμαστε μαζί να ορίσουμε δημοκρατικά τις στρατηγικές μας για την υγεία, ν’ αποκαταστήσουμε την εμπιστοσύνη των συμπολιτών μας και το μέλλον των νέων μας..

mediapart 11/9/20

Oι 105 πρώτοι υπογράφοντες (πλήθος Πανεπιστημιακών, γιατρών και όχι μόνο) θ΄ακολουθήσει μακροσκελής λίστα που προτίθεται κάθε λεπτό:
Jean-François Toussaint, professeur de physiologie à l’Université de Paris
Laurent Mucchielli, sociologue, directeur de recherche au CNRS
Bernard Bégaud, professeur de pharmacologie à l’Université de Bordeaux
Gilles Boeuf, professeur de biologie à Paris-Sorbonne Université
Pierre-Henri Gouyon, professeur de biologie au Muséum National d’Histoire Naturelle
Jean Roudier, professeur de rhumatologie à l’Université d’Aix-Marseille
Louis Fouché, médecin, anesthésiste réanimateur à l’Hôpital de la Conception
Olivier de Soyres, médecin, réanimateur à la clinique des Cèdres
Christophe Lançon, professeur de psychiatrie à l’Université d’Aix-Marseille
Laurent Toubiana, épidémiologiste à l’INSERM
Mylène Weill, biologiste, directrice de recherche au CNRS
Anne Atlan, généticienne des populations et sociologue, directrice de recherche au CNRS
Bernard Swynghedauw, biologiste, directeur de recherche émérite à l’INSERM
Marc-André Selosse, professeur de microbiologie au Muséum National d’Histoire Naturelle
Jean-Louis Thillier, médecin, immunopathologiste
Jean-François Lesgards, biochimiste, chercheur au CNRS
Alexandra Menant, biologiste, chercheuse au CNRS
André Comte-Sponville, philosophe
François Gastaud, Chirurgien Orthopédiste à Strasbourg
Éric Desmons, professeur de droit public à l’Université Sorbonne Paris Nord
Dominique Andolfatto, professeur de science politique à l’Université de Bourgogne Franche-Comté
Charalambos Apostolidis, professeur de droit public à l’Université de Bourgogne-Franche-Comté
Nicolas Sembel, professeur de sociologie à l’Université d’Aix-Marseille
Dominique Crozat, professeur de géographie à l’Université de Montpellier
Marnix Dressen-Vagne, professeur de sociologie à l’Université Versailles Saint-Quentin en Yvelines
Thomas Hippler, professeur d’histoire contemporaine à l’Université de Caen Normandie
Nicolas Leblond, maître de conférences en droit à l’Université Polytechnique Hauts-de-France
Dominique Labbé, politiste, enseignant émérite à l’Université de Grenoble-Alpes
Arnaud Rey, chercheur en psychologie au CNRS
Mathias Delori, politiste, chercheur au CNRS
Jacques Tassin, écologue, chercheur au Centre de coopération internationale en recherche agronomique pour le développement (CIRAD)
Sylvie Gourlet-Fleury, écologue, chercheuse au CIRAD
Emmanuelle Sultan, docteur en océanographie physique, ingénieure de recherche au Muséum National d’Histoire Naturelle
Christophe Leroy, biologiste, docteur en biologie moléculaire et cellulaire
Bernard Dugué, docteur en pharmacologie, docteur en philosophie
Yannick Gottwalles, chef du pôle Urgences des hôpitaux civils de Colmar
Hélène Banoun, docteur en pharmacologie, ancien chercheur à l’INSERM
Pierre-Yves Santiago, chirurgien à l’Institut Ophtalmologique de l’Ouest Jules Verne
Morgane Miègeville, cadre de santé, responsable pédagogique AP-HP
Colette Nordmann, Médecin du Sport
Franklin Joulie, chirurgien, Nantes
Christian Perronne, infectiologue, professeur à l’Université de Versailles Saint Quentin – Paris Saclay
Charles Menard, médecin, psychiatre
Arnauld Cabelguenne, docteur en pharmacologie
Marie-Claire Cabelguenne, pharmacienne
Franck Enjolras, psychiatre et anthropologue, chercheur à l’EHESS
Denis Agret, médecin urgentiste et santé publique
Guillaume Barucq, médecin généraliste (Biarritz)
Stéphane Tessier, médecin de santé publique
Alain Le Hyaric, médecin hospitalier à la retraite
Malika Balduyck, maître de conférences en biochimie et praticien hospitalier au CHU de Lille
Marie Laure Cadart, médecin et anthropologue
Yann Jacob, psychologue
Nicole Vernazza-Licht, anthropologue de la santé, chercheuse associée au CNRS
Grégoire Millet, physiologiste, professeur à l’Université de Lausanne
Agnès Florin, professeur émérite de psychologie à l’Université de Nantes
Daniel Bley, anthropologue biologiste, directeur de recherche émérite au CNRS
Bernard Gaillard, psychologue, professeur émérite à l’Université de Rennes 2
Soizic Noël-Bourgois, docteur en ethno-anthropologie, infirmière, membre de l’Académie des Sciences Infirmières
Farhad Khosrokhavar, professeur émérite à l’École des Hautes Études en Sciences Sociales 
Jean-François Dhôte, forestier, directeur de recherches à l’INRAE
Richard Frackowiak, neurologue, professeur émérite à l’University College of London
Serge Dufoulon, professeur de sociologie à l’Université Grenoble Alpes
Michel Koebel, professeur de sociologie à l’université de Strasbourg
Rémy Marchal, professeur des universités à l’École Nationale Supérieure d’Arts et Métiers
Jean-François Bayart, professeur de science politique à l’IHEID
Marie-José Minassian, philosophe, enseignante émérite à l’Université Paris 8
Dominique Pécaud, professeur de sociologie à l’Université de Nantes
Frédéric Barbe, maître de conférences à l’École Nationale Supérieure d’Architecture
Christopher Pollmann, professeur de droit public à l’Université de Lorraine
Pascal Roman, professeur de psychologie à l’Université de Lausanne
Olivier Esteves, professeur de civilisation anglaise à l’Université de Lille
Dan Ferrand-Bechmann, professeure honoraire de sociologie à l’Université Paris 8
Didier Blanc, professeur de droit public à l’Université de Toulouse
Dominique Glaymann, professeur de sociologie à l’Université d’Evry – Paris Saclay
Bernadette Aubert, maître de conférences en droit à l’Université de Poitiers
Fabrice Flipo, professeur de philosophie à l’Institut Mines-Telecom BS
Pierre-Cyrille Hautcoeur, économiste et historien, directeur d’études à l’EHESS
Maryse Esterle, enseignante-chercheuse en sociologie à l’Université d’Artois
Christophe Dargere, sociologue, chercheur associé au Centre Max Weber
Anouk Guiné, professeur à l’Université Le Havre Normandie
Guy Chapouillié, professeur émérite à l’École Nationale Supérieure de l’Audio-Visuel de l’Université de Toulouse
Didier Bigo, professeur de sociologie à Sciences-Po Paris
Claude Gautier, professeur de philosophie à l’École Normale Supérieure de Lyon
Stéphane Cantéro, magistrat, enseignant à l’Université de Rennes 1
James Masy, maître de conférences en sciences de l’éducation à l’Université de Rennes 2
Olivier Jean-Marie Chantraine, professeur émérite de sciences de l’information et la communication à l’Université de Lille
Claire Neirinck, professeur de droit émérite à l’Université de Toulouse 1
Mathieu Dubois, professeur d’histoire à l’université de Nantes
Marc Roux, professeur honoraire de Zootechnie à l’AgroSup Dijon
Jérôme Reynier, docteur en psychologie sociale, enseignant dans le secondaire
Christian Palloix, professeur émérite d’économie à l’Université de Picardie Jules Verne
Arlette Bourcier-Mucchielli, psychologue, professeur honoraire à l’Université de Nice
Christophe Lemardelé, docteur en histoire des religions, chercheur associé au CNRS
Lucie Jouvet Legrand, socio-anthropologue, Maîtresse de conférences à l’Université de Franche-Comté
Michelle Zancarini-Fournel, historienne, professeur émérite à l’Université de Lyon
Jean-Luc Viaux, professeur émérite de psychologie à l’Université de Rouen
Thomas Meunier, chercheur associé au Woods Hole Oceanographic Institution
André Cayol, enseignant-chercheur émérite à l’Université de Technologie de Compiègne
Violaine Guérin, endocrinologue et gynécologue
Dominique Géraud-Coulon, médecin rééducateur
Alexandra Henrion Caude, généticienne, ancienne directrice de recherche à l’Inserm
Tamara Baron, psychologue en milieu pénitentiaire
Bruno Péquignot, professeur émérite de sociologie à l’Université Paris Sorbonne Nouvelle

ΠΗΓΗ: dimpenews.com 
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου