ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Πέμπτη 28 Μαΐου 2020

Δολοφονία εν ψυχρώ άοπλου πολίτη στο φως της ημέρας και σε δημόσια θέα από τα κτήνη του "νόμου". Για πολλοστή φορά στις ΗΠΑ..!


...ή στις Η.Ε.Α. (= Ηνωμένες Εταιρείες Αμερικής)



Τα διψασμένα για αίμα ένστολα ανθρωποειδή, ρατσιστικά και αντικοινωνικά, δονούμενα από σοβαρές ψυχολογικές διαταραχές κι έχοντας αποδειχθεί τόσες και τόσες φορές επικίνδυνα για την ασφάλεια των ανθρώπων, δεν εννοούν να παραδειγματιστούν από τα μυριάδες "λάθη". Του σεσημασμένου υπερβίαιου παρελθόντος τους, που έχει προκαλέσει και εκρηκτικές κοινωνικές συνέπειες: «LA LA, F@@k the USA!»: Η εξέγερση του Λος Άντζελες 

 Κι αν θέλουμε να πούμε τα πράγματα με το δυσάρεστο όνομά τους, οι (επιπλέον επαγγελματίες ψεύτες) "προστάτες του νόμου" είναι στην ουσία ταγμένοι σταθερά στην
υπηρεσία της ελίτ του χρήματος και της διαφθοράς και της στυγνής τρομοκράτησης των λαών, όταν αυτοί διεκδικούνε δικαιώματα και ελευθερίες, δηλαδή τα αυτονόητα...

Όσα σκληρά και αβάσταγα στη θέα των φυσιολογικών ανθρώπων διαδραματίζονται στο παρακάτω βίντεο, μας παραπέμπουν αμέσως σε αυτή την ανάρτηση και κάποια ανάλογα παλιότερα κατορθώματα: "Οι ουρανοξύστες σέρνονται πληγωμένοι στην άσφαλτο"

Το όνομα του ανθρώπου που ξεψυχά από ασφυξία, αν και ακινητοποιημένος, κάτω από την μπότα της έννομης ψυχοπάθειας, ήταν George Floyd.

 "I cannot comprehend this level of brutality. It is beyond me." -- από σχόλιο στο youtube κάποιου φυσιολογικού ανθρώπινου όντος.


Aπό την περιγραφή του βίντεο (όπου αναφέρεται και το "τρομερό έγκλημα" του θύματος, απίστευτο...):

" The Minneapolis Police murdered this brother.
⁣ This man, who, like Eric Garner, yelled out over and over and over again that HE COULD NOT BREATHE, was CLEARLY in distress. ⁣  He is in handcuffs. ⁣
On his belly. ⁣ ⁣
That already makes it hard for people to breathe. ⁣ ⁣
Then, for minutes and minutes on end, the officer keeps his KNEE on this man's neck - literally choking the life out of him. ⁣ ⁣
The people BEGGED for them to let up. BEGGED. ⁣ ⁣
Not that it would matter, but this man wasn't wanted for a violent crime.⁣
A grocery store thought he was signing a bad check. ⁣ ⁣
Yeah, really. A bad fucking check. ⁣
 ⁣ Show me the white man that has ever been confronted and killed over this. ⁣ ⁣
People are hurting.
People are out of work. ⁣ ⁣
I am so utterly disgusted and heartbroken that we live in a nation, in a time, where this keeps happening over and over again. ⁣ ⁣
 But here's the truth - JUSTICE would be this man this being alive right now.
We are tired.
We are angry.
They are already LYING and saying they noticed he "went into distress."
No, YOU PUT HIM IN DISTRESS and KEPT HIM IN DISTRESS. ⁣ ⁣
And this shit has to end."


 (image source) πηγή εικόνας

 Οι ουρανοξύστες σέρνονται πληγωμένοι στην άσφαλτο. / Το Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης σωριάζεται στην σκοτεινή λεωφόρο. / Κι όμως / Το αηδόνι κελαηδάει στο σχοινί της αβύσσου κι ο ήλιος θ’ανατείλει ερωτευμένος αλλού  --- ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΟΙΡΑΣ , "Ολέθριες Πόλεις".

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου