ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Σάββατο 25 Απριλίου 2020

Ετοιμότητα και τρίχαι κατσαραί



Έκανα υπομονή μιας κι ερχόντουσαν γιορτιάρες μέρες, αλλά έχει και η υπομονή τα όρια της. Δεν μίλαγα τόσον καιρό αλλά νισάφι πιά. Το νευρικό μου σύστημα χορδίστηκε όταν άκουσα αυτόν τον καθημερινό ντελάλη των κυβερνητών, τον Σκόρδα, μεγαλοβδομαδιάτικα  να δηλώνει με στυλ Πάπα ότι ο κοροναγιός δεν βγήκε από βιολογικά εργαστήρια και ότι προέρχεται από νυχτερίδες, που μπόλιασαν μυρμηγκοφάγο, που μετά τον έριξαν στην αγορά  της Μπουχάν και από την μπόχα σκεπάστηκε όλος ο ντουνιάς. Και συμπλήρωσε, ότι είναι «θεωρίες συνωμοσίας» οι απόψεις που λένε ότι ο γιος έχει προέλθει από εργαστηριακά πειράματα. Επικαλέσθηκε, μάλιστα, και τον μπάρμπα του τον ψεύτη: τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.  Αυτόν τον «μπάρμπα» ακολουθεί κατά πόδας από την αρχή των επεισόδιων με τον τίτλο κοροναγιός.

Εντάξει ρε υπήκοε, μαζί σου! Αλλά για πε μας, είναι η πρώτη φορά που ρίξανε μυρμηγκοφάγο στην αγορά; Από και κλείεται!  Γιατί, το λοιπόν, δεν κολλήσανε τις άλλες φορές και την πατήσανε τώρα; Κάποιο λάκκο δεν έχει η φάβα; Σαφώς, όπως είπε κι ο σοφός.

Πάμε παρακάτω. Μήπως θυμάσαι σε ποια περιοχή έσκασε το ξαδέρφι του κοροναγιού, ο σάρ; Να σου πω εγώ: Στην διπλανή επαρχία πριν από 17 χρόνια! Μήπως είναι τυχαίο ότι σε αυτές τις περιοχές υπάρχει
εργαστήριο που επεξεργάζεται και κατασκευάζει ιούς; Είναι  κι αυτό «θεωρία συνωμοσίας» ή χεροπιαστή αλήθεια;

Πώς, λοιπόν, ρε μακαντάση του Κούλη, και του λοιπού, κοινοβουλευτικού και μη, συναφιού, βγαίνεις με ύφος χιλίων καρδιναλίων και αμολάς μπούρδες; Μήπως νομίζεις ότι το λιβανιστήρι, που σου κάνουν τα μέσα, ξεπλένει τις κουταμάρες που αμολάς;

Άντε, τώρα, και να δεχτώ ότι ο κοροναγιός έρχεται από τις νυχτερίδες. Ξέρεις πόσα χρόνια κυκλοφορούσαν οι νυχτερίδες στην πιάτσα; Γιατί δεν εμφανίσθηκε πριν και έσκασε μούρη τώρα; Εδώ σοβαροί άνθρωποι κι όχι τσανάκια  των αρχόντων ισχυρίζονται ότι ο κοροναγιός είναι αποτέλεσμα εργαστηρίου.  Εσύ και το παρεάκι σου ξεχνάτε ότι έχει γίνει ρεκλάμα πριν από πέντε χρόνια ότι στο εργαστήρι της Μπουχάν, αλλά και παγκόσμια, γίνονταν πειράματα σε νυχτερίδες, ανακατεύοντας έναν συγγενή γιό της νυχτερίδας (ακίνδυνο) με τον επικίνδυνο σαρ και ποιος ξέρει τί άλλους γιούς και κόρες. Είναι φανερό –όπως μου είπε και ένας κολλητός που το διάβασε– ότι όχι μόνο είναι εργαστηριακό κατασκεύασμα αλλά και ότι έχει ακολουθία (αυτό είναι κάτι γιατρικό, μου φαίνεται) παρόμοια με αυτή του AIDS (π.χ. χτυπά το ανοσοποιητικό, δεν εκδηλώνεται παρ’ ότι ο φορέας μπορεί να μολύνει και άλλους κ.ά.). Και αυτό το είπε και ο βραβευμένος με νόμπελ Luc Montagnier. Συνωμότης κι αυτός!

Κάπου εδώ μας πρόκυψε και το «μυστήριο» που, τάχα μου, ήταν ανεξήγητο. Δεκάδες νυχτερίδες βρέθηκαν νεκρές. Αν δεν ήταν το κράτος τότε σίγουρα ήταν κάποιοι ηλίθιοι που νόμισαν ότι κάθε νυχτερίδα κουβαλάει κοροναγιό και προφανώς εξόντωσαν με κάποιο τρόπο, αμέτοχες στην επιδημία, νυχτερίδες.  Κι αυτό έγινε στο κράτος των «προνομιούχων» από τον Θεό, το Ισραήλ.

Τώρα για το πώς ἐσκασε μύτη ο κοροναγιός υπάρχουν δύο κρατούμενα. Το ένα, να τους ξέφυγε και να είπαν: «άστο να δούμε τί θα γίνει» και το άλλο να το αμόλυσαν σκόπιμα. Κι ενώ δεν έχουν ακόμα ξηγήσει το πώς, το πού και το γιατί, πλακώσαν τον πλανήτη στις απαγορεύσεις, επειδή ο κοσμάκης δεν χρειάζεται να ξέρει αλλά να υπακούει στους άρχοντες και στους υποταχτικούς τους, τους σφουγκοκώληδες επιστήμονες και τους αρπαχτιάρηδες δημοσιοκάφρους. Ο λόγος είναι απλός: όταν μέσα σε συνθήκε πού έστησαν στον πλανήτη έχουν ανάγκη να ελέγχουν πολύ μεγάλους πληθυσμούς, πρέπει να κάνουν μόδα την υποταγή και την πειθαρχία με το να φοβίζουν, να τρομοκρατούν και να μαντρώνουν τον κόσμο κατά βούληση.

Μπούκαραν οι κάθε λογίς επιστήμονες (που σε κάποιους κολάει μια χαρά το σύνθημα της αφίσας που είχε βγάλει ο αείμνηστος Χρήστος που έγραφε: Οι επιστήμονες είναι δολοφόνοι) και έτρεξαν να υπηρετήσουν τους εργοδότες τους  με το να σκορπίζουν ψέμματα  καί σύγχυση ακολουθώντας τον ντορό  που αφήνει ο μπάρμπας ο ψεύτης.

Έλα, όμως τώρα, που μας βγάζουν και ανθρωπιστές  αυτούς που έσπειραν τον κοροναγιό! Η Κίνα, λέει, έστειλε βοήθεια στην Ιταλία. Μωρ’ τί μας λες! Αυτοί που δεκαετίες τώρα έχουν γεμίσει τον πλανήτη με τα φτηνιάρικα σκουπίδια τους τώρα έκαναν το μεγάλο άλμα. Γέμισαν στον πλανήτη με το πιο καταστροφικό κατασκεύασμά τους, τον κοροναγιό. Μήτε φιλάνθρωποι, μήτε ανθρωπιστές είναι! Αυτοί που ανήκουν στην απαίσια φάρα των εξουσιομανών εγκληματιών κομμουνιστών, έκαναν ένα ακόμη έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Μα δεν ανησυχούν, κανένας δεν πρόκειται να τους ενοχλήσει. Επειδής τα ίδια πειράματα έκαναν και οι άλλοι. Κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει! Το μόνο που θα κάνουν είναι να σπεκουλάρουν όλοι προκειμένου να πάρουν προβάδισμα ο ένας από τον άλλον.

Και τέλος έχουμε το γνωστό τροπάρι.  Ότι, τάχα μου, μπράβο στον Κούλη που πήρε γλήγορα τα μέτρα. Κολοκύθια στο πάτερο! Πότε έσκασε ο κοροναγιός; Τον Δεκέβρη! Πότε πήρε μέτρα; Το Μάρτη! Τόσο γλήγορα! Γιατί άμα δεν απλωθεί η αρρώστεια δεν γίνεται να σπείρεις το φόβο και να τους κλείσεις όλους στα σπίτια του! Όμως, άμα δεν θέλεις να απλωθεί η αρρώστεια, τότενες με το που μαθεύτηκε  κλείνεις τα περάσματα για όσους έρχονται. Αυτό είναι το γλήγορα, φλούφληδες! Όλα τα άλλα που λέτε είναι τρίχαι κατσαραί, δια κορόϊδα! Αυτοί που διάλυσαν τα πάντα μέσα σε λίγε μέρες, έρχονται τώρα με θράσος να πούνε πως έκαναν γλήγορα και έσωσαν την κατάσταση. Μετά, σαν «σωτήρες» θα αλλάξουν τα φώτα σ’ όλο τον ντουνιά.

Αλλά, οι μπαγάσες του κερατά, τα κάνουν όλα αυτά επειδή έχουν τους σκοπούς τους. Για να δούμε, όμως, θα τους περάσει;

Μαγκίτης


το δανειστήκαμε από το anarchypress

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου