ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Παρασκευή 27 Μαρτίου 2020

Ο "νέος πατριωτισμός" και η ασάφεια...


H νέα πρόεδρος της δημοκρατίας μας προέβη, κατά την ανάληψη των καθηκόντων της, σε δηλώσεις  για ένα "μέλλον που, με έμπνευση το ευρωπαϊκό όραμα, συνδέεται με έναν νέο πατριωτισμό..."
Τώρα για το κατά πόσο αυτός "δεν αντιστρατεύεται τον κοσμοπολιτισμό, αλλά αποτελεί προϋπόθεσή του", ίσως κάποιοι με το φτωχό μυαλό τους οδηγηθούν και σε ενδιαφέρουσες συνδέσεις με το νόημα και προεκτάσεις της φράσης "όπου γης και πατρίδα". Χμμμμ!
Ο "παλαιός πατριωτισμός" μας τελείωσε, καλώς μας όρισε ο "νέος πατριωτισμός"!  Στο κλίμα της ήδη χαράζουσας νέες αντιλήψεις δήλωσης του Γιώργου Παπανδρέου ή ΓΑΠ, από το 2011, ότι "ο νέος πατριωτισμός δεν είναι η αποθέωση της Ελλάδας, αλλά το να αλλάξουμε την Ελλάδα". Δεν ήταν, φυσικά, και τόσο σαφής τότε ως προς το ποιόν ή "ποιότητα" αυτής της "αλλαγής". Αναπόφευκτη ίσως εδώ η θύμηση και σύνδεση με την περίφημη  "δημιουργική ασάφεια" (η οποία έγραψε τη δική της ιστορία στα πράγματα και τις πολιτικές εξελίξεις της χώρας), του επί των πρώτων ημερών του ΣΥΡΙΖΑ υπουργού οικονομίας κ. Βαρουφάκη.

Αλλά για μια στιγμή! Τι ακριβώς σημαίνει... "νέος πατριωτισμός"; Εφόσον δεν δόθηκαν...σαφείς εξηγήσεις. Άρα εναπόκειται σ' εμάς να το ανακαλύψουμε. Ας είναι...

Μήπως λοιπόν πρόκειται για έναν συναφή όρο με το νόημα...παλιών και διαδεδομένων φράσεων ή προτάσεων; Ας το δούμε. Κι αν οι υποθέσεις μας φανούν σε αρκετούς ανεπαρκείς, να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν ευθυνόμαστε τόσο εμείς όσο η...ασάφεια! Που δεν αποτελεί αξιόπιστο οδηγό σε ξεκάθαρη ερμηνεία και πλήρη κατανόηση ενός όρου, πολλές φορές ακόμη κι από τα συμφραζόμενα που τον πλαισιώνουν. Άλλωστε η "στέρεη" επικοινωνία με τη σύσταση μιας σαφούς γλώσσας για την απόδοση νοημάτων, ως αποτελεσματικό εργαλείο συνεννόησης και ανάλογης αλληλεπίδρασης στις διαπροσωπικές και κοινωνικές σχέσεις, χρειάζεται τη.... σαφήνεια. Πώς να το κάνουμε...!

Λοιπόν. Η φράση "νέος πατριωτισμός"...

Μήπως έχει κάποια σχέση με τη γνωστή φράση "ο νέος είναι ωραίος, αλλά ο παλιός είναι αλλιώς";
Μήπως έχει κάποια σχέση με τη λαϊκή ρήση: " Ήμουν νιος (=νέος) και γέρασα" ;
Μήπως έχει κάποια σχέση με το μήνυμα γνωστών εορταστικών στίχων:
"Πάει ο παλιός ο χρόνος, ας γιορτάσουμε παιδιά,
  ήρθ' ο νέος με τα δώρα με τραγούδια με χαρά.";
{ Kαι τι "δώρα"! Ιούς και πανδημίες, μαζικούς κι όλο και πιο ασφυχτικούς περιορισμούς κατ' οίκον, περικοπές σε ήδη πενιχρούς μισθούς για να τονωθεί το ζόμπι της οικονομίας, συντριβή των δικαιωμάτων κι ελευθεριών των "πολιτών" και ποιος ξέρει τι άλλο
ευφάνταστο (να'ναι καλά και η "τράπεζα ιδεών" που λέγεται Όργουελ και Χάξλεϋ) στην κατασκευή της οριστικής ταφόπλακας της ανθρωπότητας...}
Μήπως έχει κάποια σχέση με την παραχάραξη από κάποιους τρομολάγνους και κακόπιστους της επίσης εορταστικής διαδεδομένης σε όλον τον κόσμο ευχής: "HAPPY NEW FEAR !(αντί year)" ;

Και, τελικά, λέτε να έχει κάποια σχέση, συγκοινωνούντων δοχείων για παράδειγμα, με την πασίγνωστη πλέον φράση περί "Νέας Τάξης Πραγμάτων" ; Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 με τη viral πια πρώτη χρήση της διά στόματος Τζορτζ Μπους του πρεσβύτερου (εποχή που ξεσπούσε και ο πρώτος Πόλεμος του Κόλπου).
Η οποία φράση φαίνεται να έχει δημιουργήσει και το δικό της "ιδιότυπο" ή "δεύτερης ανάγνωσης" λεξικό πίσω από τις λέξεις...

Πάντως, ως φυσικές οντότητες που επιθυμούν τη δημιουργία στέρεων εδαφών κάτω από τα πόδια τους, δεν μας εκφράζει η εξάσκηση στην τέχνη της μαντικής. Ακόμη κι όταν αναγκαζόμαστε, κάθε λίγο και λιγάκι, να επιδιδόμαστε σε αυτήν...

ανιχνευτής

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου