ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 9 Φεβρουαρίου 2020

" Επί 28 χρόνια λιποτάκτης αμερικανός πιλότος!"


Ως σχολιασμός στο παρακάτω άρθρο που πρωτοδημοσιεύθηκε το 2012: από τις ζώσες ελπίδες ή τους πρωτοπόρους για έναν κόσμο ειρηνικό ή τουλάχιστον όχι σε εμπόλεμη κατάσταση έτσι όπως την εννοούν, την προπαγανδίζουν και προωθούν με κάθε τρόπο που βολεύει τα σκοτεινά, μισάνθρωπα σχέδια (It's the same old story, same old song and dance, my friend) και συμφέροντα των μεγάλων αφεντικών, προαγωγών και εκμεταλλευτών των λαών του πλανήτη (π.χ. : "Το Δίκτυο: Η Ζωντανή Οντότητα των 50 Πολυεθνικών που Κυβερνάει τον Κόσμο"), είναι οι νέοι που αρνούνται τη στρατιωτική θητεία..!
Γεγονός που είχε επισημάνει (όσον αφορά τις ελπίδες για έναν κόσμο ειρηνικό και τους "αρνητές συνείδησης") και ο Άλμπερτ Αϊνστάιν !

Επί τούτου κάτι έχει να προσθέσει και ο φίλος Ventas...

 Απίστευτη ιστορία!Επί 28 χρόνια λιποτάκτης αμερικανός πιλότος!

Ο πρώην πιλότος της αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας κ.Ντέιβιντ Χέμλερ ομολόγησε ότι κρύβεται από τον αμερικανικό στρατό ήδη εδώ και 28 χρόνια!
Ιδού η ιστορία του:
Το 1984 ο Χέμλερ,που υπηρετούσε στο  Άουγκσμπουργκ της Γερμανίας,  εγκατέλειψε τη  αεροπορική του μονάδα του και έφυγε με ωτοστόπ στη Σουηδία.
Έκτοτε τον θεωρούσαν επισήμως αγνοούμενο και οι συγγενείς του νεκρό. Ωστόσο σχετικά πρόσφατα ο Χέμλερ έκανε ένα τηλεφώνημα στους συγγενείς του από την άλλη πλευρά του ωκεανού, έπειτα από το οποίο η ιστορία της λιποταξίας του έγινε γνωστή σε όλους.
Στην Σουηδία  ο Ντέιβιντ Χέμλερ άλλαξε το όνομά του, λέγοντας ότι οι γονείς του ήταν ζητιάνοι κι έπιασε δουλειά σε ένα εστιατόριο και μετά σε οίκο ευγηρίας. Ενάμισι χρόνο αργότερα έγινε επισήμως πολίτης της Σουηδίας.
Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Χέμλερ δεν σχεδίαζε ποτέ να ζήσει μακριά από το σπίτι του και πολύ περισσότερο επί τόσον πολύ καιρό, αλλά με την πάροδο του χρόνου ο φόβος της …στρατιωτικής αστυνομίας υπερίσχυσε.

Σήμερα ο 49χρονος Ντέιβιντ Χέμλερ κατέχει δημόσιο αξίωμα και ζει με τη Ταυλανδέζα σύζυγό του και τα παιδιά τους στην πόλη της Ουψάλας. Στην ιδιαίτερη πατρίδα του την Πολιτεία της Πενσυλβανίας ζει ο αδερφός του και οι 70ετείς γονείς του. Πριν από περίπου ένα μήνα πήρε τηλέφωνο τον αδερφό του στις ΗΠΑ και τον ειδοποίησε ότι είναι ζωντανός και μια χαρά.Στη συνέχεια έδωσε συνέντευξη σε σουηδική εφημερίδα και αποκάλυψε όλη την αλήθεια.

Όπως γράφει η αμερικανική εφημερίδα New York Times ο Χέμλερ απέστειλε επιστολή στα κεντρικά γραφεία της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ, ώστε να μάθει ποιες θα μπορούσαν να είναι οι συνέπειες, εάν αποφασίσει να επιστρέψει στην Πολιτεία της καταγωγής του. Του ανακοίνωσαν ότι ακόμη και μετά την πάροδο των 28 ετών συνεχίζει να έχει ποινική ευθύνη για τη λιποταξία του.

Πάντως ο Χέμλερ δεν έχει λόγο ιδιαίτερης ανησυχίας. Ο Ουλφ Βαλεντχάιμ, που κατέχει το αξίωμα του αρχαιότερου συμβούλου για νομικά ζητήματα στο υπουργείο Δικαιοσύνης της Σουηδίας, δήλωσε σε συνέντευξή του στη «Φωνή της Ρωσίας», ότι για την έκδοση του Χέμλερ είναι απαραίτητες ορισμένες προϋποθέσεις:»Μεταξύ Σουηδίας και ΗΠΑ υπάρχει συμφωνία για την έκδοση των εγκληματιών, αλλά μία από τις βασικές προϋποθέσεις για την έκδοση είναι η διπλή παραβίαση του νόμου. Κατά συνέπεια πρέπει οι δύο πλευρές να αναγνωρίσουν την παρανομία των ενεργειών του καταζητουμένου.

Υποθέτοντας ότι οι ΗΠΑ θα καταθέσουν αίτηση έκδοσης, θα διεξάγουμε τη δική μας έρευνα για τις κατηγορίες εναντίον του, προκειμένου να διαπιστώσουμε εάν οι ενέργειές του αποτελούν παραβίαση του νόμου και στη Σουηδία. Επίσης αξίζει να συνυπολογίσουμε ότι πέρασε πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα από τη στιγμή της λιποταξίας του και η εγκληματική πράξη, πιθανώς, ήδη έχει παραγραφεί», είπε.

Όπως φαίνεται  η φυλακή απειλεί τον κ. Ντέιβιντ Χέμλερ μόνο εάν αποφασίσει να μεταβεί στις ΗΠΑ, αλλά ο ίδιος δεν προτίθεται να το κάνει.

Το διαβάσαμε ΕΔΩ
Δυστυχώς, δεν γνωρίζουμε τι έγινε τελικά με τον κύριο Ντέιβιντ Χέμλερ...


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου