ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Δευτέρα 6 Ιανουαρίου 2020

Δολοφονικό χτύπημα του Τραμπ στο έδαφος του Ιράκ σε βάρος του Ιράν !




Πρώτα συμπεράσματα από την εντολή του  " You gotta keep them seperated..! -Τo our beloved mr president of the U.C.A. (United Corporations of America), the God's favorite land of the free" - προέδρου Τραμπ, για δολοφονικό χτύπημα ανώτατου στρατιωτικού αξιωματούχου του Ιράν σε έδαφος μιας άλλης χώρας (Ιράκ):

1. Έγραψε στα καουμπόικα @@ κάθε έννοια διεθνούς δικαίου (κατά τη συνήθη άλλωστε τακτική των ΗΠΑ) αλλά και όλους τους συμμάχους των ΗΠΑ, καθώς αυτό το χτύπημα συνέβη εν πλήρη αγνοία τους, αποδεικνύοντας πόσο ισότιμους συμμάχους τους θεωρεί.
2. Ελπίζει ίσως ότι αυτή η άνανδρη, τρομοκρατικής φύσης πράξη θα του εξασφαλίσει ψήφους στις επερχόμενες αμερικάνικες εκλογές, γράφοντας και πάλι στα καουμπόικα @@ του την έτσι κι αλλιώς κενή περιεχομένου ρητορεία περί ρόλου του "απαραίτητου έθνους" ως παγκόσμιου θεματοφύλακα της ειρήνης και πολέμιου της τρομοκρατίας ανά τον (αμερικανικών συμφερόντων) πλανήτη.
3. Διέταξε τη δολοφονία του στρατηγού Kασέμ Σουλεϊμανί, που θεωρούνταν ήρωας στο Ιράν και για τις νικηφόρες μάχες που είχε δώσει κατά της Αλ Κάιντα και των αποκτηνωμένων μαζικών φονιάδων-βιαστών-αρχαιοκάπηλων-λαθρέμπορων πετρελαίου (μέσω κυρίως της ερντογανικής Τουρκίας) του Daesh ή ISIS, δηλαδή των χρηματοδοτημένων από τις αραβικές μοναρχίες του Κόλπου κυρίως και του City του Λονδίνου τσιρακίων της Δύσης: Στο έλεος των φιδιών: "Η ιδέα ότι η Δύση πολεμάει το ISIS ξεπερνάει το γελοίο..!" Καταφέρνοντας έτσι να συσπειρώσει και το λαό του Ιράν γύρω από τη θεοκρατική κυβέρνηση (σε αυτή τουλάχιστον τη χρονική καμπή), που όχι πριν από πολύ καιρό είχε ξεσηκωθεί κατά του καθεστώτος των μουλάδων. Και βοηθώντας τελικά το Ιράν να
κερδίσει παγκοσμίως τις πρώτες εντυπώσεις στη νέα εύφλεκτη σελίδα που ανοίγει στον πολύ κρίσιμο γεωστρατηγικό χώρο της Μέσης Ανατολής.
$. Έκανε το χατήρι του Νετανιάχου, βγάζοντας από τη μέση ένα πρόσωπο του σημαντικότερου εχθρού των Ισραηλινών στην περιοχή, μιας πολύ ισχυρής προσωπικότητας που το Ισραήλ υπολόγιζε  πολύ και φοβόταν. Κλείνοντας οριστικά όσον αφορά την αμέριστη στήριξη και ενόψει προεδρικών εκλογών του πανίσχυρου εβραϊκού λόμπυ στις ΗΠΑ, μετά και την αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του ισραηλινού κράτους που άφησε εμβρόντητη όλη τη διεθνή κοινότητα. 
5. Πυροδότησε τις διαμαρτυρίες των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ, που αν και διατηρούν την ίδια φιλοπόλεμη ατζέντα τρέμουν στην ιδέα της επανεκλογής Τραμπ, ο οποίος και έχει το στρατό με το μέρος του και βγήκε αλώβητος από τις λυσσασμένες επιθέσεις από σχεδόν σύσσωμα τα ΜΜΕ και όχι μόνο σε μία πρωτοφανή πολιτική πόλωση, που άγγιξε και εμφυλιοπολεμικές διαστάσεις, η οποία συνταράζει τις ΗΠΑ σε όλη σχεδόν τη διάρκεια της θητείας Τραμπ. Τον κατηγορούν ότι χωρίς την έγκριση του Κογκρέσου προχώρησε στο αεροπορικό χτύπημα στη Βαγδάτη και οδηγεί τη χώρα σε πόλεμο αφήνοντας το Κογκρέσο στο περιθώριο. Ξεχνούν όμως και αυτοί τις δηλώσεις του 2008 της πολεμοχαρούς δικής τους Χίλαρυ Κλίντον ότι με την παραμικρή αφορμή θα χτυπούσε στρατιωτικά το Ιράν.

Κι αλήθεια, ο Τραμπ είχε τελικά ή δεν είχε εξασφαλίσει την έγκριση και του Ιράκ για αυτή την αεροπορική επίθεση στο έδαφός του, στο αεροδρόμιο της Βαγδάτης, που στοίχισε τη ζωή σε 7 συνολικά άτομα ; Δολοφονία Σουλεϊμανί: Τριήμερο πένθος κήρυξε το Ιράκ
Και τώρα οι ΗΠΑ φοβούνται, δηλαδή, τα αντίποινα του Ιράν; 'Ωστε να αναλάβουν, μαζί με τους..."συμμάχους", νέα δράση κατά της ..."τρομοκρατίας";

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου