ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2020

Περί του μυστηριώδους κορωνοϊού....


To παρακάτω, σαφώς πολύ μεγάλου ενδιαφέροντος video, μας έστειλε αναγνώστης τον οποίο και ευχαριστούμε θερμά! Ένα ενημερωτικό video για τον "coronavirus", ο οποίος βρίσκεται ακόμη στα αρχικά στάδια της εξάπλωσής του και κανείς στην ουσία δεν ξέρει με απόλυτη σιγουριά ποια ήταν η αρχική πηγή μετάδοσής του (λένε π.χ. για φίδια). Και δεν ξέρουμε ακόμη πώς και πόσο γρήγορα δύναται να μεταλλαχτεί και να εξαπλωθεί ανά τον κόσμο μέσω των μετακινήσεων με αεροπλάνα κτλ...
Πώς το νέο αυτό "φρούτο από το πουθενά" μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο, τα πρώτα μέτρα προστασίας που οφείλουμε να λάβουμε, οι πρώτες έρευνες και εικασίες (ακόμη), σε αυτό το βίντεο...
 Θέλουμε φυσικά να ελπίζουμε εμείς ότι η συνέχεια αυτής της ιστορίας δεν θα είναι ανεξέλεγκτα δραματική. 

{ Κρατάμε προς το παρόν αποστάσεις από τη "συνωμοσιολογική πινελιά" στο τέλος του βίντεο, η οποία όμως, δεν το κρύβουμε, ότι μας θύμισε θέλοντας ή όχι μια παλιότερη ανάρτησή μας:  H επέλαση των συνωμοτών και των θανατηφόρων ιών τους κατά του ανθρώπου (2ο μέρος) : " Αμερικανοί επιστήμονες δημιούργησαν στο εργαστήριο έναν ιό που μοιάζει αρκετά με τον μυστηριώδη εκείνον ιό της "ισπανικής γρίπης" του 1918, ο οποίος σκότωσε περίπου 50 εκατομμύρια ανθρώπους-μια πραγματική μάστιγα της εποχής εκείνης- πολύ περισσότερους από τα θύματα του Α΄παγκόσμιου πολέμου. Πλήττοντας ειδικά πολλούς υγιείς νεαρούς ενήλικους κι όχι ηλικιωμένους ή και μικρά παιδιά, δηλαδή τις λεγόμενες "ευπαθείς πληθυσμιακές ομάδες "

Άραγε, λέμε τώρα εμείς.., είναι τελείως τυχαίο ότι εμφανίστηκε ο ιός στην πολυπληθέστατη Κίνα; Τη νέα, όπως όλα τα στοιχεία
δείχνουν, οικονομική υπερδύναμη του 21ου αιώνα και με την αλματώδη παράλληλα στρατιωτική αναβάθμιση...;}

Από την περιγραφή του βίντεο που ανέβηκε στο Brighteon πριν 6 ημέρες:

" Μετά τις ΗΠΑ, ο κορωνοϊός χτύπησε στην Ευρώπη – Δύο κρούσματα στην Γαλλια.
Κρούσματα του νέου κοροναϊού είναι πολύ πιθανόν να υπάρχουν στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπως δήλωσε σήμερα στο BBC ο καθηγητής Πολ Κόσφορντ, επίτιμος ιατρικός διευθυντής του οργανισμού Δημόσιας Υγείας Αγγλίας . Διαγνώστηκε με τον νέο κοροναϊό ένας φοιτητής από το Νεπάλ, μόλις επέστρεψε στη χώρα του από την Κίνα, σύμφωνα με το Reuters που επικαλείται δηλώσεις ενός αξιωματούχου στο Κατμαντού την Παρασκευή. Πρόκειται για την πρώτη περίπτωση επιβεβαιωμένου κρούσματος στο Νεπάλ."

ΥΓ: Κι αλήθεια πόσοι άραγε Κινέζοι ζούνε και εργάζονται σε Ευρώπη και Αμερική κι ενίοτε ίσως νιώθουν την ανάγκη να επισκέπτονται τον τόπο καταγωγής τους και δικούς τους εκεί ανθρώπους;  Θα τους απαγορευτεί μήπως, ανάλογα με το βαθμό διασποράς του ιού και για αόριστο χρονικό διάστημα, αυτή η δυνατότητα;


1 σχόλιο: