ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Πέμπτη 3 Οκτωβρίου 2019

Ολική κατάρρευση των αιολικών σε Γερμανία και ΕΕ

 { Θυμηθείτε: Αυτό που τρέμουν οι ΑΠΕτζήδες...(και άραγε συνδέονται οι ΑΠΕ με δασικές πυρκαγιές;) - "Αθάνατο Ελλαδιστάν" το μεγαλείο σου..!}

Ολική κατάρρευση των αιολικών σε Γερμανία και ΕΕ (κάποιος να το πει στον Άδωνι)


 https://www.document.no/2019/10/01/total-vindkraft-kollaps-i-tyskland-og-eu/ ή, πώς με τα αιολικά μαθαίνω ξένες γλώσσες

Η "ενεργειακή μετάβαση σε ΑΠΕ" απειλεί τα θεμέλια της Γερμανικής βιομηχανίας (αλλά όσο οι Έλληνες βάζουν αιολικά, κάτι θα κρατηθεί)

Η Γερμανία ήταν ο καλύτερος μαθητής στην τάξη των βαριά επιδοτούμενων ανεμογεννητριών. Αλλά φέτος μπήκαν μόνο 100 αιολικά. Οι Γερμανοί τα βαρέθηκαν. Με το τέλος των επιδοτήσεων σκάει η φούσκα (αλλά για αυτό υπάρχουμε εμείς, να πάρουμε τα μπόσικα)

Οι πράσινοι φανατικοί ανησυχούν ότι τώρα δεν θα πετύχουν τους Κλιματικούς στόχους μείωσης εκπομπών, αλλά τα αιολικά ποτέ δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι για αυτό. Οι αριθμοί από την Γερμανία δείχνουν ότι παρά τις επενδύσεις περίπου 1 τρις σε ΑΠΕ η εξοικονόμηση καυσίμων είναι οριακή. Τα αιολικά δεν μπορούν και ποτέ δεν μπορούσαν να υποκαταστήσουν συμβατικές μονάδες. Όλη η άσκηση βασίζεται σε ασχετοσύνη και ψέματα.

Κανένας επιχειρηματικός κλάδος δεν μπορεί να υπάρχει εσαεί με υπέρογκες επιδοτήσεις. 12 χώρες στην ΕΕ δεν έχουν βάλει ούτε ένα αιολικό, με αποτέλεσμα την αναπόφευκτη χρεωκοπία αιολικών και φωτοβολταϊκών προμηθευτών (αλλά εμείς έχουμε Υπουργούς που σταθερά ψωνίζουν).

Με τις ΑΠΕ δεν μειώθηκαν οι εκπομπές CO2, αλλά εκτινάχθηκαν οι τιμές του ρεύματος, το ηλεκτρικό δίκτυο έγινε προβληματικό, υπάρχει έλλειψη ισχύος, ανάγκη παρεμβάσεων και διακοπές.

Ο πολύς κόσμος μισεί τα λευκά τέρατα που κάποτε συμβόλιζαν την καθαρή ενέργεια και το πράσινο μέλλον. (Εγώ πουλάκια μου ξέρω από το 2010 ότι είναι μούφες και ότι με επιδοτήσεις θα γινόταν φούσκες)

Οι Γερμανοί διαμαρτύρονται για την βιομηχανοποίηση του τοπίου, την καταστροφή παρθένας φύσης, την ηχητική όχληση, την ζημιά στα πουλιά και τα οικοσυστήματα και διαμαρτύρονται για την εκτίναξη των τιμών του ρεύματος στον ουρανό, αποτέλεσμα των επιδοτήσεων.

Καμμία χώρα δεν μπορεί να ηλεκτροδοτηθεί από αιολικά, επειδή είναι εντελώς αναποτελεσματικά. (Πλην Ελλάδας, βεβαίως βεβαίως)

Το χειρότερο είναι ότι τα αιολικά δουλεύουν μόνο όταν φυσάει και όταν φυσάει σωστά, ασχέτως του πόσα πολλά μπουν ή πόσο μεγάλα είναι. Η κοινωνία δεν χρειάζεται ρεύμα όταν φυσάει , αλλά σταθερά και προβλέψιμα. Επομένως δεν μπορεί να είναι αιολικό ή φωτοβολταϊκό ρεύμα. Είναι φύσει αδύνατον να υποκαταστήσουν τα αιολικά την συμβατική ηλεκτροπαραγωγή (αλλά στην Ελλάδα θα μάθουμε)

Οι πολιτικοί δεν καταλαβαίνουν ότι σε ένα δίκτυο, η ζήτηση είναι αυτή που ενεργοποιεί τις ηλεκτροπαραγωγικές μονάδες σε λειτουργία. Η ζήτηση δεν μπορεί να ενεργοποιήσει τον αέρα (εκτός πια κι αν ο Καλλιτσάντζης ή ο Μυτιληναίος ή ο Περιστέρης ή ο Κοπελούζος το προστάξουν, ξέρετε, με ένα τηλεφώνημα: Φύσα ρεεε)

Και υπάρχουν μερικοί που νομίζουν ότι τα αιολικά στην θάλασσα θα είναι καλύτερα. Βεβαίως και θα είναι, για τους αιολικούς, κοστίζουν 10 φορές πιο ακριβά, δουλειές με φούντες.

Τι πλάκα, οι Νορβηγοί λένε τώρα αυτά που λέω από το 2010


το δανειστήκαμε από τον  archaeopteryx

Σύνδεση: 
Παράγει ένα αιολικό αρκετή ενέργεια για να κατασκευαστεί ένα αιολικό; Και ας μιλήσουμε για ...hoaxes, αν αντέχετε

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου