ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2019

Set the world on fire !



-Το βίντεο ανέβηκε στο youtube Νοέμβριο του 2017-
"Space Based Weapons, The Rothchilds, Weaponized Weather, The Firestorm in Santa Rosa. Very suspicious happenings and leads to World Wide Controllers. Deborah Tavares explains"

Συμπληρωματικά στα παραπάνω -εκτενή αποσπασματα ανάρτησης του Αυγούστου 2018-:

" Ας το καταλάβουν επιτέλους όλοι: η πραγματική, υπάρχουσα τεχνογνωσία αιχμής είναι υπεράνω κάθε φαντασίας επιστημονικής ή "συνωμοσιολογικής"! Δεν μπορεί να συγκριθεί με την τεχνολογία, ακόμα και την υποτιθέμενη "πολύ εξελιγμένη", που αφήνουν τις μάζες των ανθρώπινων πειραματόζωων να πιστεύουν ότι υφίσταται ή πρόκειται να τεθεί σε εφαρμογή. Ποιοι; Οι "μεγάλοι πειραματιστές" με τις ζωές των ανθρώπινων πληθυσμών, σε κοινωνικό, οικονομικό, ψυχοσωματικό και διανοητικό επίπεδο. Θα χρησιμοποιήσω μια πολύ εύστοχη φράση του ανιχνευτή: οι άνθρωποι είναι εγκλωβισμένοι μέσα σε μία "αντιληπτική σήραγγα"..

  Ήδη έχουν γραφτεί και ειπωθεί από κορυφαία μυαλά του καιρού μας συγκλονιστικά πράγματα, πέρα από κάθε αμφισβήτηση των οποιωνδήποτε "άπιστων θωμάδων" ή χρήσιμων ηλιθίων για τα απίστευτα σχέδια που δολο-πλέκονται πίσω από τις πλάτες τους, σε διευθυντήρια και κέντρα αλαζονικής και σαφώς μυστικοπαθούς εξουσίας, που ευτελίζουν με σαδισμό και μισανθρωπισμό κάθε έννοια δημοκρατικής διαφάνειας. Τρέχουν κολοσσιαία προγράμματα με διαδικασίες εκφυλισμού και καταστροφής των ανθρώπινων όντων, επικίνδυνα νοσηρά πράγματα και ιπτάμενα θαύματα που διαδραματίζονται πάνω από τα κεφάλια τους και με κατάλληλους χειρισμούς οι εμπνευστές τους θεωρούν, ακόμη και τώρα, εξασφαλισμένη τη δημόσια δυσπιστία των κοινωνιών. Και, δυστυχώς, με χρήση τεχνολογίας που έχει τις δυνατότητες να μετατρέπει τις καιρικές συνθήκες και τις γήινες ενέργειες σε οπλικά συστήματα μαζικής καταστροφής! Αναφέρομαι σε αυτή την ανάρτηση και τους χρήσιμους συνδέσμους που περιέχει για όσο γίνεται μεγαλύτερη κατανόηση της εντέχνως συσκοτισμένης και φοβερής μεγάλης Εικόνας, σε ένα τεράστιο εύρος της καθημερινότητας των ανυποψίαστων ανθρώπινων θυμάτων και του διαρκώς όλο και πιο υποβαθμισμένου περιβάλλοντος: Η ΖΩΗ ΣΤΗ ΓΗ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ: "η εποχή με τα αστειάκια και τα δεν είδα δεν γνωρίζω, έχει τελειώσει"!
  Με αφορμή το παραπάνω σκεπτικό και τις συνέπειές του, έρχομαι τώρα στην πολύνεκρη πυρκαγιά του Ιουλίου στην Ελλάδα, με αυτοκίνητα να λιώνουν σαν παγωτά μαζί με τις ζάντες και τα μεταλλικά τους μέρη και σε συνδυασμό με τις απίστευτες και πρωτοφανών διαστάσεων πυρκαγιές στη Σάντα Ρόσα της Καλιφόρνια, όπου: "τα γύρω δένδρα να παραμένουν μεν…ΑΘΙΚΤΑ έξωθεν, εσωθεν δε…ΦΛΕΓΟΜΕΝΑ!!! Αυτό γίνεται ΜΟΝΟ στην περίπτωση ενος χτυπήματος από…ΜΙΚΡΟΚΥΜΑΤΑ που εστιάζονται με μεγάλη δέσμη…ΛΕΪΖΕΡ…!!!" -σχετικό κατατοπιστικό άρθρο: - "

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου