ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Παρασκευή 1 Ιουνίου 2018

Εκδήλωση για τη Ζad, στις αρχές Ιουνίου στον "Αγρό"

Για αρχή, ένα βίντεο για τη Zad (μαζί και με άλλη επικαιρότητα του Απρίλη που πέρασε) με τον ιδιαίτερο τρόπο παρουσίασης του stimulator



"Τη δεκαετία του ’60 η γαλλική κυβέρνηση αποφασίζει τη δημιουργία ενός διεθνούς αεροδρομίου εκτός Παρισιού, στην περιοχή Notre-Dame-Des-Landes, 25χλμ βόρεια της πόλης Νάντη, όπου λειτουργεί ήδη άλλο ένα αεροδρόμιο. Το σχέδιο προβλέπει την απαλλοτρίωση άνω των 20.000 στρεμμάτων γης, την καταστροφή 1.300 στρεμμάτων δάσους, την αποξήρανση υγροβιότοπων και τον εκτοπισμό των κατοίκων της περιοχής.
 Έκτοτε έχει ξεκινήσει ένας αγώνας ενάντια στα σχέδια του γαλλικού κράτους, αρχικά από κατοίκους και αγρότες της περιοχής, ενώ το 2009 -οπότε και το σχέδιο ανακινείται- συγκεντρώνονται εκατοντάδες αγωνιζόμενοι/ες, καταλαμβάνουν τη γη, δημιουργούν δομές και μπλοκάρουν στην πράξη το σχέδιο κατασκευής του αεροδρομίου. Ο αγώνας της ZAD δεν αφορά πλέον ένα ακόμα καταστροφικό αναπτυξιακό σχέδιο, αλλά τη ζωή όσων κατοικούν εκεί, το ίδιο το πρόταγμα της αυτοοργάνωσης, της αυτοδιαχείρισης, της αλληλεγγύης.
Το πρώτο κύμα καταστολής στη ZAD το 2012, με σκοπό την πλήρη εκκένωσή της, βρήκε αντίσταση από χιλιάδες αλληλέγγυες/ους, που βοήθησαν να ξαναχτιστούν όσα καταστράφηκαν. Τον Απρίλη του 2018, 3 μήνες μετά την ανακοίνωση της ακύρωσης κατασκευής του αεροδρομίου, ξεκινά το δεύτερο κύμα καταστολής, που στοχεύει στην ολοκληρωτική εξαφάνιση της ZAD, του μεγαλύτερου καταληψιακού εγχειρήματος σε ευρωπαϊκό έδαφος "

από τον Αγρό, αυτοδιαχειριζόμενο κατειλημμένο έδαφος στο Πάρκο Τρίτση, που οργανώνει ενημέρωση – συζήτηση στην κατάληψη Αγρός, Σάββατο 9/6, 7.00 μ.μ.: Αλληλεγγύη στη ZAD (Zone à défendre – Ζώνη προς Υπεράσπιση). Μερικά από όσα θα συζητηθούν επίσης είναι "η σημασία της ύπαρξης και υπεράσπισης των αυτοοργανωμένων, κατειλημμένων εδαφών γι’ αυτό που είναι και αυτό που προτάσσουν"     Πάρθηκε από εδώ

Επίσης:  "  Στη στρατιωτικού τύπου επιχείρηση που εξαπέλυσε το γαλλικό κράτος, με την εκδικητική ονομασία «Καίσαρας 2»
(6 χρόνια πριν, είχε προηγηθεί μία ακόμη τεράστια επιχείρηση καταστολής της ZAD υπό την ονομασία «Καίσαρας» με 2.000 και πλέον χωροφύλακες και ειδικές δυνάμεις, η οποία απέτυχε κατόπιν σθεναρής αντίστασης χιλιάδων κατοίκων και αλληλέγγυων), επιστρατεύτηκαν πάνω από 2.500 μπάτσοι, εκατοντάδες στρατιωτικού τύπου οχήματα και αύρες, μπουλντόζες κατεδάφισης και χιλιάδες χειροβομβίδες διαφόρων ειδών, ενώ η όλη επιχείρηση έχει συνολικό κόστος 400.000 ευρώ ανά μέρα. Η κοινότητα αγώνα της ZAD αποτελεί μια αγροτική ζώνη 16.5 τετραγωνικών χιλιομέτρων στα περίχωρα της Νάντης. Στην περιοχή, κάτοικοι και αλληλέγγυοι/ες με διαρκείς αγώνες που ξεκίνησαν μισό αιώνα πριν εμπόδισαν την κατασκευή ενός μητροπολιτικού αεροδρομίου που θα κατέστρεφε την περιοχή. Η έκταση και η ένταση της καταστολής βρίσκει στον αντίποδα την αντίσταση που για μια ακόμη φορά προβάλλουν οι κάτοικοι της ZAD και αλληλέγγυοι/ες, μπολιάζοντας συγχρόνως άλλες εστίες αγώνα και στήνοντας ανάχωμα σε ένα κόσμο διαταγών, απαγορεύσεων και καπιταλιστικής ερημοποίησης."
της  πρωτοβουλίας για την ολική άρνηση στράτευσης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου