ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τετάρτη 11 Απριλίου 2018

Εις μνήμην του Στ. Χόκινγκ


Αφιερωμένο στον φυσικό, κοσμολόγο, συγγραφέα, μεγάλο επιστήμονα Στήβεν Χόκινγκ (Ιανουάριος 1942-Μάρτιος 2018), που μας εγκατέλειψε πριν ένα μήνα για το αέναο ταξίδι στα άστρα κι ακόμη παραπέρα.



Η θεολογία είναι αχρείαστη για να εξηγήσουμε το σύμπαν, λέει ο Στ. Χόκινγκ στο CNN. Με αφορμή την κυκλοφορία του τελευταίου του βιβλίου The Grand Design (Το Μεγάλο Σχέδιο) παραχώρησε μια συνέντευξη στο CNN, στις 10 Σεπτεμβρίου 2010, στην εκπομπή Larry King Live.

"Σύμφωνα με την Θεωρία "Μ", το δικό μας, δεν είναι το μόνο σύμπαν. Αντίθετα, η Θεωρία "Μ" προβλέπει ότι ένας τεράστιος αριθμός συμπάντων δημιουργήθηκαν από το τίποτα. Η δημιουργία τους δεν απαιτεί την παρέμβαση ενός υπερφυσικού όντος ή θεού. "


"Δεν είναι απαραίτητη η επίκληση στον Θεό για να εξηγηθεί η δημιουργία του σύμπαντος. Η επιστήμη δίνει όλο και περισσότερες απαντήσεις στα ερωτήματα που βρισκόταν στο πεδίο της θρησκείας."
"Η επιστημονική θεώρηση είναι ολοκληρωμένη. Η θεολογία είναι αχρείαστη."
"Θεός μπορεί και να υπάρχει. Αλλά, η επιστήμη μπορεί να εξηγήσει το σύμπαν. Δεν χρειαζόμαστε το Θεό να εξηγήσουμε το "γιατί υπάρχει κάτι αντί για το τίποτα", ή το γιατί οι νόμοι της φύσης είναι αυτοί που είναι."
"Κινδυνεύουμε να αυτοκαταστραφούμε από την απληστία και την ηλιθιότητά μας."
"Δεν μπορούμε να κοιτούμε συνέχεια με εσωστρέφεια τους εαυτούς μας, επάνω σε ένα μικρό, και συνεχώς αυξανόμενα μολυσμένο και υπερπληθή πλανήτη."

"Η Βαρύτητα και η Κβαντική Θεωρία προκαλούν την Αυθόρμητη Δημιουργία (spontaneous creation) συμπάντων από το τίποτα. Επειδή υπάρχει ένας νόμος όπως η βαρύτητα, το σύμπαν ΜΠΟΡΕΙ και ΘΑ δημιουργηθεί από το ΤΙΠΟΤΑ. Η βαρύτητα είναι συνέπεια της Θεωρίας "Μ", η οποία είναι η μόνη δυνατή ολοκληρωμένη θεωρία. Είναι σαν να λες, γιατί το 2+2 κάνει 4;"

"Αν και είμαστε μικροί και ασήμαντοι σε κοσμικό επίπεδο, αυτό μας κάνει κατά μια άποψη, τους Κυρίους της Δημιουργίας."

[σ.μ. Ο "ήρωας" του είναι:] "Ο Γαλιλαίος, ο πρώτος μοντέρνος επιστήμονας που συνειδητοποίησε τη σημασία της παρατήρησης. Αισθάνομαι πιο κοντά του, επειδή ακολούθησε τη μύτη του, (σ.μ. followed his nose) και ήταν και λίγο επαναστάτης."
"Το να είμαι καθηλωμένος σε μια αναπηρική καρέκλα δεν με ενοχλεί, μια και το μυαλό μου είναι ελεύθερο να περιπλανιέται στο σύμπαν."
[σ.μ. Διδαχή προς τα παιδιά του:] "Να κοιτάτε πάνω στα αστέρια, και όχι κάτω στα πόδια σας." 

-------------------- 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου