" «Το να μεταμορφώσεις την αντίληψη του κόσμου και να αλλάξεις τη δομή της κοινωνίας είναι το ίδιο πράγμα. Απελευθερώνοντας τον εαυτό του κάποιος, έχει αλλάξει τους συσχετισμούς δύναμης και, συνεπώς, έχει μετασχηματίσει την κοινωνία» Πήτερ Μάρσαλ
Δεν κάναμε όλη αυτή τη διαδρομή των εκατοντάδων χιλιάδων ετών από τις Σαβάνες μέχρι τις σύγχρονες μεγαλουπόλεις για να καταλήξουμε homo Consumus. Δεν μας αξίζει μια τέτοια μοίρα. Η πολυθρύλητη ελευθερία μας είναι σχεδόν ανύπαρκτη –δοκιμάστε, για παράδειγμα, να μην πληρώσετε για κάποιους μήνες τους λογαριασμούς σας…– και οι επιλογές μας περιορισμένες. Άλλωστε δεν μπορούμε να διαλέξουμε αυτό που είμαστε (δηλαδή παγιδευμένοι στο Matrix της «πραγματικότητας»), μπορούμε μόνο να διαλέξουμε αυτό που θέλουμε να γίνουμε:
να ξεφύγουμε από αυτό και να δραπετεύσουμε στην «έρημο του πραγματικού»...
Αντιστεκόμενοi ή όχι το Matrix της καθημερινότητας μας τρέφεται από τα ίδια του τα απορρίμματα, παίρνει την ενέργεια του από την ενέργεια που δαπανά σ’ ένα είδος θαύματος της υποκατάστασης. Η λάμψη του προέρχεται από τα ελαττώματα του. Ο πόνος και η μιζέρια που μας προκαλεί μας κάνουν ακόμη καλύτερες «μπαταρίες». Όσο για μας, εμείς επιμένουμε να ζούμε μέσα από τις παγίδες που στήνουμε ο ένας για τον άλλον και το μόνο που πολλαπλασιάζει την ενέργεια μας είναι η αδράνεια του θανάτου…
Παραφράζοντας τέλος τα λόγια του ποιητή Κατσαρού σας παρακινώ, για χιλιοστή φορά (κοντεύω να βαρεθώ τον εαυτό μου), να «Αντισταθείτε. Ακόμη και σ’ έμενα που σας γράφω όλα αυτά. Αντισταθείτε!» "
Συνυπογράφουμε τα παραπάνω (που τα βρήκαμε και τα διαβάσαμε ΕΔΩ) και τα προεκτείνουμε, κατά κάποιο τρόπο, με αυτά τα δικά μας:
- Μία εκστατική επιθυμία...
- "Τα πάντα ρει!" Κι εμείς μαζί τους!
- Η Μαύρη Τρύπα επί Γης
- " Σπάσε την πραγματικότητα!"
- Το "κόκκινο χάπι" είναι πάντα στη διάθεσή σου
- ΟΝΕΙΡΟΠΌΛΟΙ...
- Tο να χτυπάς τα χέρια σου σαν φτερά...
- κραυγές και βελάσματα μέσα από κελιά μέσα σε κελιά
- so you think you are free...- "Προορισμός" του ανθρώπου είναι να "τακτοποιηθεί" σε μια προβλέψιμη, "οργανωμένη" και καναλιζαρισμένη, δίχως "ακρότητες" και εντάσεις και ήσυχη σαν τη σιωπή του τάφου, "ζωούλα". Αυτή που επαινείται διότι κοιτάει πάντα τη δουλει(ί)ά της...
-Συμπέρασμα: Καυλώνω άρα υπάρχω!
"Δε θέλω ενημέρωση, τροφή και διασκέδαση, γουστάρω ελευθερία!"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου