ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Πέμπτη 6 Ιουλίου 2017

«Έχουμε πρόβλημα, γαμώτο» [Seymour Hersh, χημικά, Συρία]


 O Τραμπ και το συμβούλιό του στο Μαρ-α-Λάγκο. Quelle: picture alliance/ASSOCIATED PRESS/AP Content

Το παρακάτω υλικό αποτελεί απομαγνητοφώνηση συνομιλιών μεταξύ ενός Αμερικανού στρατιώτη σε μια βάση της Μέσης Ανατολής και ενός συμβούλου ασφαλείας του αμερικάνικου στρατού. Δόθηκε στη δημοσιότητα από τον Seymour Hersh, βραβευμένο με Πούλιτζερ Αμερικανό δημοσιογράφο που μεταξύ άλλων έχει αποκαλύψει τη σφαγή που διέπραξε ο αμερικάνικος στρατός στο Μάι Λάι και τη φρίκη του αμερικάνικου κολαστηρίου του Αμπού Γκράιμπ. Σε ηλικία 80 ετών και με εξαιρετικά έγκυρες πηγές, εξακολουθεί να είναι μάχιμος και πρωτοπόρος στην αποκάλυψη των συνωμοσιών και των εγκλημάτων της ‘δικής του’ χώρας.

Στις αρχές του Απρίλη η Δύση συγκλονίστηκε από μια ακόμα εκστρατεία ‘ανθρωπιστικής’ προπαγάνδας, που ήθελε τη συριακή κυβέρνηση να έχει χτυπήσει – ξανά – αμάχους με χημικά όπλα. Χωρίς να παρουσιάσουν κανένα αποδεικτικό στοιχείο για τον ισχυρισμό αυτόν, οι ΗΠΑ τον χρησιμοποίησαν ως πρόσχημα για να χτυπήσουν τη Συρία με 59 πυραύλους Τόμαχοκ στις 7 Απρίλη.

O Seymour Hersh
Το υλικό που δίνει στη δημοσιότητα ο Hersh παρέχει μερικές ακόμα πολύ σοβαρές  ενδείξεις – αν όχι αποδείξεις – πως οι ΗΠΑ γνώριζαν πολύ καλά πως η υποτιθέμενη ‘επίθεση με χημικά’ της συριακής κυβέρνησης δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα παραμύθι, και πως συνειδητά χρησιμοποίησαν το παραμύθι αυτό ως πρόσχημα για την κλιμάκωση της επιθετικότητάς τους εναντίον της Συρίας.

Μολονότι ο Hersh είναι ένας από τους πιο ονομαστούς δημοσιογράφους σε παγκόσμια κλίμακα, δεν κατάφερε να βρει κανένα αμερικάνικο ή αγγλικό μέσο που να δημοσιεύσει τη δουλειά του. Το London Review of Books, με το οποίο συνεργάζεται, αρνήθηκε να τη δημοσιεύσει γιατί, αν το έκανε, ‘θα γινόταν ευάλωτο στην κριτική πως φαίνεται να μοιράζεται την οπτική της συριακής και της ρωσικής κυβέρνησης σε ό,τι αφορά το βομβαρδισμό στο Χαν Σεϊχούν στις 4 Απρίλη’. Ο Hersh βρήκε τελικά διέξοδο στη γερμανική εφημερίδα Die Welt, η οποία δέχτηκε να δημοσιεύσει τη δουλειά του στα πλαίσια προφανώς της κλιμακούμενης κόντρας μεταξύ Γερμανίας και ΗΠΑ. Η αναφορά δημοσιεύθηκε στις 25 Ιούνη.

Με δεδομένη τόσο την κόντρα ΗΠΑ-Γερμανίας όσο και το σκληρό εμφύλιο πόλεμο που λαμβάνει χώρα στο εσωτερικό του αμερικάνικου κατεστημένου, ο γράφων αρχικά τήρησε επιφυλακτική στάση απέναντι στην αναφορά του Hersh, με τη σκέψη ότι οι διαρροές που έφτασαν στα χέρια του πιθανόν να αποτελούσαν μέρος ενός επικοινωνιακού σχεδίου κάποιου ιμπεριαλιστικού επιτελείου. Αν επρόκειτο για μέρος κάποιου επικοινωνιακού σχεδίου, το ρεπορτάζ του θα είχε γίνει ευρέως γνωστό από τα σχετικά μίντια.
Σχεδόν δέκα μέρες μετά, κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί – αντί αυτού, το έχει φάει το μαύρο σκοτάδι. Έχει θαφτεί από σχεδόν όλα τα μέσα του αγγλόφωνου κόσμου. Και στην Ελλάδα – από όπου ξεκίνησαν τα πλοία που εκτόξευσαν τους πυραύλους – οι σχετικές αναφορές στον Τύπο είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού. Ως εκ τούτου, η σχετική επιφύλαξη του γράφοντα αίρεται σε μεγάλο βαθμό.

Δε μπορεί κανείς να μην κάνει ένα σχόλιο για το απόλυτο θάψιμο μιας τόσο σημαντικής ιστορίας. Αυτό είναι μάλλον που οι θιασώτες της καθεστηκυίας τάξης αποκαλούν ελευθερία του τύπου, προτείνοντας ‘σε όσους δεν αρέσει αυτό να πάνε στη Βόρεια Κορέα’: το δικαίωμα των δυτικών ΜΜΕ να παπαγαλίζουν άκριτα τα νον-πέιπερ του Πενταγώνου ενώ ταυτόχρονα θάβουν ό,τι δε συμφωνεί με αυτά – καταγγέλλοντας μάλιστα και τα WikiLeaks επειδή κάνουν τη δουλειά που θα έπρεπε κανονικά να κάνουν τα μέσα αυτά. Δημοκρατία μεταξύ ιδιοκτητών σκλάβων, που έλεγε και ένας παλιός επαναστάτης. Αλλά ας είναι. Ακολουθεί η απομαγνητοφώνηση. [Εισαγωγικό-μετάφραση: ΠΚ για το avantgarde.]
____________
Die Welt: Αυτή η συζήτηση δόθηκε στον Seymour Hersh. Είναι μεταξύ ενός συμβούλου ασφαλείας και ενός ενεργού Αμερικανού στρατιώτη που υπηρετεί σε μια κρίσιμη βάση επιχειρήσεων για τα γεγονότα στο Χαν Σεϊχούν. Έχουμε κάνει συντομεύσεις: Αμερικανός στρατιώτης (ΑΣ) και Σύμβουλος Ασφαλείας (ΣΑ). Η κυριακάτικη DIE WELT γνωρίζει την τοποθεσία της βάσης. Για λόγους ασφαλείας, ορισμένες λεπτομέρειες που αφορούν στρατιωτικές επιχειρήσεις έχουν παραλειφθεί.
____________

 

6 Απριλίου 2017

 

Αμερικανός στρατιώτης (ΑΣ): Έχουμε πρόβλημα γαμώτο.
Σύμβουλος Ασφάλειας (ΣΑ): Τι συνέβη; Είναι που ο Τραμπ αγνοεί τις πληροφορίες και προσπαθεί να χτυπήσει τους Σύρους; Και που νευριάζουμε τους Ρώσους;
ΑΣ: Αυτό είναι κακό … Το πράγμα παίρνει φόρα.

ΣΑ: Δεν ξέρω αν είδες χθες τη συνέντευξη τύπου του Τραμπ. Έχει καταπιεί όλη την ιστορία των ΜΜΕ χωρίς να ζητήσει να δει τις πληροφορίες. Είναι πολύ πιθανό να μας ξεσκίσουν οι Ρώσοι. Γαμώτο, είναι επικίνδυνο. Πού στο διάολο είναι οι ενήλικες; Η αποτυχία της ιεραρχίας να πει στον Πρόεδρο την αλήθεια, είτε θέλει να την ακούσει είτε όχι, θα περάσει στην ιστορία ως μία από τις χειρότερες στιγμές μας.
ΑΣ: Δεν ξέρω. Τίποτα από όλα αυτά δε βγάζει νόημα. ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ότι δεν έγινε καμία χημική επίθεση. Οι Σύροι χτύπησαν μια αποθήκη όπλων (ένα νόμιμο στρατιωτικό στόχο) και υπήρξαν παράπλευρες ζημιές. Αυτό είναι. Δεν διεξήγαγαν καμία χημική επίθεση.
ΑΣ: Και τώρα θα τους χώσουμε στον κώλο ένα μάτσο TLAMs (πυραύλους Τόμαχοκ).
ΣΑ: Από την αρχή υπάρχει κρυφή ατζέντα. Όλα αυτά γίνονται επειδή στο τέλος θέλουν να τα βάλουν με το Ιράν. Αυτό που δεν καταλαβαίνουν οι άνθρωποι γύρω από τον Τραμπ είναι ότι οι Ρώσοι δεν είναι χάρτινη τίγρη, και ότι έχουν πιο ισχυρή στρατιωτική ικανότητα από εμάς.
ΑΣ: Δεν ξέρω τι θα κάνουν οι Ρώσοι. Μπορεί να κρατηθούν πίσω και να αφήσουν τους Σύρους να υπερασπιστούν τα σύνορά τους, ή μπορεί να δώσουν κάποιο είδος χλιαρής στήριξης, ή να μας ανατινάξουν τα αεροπλάνα και να μας στείλουν πίσω στο Ιράκ. Ειλικρινά δεν ξέρω τι να περιμένω αυτή τη στιγμή. Νιώθω ότι όλα είναι δυνατά. Το ρωσικό σύστημα αεράμυνας μπορεί να καταρρίψει τους Τόμαχόκ μας. Γαμώτο, το πράμα είναι σοβαρό… είμαστε σε πλήρη ετοιμότητα για να ξεκινήσει… [σ.μ. ‘we are still all systems go’, ο στρατιώτης προφανώς εννοεί πως είναι έτοιμη για σοβαρή απευθείαας σύρραξη με τη Ρωσία]
ΣΑ: Έχεις πολύ δίκιο. Η Ρωσία δεν πρόκειται να το δεχτεί αυτό με τα χέρια κατεβασμένα.
ΣΑ: Ποιος είναι που πιέζει για αυτό; Ο Φότελ; (σ.σ. Στρατηγός Joseph L. Votel, Διοικητής της Κεντρικής Διοίκησης των Ηνωμένων Πολιτειών)
ΑΣ: Δεν ξέρω. Αλλά είναι κάποιος μεγάλος… Το θέμα είναι πολύ σοβαρό, γαμώτο.
ΑΣ: Πρέπει να είναι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ.
ΑΣ: Αυτοί [οι Ρώσοι] ζυγίζουν τις επιλογές τους. Οι ενδείξεις λένε ότι θα είναι παθητικοί υποστηρικτές της Συρίας και ότι δε εμπλακούν με τα συστήματά τους, εκτός αν απειληθούν τα δικά τους πράγματα. Με άλλα λόγια, ο ουρανός είναι γαλάζιος, γαμώτο.

 

7 Απριλίου 2017

 

ΣΑ: Τι λένε και τι κάνουν οι Ρώσοι; Έχω δίκιο ότι κάναμε λίγη πραγματική ζημιά στη Ρωσία ή τη Συρία;
ΑΣ: Δεν χτυπήσαμε τίποτα, ευτυχώς. Μετέφεραν όλα τα αεροσκάφη και το προσωπικό τους. Βασικά τούς δώσαμε μια πολύ ακριβή επίδειξη πυροτεχνημάτων.
ΑΣ: Ήξεραν πού ήταν τα πλοία και παρακολούθησαν ολόκληρο το χτύπημα από την αρχή μέχρι το τέλος.
ΑΣ: Οι Ρώσοι είναι εξαγριωμένοι. Ισχυρίζονται ότι έχουμε τις πραγματικές πληροφορίες και γνωρίζουμε την αλήθεια για το χτύπημα της αποθήκης όπλων.
ΑΣ: Είναι σωστοί.
ΑΣ: Υποθέτω ότι πραγματικά δεν είχε σημασία αν εκλέξαμε την Κλίντον ή τον Τράμπ. Γαμώτο.
ΑΣ: Κανείς δεν μιλάει για το συνολικό λόγο που είμαστε από την αρχή στο Ιράκ και τη Συρία. Η αποστολή γαμήθηκε τώρα.
ΣΑ: Έχει νευριάσει κανένας από τους συναδέλφους σου, ή όλοι ακολουθούν και λένε ‘εντάξει’;
ΑΣ: Είναι τρελοκομείο… Διάολε, το είπαμε ακόμα και στους Ρώσους μία ώρα πριν από την πρόσκρουση!
ΣΑ: Αλλά ήξεραν σίγουρα ότι ερχόταν
ΑΣ: Φυσικά
ΑΣ: Τώρα, το Fox λέει ότι επιλέξαμε να χτυπήσουμε το αεροδρόμιο της Συρίας επειδή από εκεί ξεκίνησαν οι χημικές επιθέσεις. Ουάου. Δεν μπορεί κανείς να τις βγάλει από το μυαλό του αυτές τις μαλακίες…
ΣΑ: Το κάνουν. Θέλω να πω, τις βγάζουν από το μυαλό τους
ΑΣ: Είναι τόσο σατανικό αυτό το γαμημένο πράγμα
ΣΑ: Αμήν!!!

 

8 Απριλίου 2017

 

ΑΣ: Οι Ρώσοι φέρονται με εξαιρετικά λογικό τρόπο. Παρά τα όσα λένε οι ειδήσεις, εξακολουθούν να προσπαθούν να αποκλιμακώσουν και να συντονίσουν την αεροπορική εκστρατεία.
ΣΑ: Δεν νομίζω ότι η Ρωσία έχει καταλάβει πόσο πολύ έχει τρελαθεί ο Τραμπ για το ζήτημα. Και δεν νομίζω ότι εκτιμούμε σωστά το πόση ζημιά μπορούν να μας κάνουν οι Ρώσοι.
ΑΣ: Δείχνουν καταπληκτική αυτοσυγκράτηση και είναι απίστευτα ήρεμοι. Φαίνεται ότι ενδιαφέρονται κυρίως να αποκλιμακώσουν τα πράγματα. Δεν θέλουν να χάσουν την υποστήριξή μας στην καταστροφή του ISIS.
ΣΑ: Αλλά φαντάζομαι πως απλά δοκιμάζουν αυτή την προσέγγιση για όσο διάστημα αισθάνονται ότι μπορεί να έχει αποτέλεσμα. Αν συνεχίσουμε να πιέζουμε με την τωρινή μας επιθετική στάση, θα απαντήσουν με δικό τους χτύπημα.


το διαβάσαμε στo avantgarde 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου