ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2017

Ανακοίνωση από την "Πρωτοβουλία για τα δικαιώματα των κρατουμένων" για το 6χρονο παιδάκι...


ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Κανένα παιδί στα χέρια της αντιτρομοκρατικής!

Αθήνα, 6 Ιανουαρίου 2017

Στην εκδικητική ομηρία ενός μικρού παιδιού, του 6χρονου γιου της Π. Ρούπα και του Ν. Μαζιώτη, έχουν προβεί από χθες οι αρχές.

Μετά τη σύλληψη της Π. Ρούπα το πρωί της 5ης Ιανουαρίου από την αντιτρομοκρατική υπηρεσία, το παιδί έχει στερηθεί κάθε επικοινωνία με το οικογενειακό του περιβάλλον. Οι δικαστικές αρχές αρνούνται να το παραδώσουν στους στενούς συγγενείς της μητέρας του και με πρόσχημα το βέλτιστο συμφέρον του, απειλούν να το βάλουν σε ίδρυμα.

Η επιλογή της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας να πραγματοποιήσει την επιχείρηση σύλληψης σε χρόνο και τόπο κατά τον οποίο το παιδί ήταν παρόν, δείχνει πόσο χαμηλά είναι στις προτεραιότητες του κράτους η προστασία της σωματικής και ψυχικής υγείας του. Ο περαιτέρω εγκλεισμός του 6χρονου αγοριού -που έχει γεννηθεί και έχει ζήσει τον πρώτο και πλέον χρόνο της ζωής του στη φυλακή- μόνο ως έκτιση μιας άγραφης ποινής των τρομονόμων μπορεί να ερμηνευτεί.

Η Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων στέκεται στο πλευρό των απεργών πείνας και δίψας Π. Ρούπα και Ν. Μαζιώτη και στηρίζει το αίτημά τους να δοθεί το παιδί στην οικογένεια της μητέρας του.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ



Aπορία δικιά μας: αν τελικά δεν προκριθεί η απόλυτα λογική λύση, όσον αφορά το συμφέρον το πραγματικό του ίδιου του παιδιού, να δοθεί στους εξ΄αίματος συγγενείς του, αντί να καταλήξει σε οποιοδήποτε ίδρυμα, ξέροντας συγχρόνως ότι οι φυσικοί γονείς του είναι κλεισμένοι σε μια άλλου είδους πιο σκληρή φυλακή, τότε πόσο δίκιο ή άδικο θα έχει αν μεγαλώνοντας δεν ακολουθήσει με ζήλο το παράδειγμά τους; Δηλαδή μέσα στο ίδρυμα θα τύχει τη φροντίδα και αγάπη που του αξίζει από ξένα πρόσωπα και συγχρόνως θα του βγάλουν απ'το κεφάλι τις επικίνδυνες ιδέες για το κράτος και τη "νομιμότητα", όπως οι Αρχές την αντιλαμβάνονται; Εκτός κι αν το κράτος φοβάται ότι η γιαγιά και η θεία του θα το μεγαλώσουν με πρότυπα ταινίες όπως "Μπόνυ και Κλάιντ"  και "Βilly the kid" και τραγούδια όπως "Ι fought the law" των Clash και "Wanted Dead or Alive"των Βon Jovi, αντί για κινούμενα σχέδια της Ντίσνεϋ και εγκεκριμένα από τις πολυεθνικές και τις Αρχές παιδικά τραγουδάκια και παιχνιδάκια...


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου