ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Πέμπτη 7 Ιανουαρίου 2016

Η χαρμολύπη του νέου χρόνου μπροστά στα ανέκδοτα του παλιού...




α) την παραπάνω εικόνα την είδαμε ΕΔΩ , με τίτλο " Το πρωτοσέλιδο που έγινε το καλύτερο ανέκδοτο του 2015"

 Η δική μας άποψη:
 Όταν ο μπαρμπα-Γιώργος φόρεσε την καλή του φουστανέλα, μάζωξε και τους τελάληδες του "χωριού" κι άρχισε και με τη δική τους συνδρομή να πουλάει κουραδομαγκιά προς το ευρω-σαράι. Σύντομα όμως το τοκογλυφομάνι που είχε το χωριό στα λογιστικά του τσεπάκια, το οποίο και είχε από παλιά μετατραπεί σε παράγκα όπου αλώνιζαν οι κοτζαμπασαίοι με τις ευλογίες ή τα στραβά μάτια των ευρωσουλτάνων και αμερικανονταβάδων, προσγείωσαν (τόσο οι μεν όσο και οι δε) τον υπάλληλό τους στην πεζή πραγματικότητα.
Θυμίζοντάς του με τον πιο ταπεινωτικό και τιμωρητικό τρόπο (τιμωρητικό για τους "χωριάτες" που τον πίστεψαν και νόμισαν ότι το εγχώριο τσαρούχι θα πατήσει με μόρτικα χορευτικά βήματα το ξένο σκαρπίνι) ότι καλά θα κάνει να πετάξει τα βαριά τα λόγια και τις φουστανέλες στον κάλαθο της "αριστερής ανακύκλωσης". Εκεί που πέταξε και το δημοψήφισμα που στην ουσία έγινε χωρίς να γίνει ποτέ. Και τον ανάγκασαν να φορέσει τα πρέποντα ρουχαλάκια του καρπαζοεισπράχτορα, πονηρούλη μέχρι εκεί που τον παίρνει (δηλ. στο να πείθει τους "χωρικούς" για τη σοβαρότητα και αξιοπιστία των αερολογιών του), υποτακτικού Χατζηαβάτη. Μέσα σε αυτό το μεγάλο και μονίμως προχειροστημένο και επαναλαμβανόμενα κακόγουστο πολιτικό Θέατρο Σκιών. Με τις ανάλογες τραγικές κοινωνικές συνέπειες. Και με εξίσου τραγικές φιγούρες τόσο τους "ήρωες"-άρχοντες όσο και τους αρχόμενους-"κοινό"...

  "Ακούσατε, ακούσατε, Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι, Έλληνες και Οθωμανοί, το Γιουνανιστάν θα επιστρέψει στις αγκαλιές των αγορών αναπτυξιακό, αδιάφθορο και ανανεωμένο και με πρώτη φορά αριστερούς οδοδείκτες!"

β) Η είδηση που μας έφτιαξε κάπως την προβληματική διάθεση (βρισκόμασταν στον αστερισμό των "σωτήριων" εθνικών εκλογών-εξπρές του ίδιου μήνα), παρασύροντάς μας σε ένα νευρικό και ασεβή γέλωτα: Στα τέλη Σεπτέμβρη, κορυφαίος υπουργός της νεοεκλεγεθείσας συγκυβέρνησης ετέλεσε...χριστιανικό μνημόσυνο προς τιμή των δωδεκαθεϊστών Σαλαμινομάχων στην ιστορική ναυμαχία της Σαλαμίνας ! Άραγε επικοινώνησε με τα πνεύματα τους και πήρε την έγκρισή τους, ώστε να μην ανησυχεί μήπως εκείνοι αναστηθούν, πατώντας και πάνω στη χριστιανική πίστη και πάρουν στο κυνήγι με σπαθιά και δόρατα αυτόν και όλους τους εμπλεκόμενους στην γεμάτη εθνική υπερηφάνεια εκδήλωση;
{Για το πόσο ταιριαστός και αγαπημένος υπήρξε ο χριστιανισμός με τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό και μάλιστα μάς προέκυψε και το έκτρωμα του "ελληνοχριστιανικού πολιτισμού", δεν έχετε παρά να πληροφορηθείτε. Πχ: α) η επίσημη Εκκλησία μας αρκείται, κάθε Κυριακή της Ορθοδοξίας, να αφιερώνει δεκάδες αναθεματισμούς (αφιερωμένους στην αρχαιοελληνική φιλοσοφική σκέψη και τέχνη κι επιστήμη, που υποτίθεται ότι πρέπει να μαστε περήφανοι γι'αυτές μιας κι εμείς σήμερα είμαστε ηχηρά απόντες στην παραγωγή πολιτισμού): "Τοις λέγουσιν οτι οι των Ελλήνων σοφοί και πρώτοι των αιρεσιαρχών, ανάθεμα τρις" ή "Τοις ευσεβείν μεν επαγγελομένοις τα των Ελλήνων δε δυσσεβή δόγματα, ανάθεμα τρις" ή "Τοις την μωράν των έξωθεν φιλοσόφων λεγομένην σοφίαν προτιμώσι, ανάθεμα τρις" ή "Τοις μετά των άλλων μυθικών πλασμάτων και τας πλατωνικάς ιδέας ως αληθείς δεχομένοις, ανάθεμα τρις"... κι άλλα πολλά τέτοια δείγματα "ελληνο-χριστιανικού πολιτισμού"...β)"Αδελφοί μου, έμαθα πως με την χάριν του Θεού, δεν είσθε Έλληνες, δεν είσθε ασεβείς, αιρετικοί, άθεοι, αλλ'είσθε ορθόδοξοι χριστιανοί"..."Άγιος" Κοσμάς ο Αιτωλός στους αμόρφωτους ραγιάδες επί τουρκοκρατίας...γ) ΣΚΥΘΟΠΟΛΗ - ΝΑ ΠΩΣ ΕΠΙΒΛΗΘΗΚΕ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
 Και η μονίμως αφορολόγητη "Εταιρεία" αυτή, με τις μυθικές καταθέσεις και τα μυριάδες ακίνητα, αναγνωρίζεται ακόμη ως ένας από τους πυλώνες του "έθνους"! Από ποιους;}

Τhis is Parta! Parta Ola Afenti!
Και συντάξεις και υπολείμματα εργατικών δικαιωμάτων και τελευταία φαντάσματα κοινωνικών κατακτήσεων και υγεία και παιδεία και υποδομές και γαίες και υδρογονάνθρακες και ακίνητα και δημόσια περιουσία και διατάξεις συνταγματικές και γραπτούς και άγραφους νόμους και κόκκινα δάνεια και πράσινα άλογα και αριστερές, δεξιές, υβριδικές, ανάμεικτες και καθαρόαιμες ιδεολογίες και επαγγελματίες της επανάστασης κι επαναστατικές βολτίτσες σε συνηθισμένες πορείες και απαιτήσεις αξιοπρέπειας και ενωτικές προοπτικές...

Αν ο νέος χρόνος ζηλέεψει την υπευθυνότητα και σοβαρότητα του παλιού τότε τη γαμήσαμε ολοκληρωτικά (αν δεν έχει ήδη συμβεί)...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου