" Δεν έχεις καμιά εξουσία πάνω μου που δεν σου δίνω εγώ και δεν έχω καμιά εξουσία πάνω σου που δεν μου δίνεις εσύ" Λέον Τολστόι
...για όλα αυτά που κανένας δικαστής και δεσμοφύλακας, κανένας σαδιστής εκδικητικός θεός, καμία απειλή και έκρηξη ανοησίας που εμπεριέχει κάθε κακότητα, κανένα πλυντήριο εγκεφάλων, καμία ψυχιατρική πτέρυγα, κανένας κοινωνικός περίγυρος, ούτε καν οι ίδιοι οι ανθρώποι που σε φέρανε στον κόσμο...ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΟΥ ΠΑΡΟΥΝ!
Ακόμη κι αν σε σβήσουν απ'τους χάρτες τους...
Ξέρω πως ξέρεις τι θέλω να σου πω. -από την παγίδα των "νόμων"...
Ο Ντύλαν είχε κάποτε πει: "για να ζεις έξω από το νόμο πρέπει να είσαι τίμιος!".
Αν, κι όχι άδικα βάσει των δειγμάτων γραφής της σύγχρονης ιστορικής πραγματικότητας, θεωρήσουμε ότι μέσα στις "αστικές δημοκρατίες"(το να σε κυβερνούν σημαίνει να σε ευτελίζουν, διανοητικά και σωματικά!) οι "νόμοι" αποτελούν ένα υπερπολύτιμο εργαλείο επιβολής-παγίωσης-διαιώνισης τής, συχνά κτηνώδους, ωμής εξουσίας των φατριών των κυρίαρχων τομέων πάνω στις μάζες των "αρχόμενων" ή υπηκόων που για "χρύσωμα του μπλε χαπιού"(να θυμηθούμε και το "Μάτριξ") ονομάζουν "πολίτες". Μέσα σε κοινωνίες-αρένες και κάτεργα συνάμα, που δεν έχουν και πολλά να ζηλέψουν από τη ζούγκλα όπου ισχύει το δίκαιο των ισχυρότερων, των αρπαχτικών. Τότε...
...Το να επιθυμείς να υπάρχεις έξω απ΄αυτούς τους νόμους και τους φράχτες που υψώνει το με άγρυπνες κάμερες ελέγχου των πάντων για "λόγους ασφαλείας" (ποιου; του κρατικού μηχανισμού και των σπονσόρων του ή των ανασφαλών φοβισμένων "πολιτών" από τους τρομοκράτες που κατασκευάζουν ή εκκολάπτουν οι προηγούμενοι;) και φοροεισπραχτικό κράτος-φορέας της "νόμιμης" φονικής βίας, σημαίνει ότι είσαι και αναρχικός;
Δηλαδή έντιμος! Με τον ίδιο τον εαυτό σου πρώτιστα.
Διότι τι είναι η ΑΝΑΡΧΙΑ αν όχι μια κατάργηση κάθε κάθετης ιεραρχικής δομής της κοινωνίας και η αυτοοργάνωση, αυτοδιεύθυνση, αυτοδιαχείριση όλων των ζητημάτων που αφορούν τη ζωή των ανθρώπων; Τι σημαίνει να είσαι αναρχικός;
Αν δεν σέβεσαι την ετερότητα, με γνώμονα όχι το κίβδηλο στα χέρια των επιτήδειων "ιδεολογικών μαγείρων" σύνθημα (που αποτέλεσε το άλλοθι για το φριχτό ολοκληρωτισμό και την "επιπεδοποίηση" της κοινωνίας από σταλινικούς ή μαοϊκούς δικτατορίσκους) του "είμαστε όλοι ίσοι", αλλά τελικά κάποιοι από εμάς πιο "ίσοι" από τους άλλους. (Ξέρουμε πως η ζωή δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα, αλλά αγαπάμε τα ρόδα!)
Και πόσο η περίφημη "άμεση δημοκρατία" (δηλ. από τα κάτω και με ουσιαστικό και στην πράξη "ηγέτη" τα μέλη μιας αυτόνομης κοινότητας με αυτοθέσμιση ρητών, διαυγών και εξαρτώμενων από τη συλλογική δραστηριότητα θεσμών), βρίσκεται κοντά-σχεδόν ταυτίζεται με την Αναρχία και το κοινωνικό πρόταγμά της; Ακόμη και αν οι νόμοι των ανθρώπων είναι άγραφοι, αλλά με αδιαμφισβήτητη ισχύ ως αποτέλεσμα συλλογικής συμφωνίας ανεξάρτητων ατόμων που επιθυμούν να ολοκληρωθούν μέσα σε συνθήκες ταύτισης του ατομικού και του συλλογικού όφελους.
Αλλά και όπως έχει επισημάνει και ο Ένοικος στο Ισότητα δεν σημαίνει ισοπέδωση των πάντων, αλλά ίσες ευκαιρίες καλλιέργειας κι ανάδειξης των ανθρώπινων δυνατοτήτων...:
"Το κράτος δεν είναι κάτι που μπορεί να καταστραφεί από μια επανάσταση, αλλά είναι μια συνθήκη, μια συγκεκριμένη σχέση μεταξύ των ανθρώπινων όντων, ένας τρόπος ανθρώπινης συμπεριφοράς. Το καταστρέφουμε με το να συνάπτουμε άλλες σχέσεις, με το να συμπεριφερόμαστε διαφορετικά." Γκούσταβ Λαντάουερ, Γερμανός αναρχικός
Αναρχικός σίγουρα ΔΕΝ είναι αυτός που σπάει κεφάλια και μετά ρωτάει αν έσπασε και κανένα λάθος κρανίο. Αυτός είναι τραμπούκος, μπορεί και εκμισθωμένος από συγκεκριμένα κέντρα μεγάλων συμφερόντων. Είναι φασιστάκος.
Αναρχικός ΔΕΝ είναι ο εγωπαθής "απελευθερωμένος" από συμβάσεις και συμβόλαια, που κοιτάει με ειρωνεία κι ενίοτε με βλέμματα μίσους αυτούς που διαφωνούν, έστω κι επιμέρους με τις θέσεις τις δικές του και της ομάδας του ή συλλογικότητας στην οποία δραστηριοποιείται. Αυτό είναι μια αλαζονική άρνηση διαλόγου, μια μονολιθικότητα με ελευθεριακό περιτύλιγμα, ένας λάκκος εγωισμού που μέσα έχει πέσει και τσακιστεί κάθε έννοια πνευματικής ελευθερίας και δικαιώματος στην έκφραση κι άρα και στη διαφωνία, προς όφελος της προπαγάνδας. Έστω και με λανθάνουσα ή συγκαλυμμένη μεθόδευση.
Πάνω σε αυτά αξίζει ίσως να διαβάσετε κι ετούτο:"...όλα μπορούν να λεχθούν", γιατί τίποτα δεν είναι ιερό και η ελευθερία είναι ασύμβατη με τη λογοκρισία και την "προστασία ιδεών"!- Στα πλαίσια μιας υγιούς ανταλλαγής απόψεων και προβληματισμών, "τίποτα δεν είναι ιερό, όλα μπορούν να λεχθούν" σύμφωνα με το εξαιρετικό -και προκλητικό για πολλούς- δοκίμιο του Ραούλ Βάνεγκεμ:..."
(επίσης, από τον Ένοικο: Μήπως ο αντιφασισμός στην πιο φανατισμένη και στρατευμένη μορφή του κατρακυλάει σ'ένα μερικές φορές λανθάνον είδος φασισμού;)
Όπως το βλέπουμε εμείς, μπορεί και να κάνουμε και λάθος, αναρχικός είναι ο ισορροπημένος συνδυασμός...
... των λόγων του Καζαντζάκη: ‘’Και ποια είναι η πιο αψηλή εντολή; Ν’ αρνηθείς όλες τις παρηγοριές-θεούς, πατρίδες, ηθικές, αλήθειες - ν’ απομείνεις μόνος και ν’ αρχίσεις να πλάθεις εσύ, με μοναχά τη δύναμή σου, έναν κόσμο που να μην ντροπιάζει την καρδιά σου... Ποια ‘ναι η πιο αντρίκια χαρά; Ν’ αναλαβαίνεις την πάσα ευθύνη’’...
...Με την ένωση παραγωγών και καταναλωτών σε συνεταιριστικά δίκτυα και ελεύθερες ομοσπονδίες σε ένα μη-κράτος ισότιμων κι αλληλέγγυων συνεταίρων, όπως το οραματίστηκε ο Προυντόν. Εκεί όπου η εξουσιαστική παρεκτροπή και η λογική της συσσώρευσης αγαθών και ισχύος δεν αποτελούν δείγμα υγείας αλλά βαθιάς νοσηρότητας...
...Και με τη διαπίστωση του Στίρνερ ότι ο κάθε άνθρωπος διαθέτει μια εξέχουσα ατομική αξία, που του επιτρέπει να μην είναι δέσμιος σε καμιά συλλογικότητα και συνάμα να αποτελεί ενεργό μέλος της όταν κρίνει ότι υπηρετεί με σεβασμό στην ετερότητα τα κοινά συμφέροντα, χωρίς κρυφές ανομολόγητες ατζέντες και αβάσταχτες ιδιοτροπίες. Και καθώς ο κάθε άνθρωπος διατηρεί την ανεξαρτησία του σε σχέση με την κοινωνία, απ'τη στιγμή που κρίνεται από τη χρήση που κάνει στις δικές του δυνατότητες.
Και σε μια ιδιαίτερη, ατίθαση, πύρινη γωνιά της καρδιάς του, σαν μυθικό μαγικό κερί που πρέπει να προσέξεις ούτε να καείς τελείως από αυτό ούτε και να αφήσεις τη φλόγα του να μαραζώσει, να διατηρεί τη φλογισμένη ηχώ των λόγων του Emil Armand ("αναρχικός ατομικισμός"):
"...αλλάζοντας αδιάκοπα τον εαυτό μου, δε θέλω αύριο να είμαι όπως τώρα. Ξεφεύγω και δεν αφήνω τα φτερά μου έρμαιο στα ψαλίδια κανενός. Είμαι ο έρωτας. Προχωρώ, αιώνια παθιασμένη, αναφλέγομαι απ’ τη θέληση να δωθώ στον κόσμο, στον πρώτο αληθινό άνθρωπο που θα με πλησιάσει, στον κουρελιασμένο ταξιδιώτη, αλλά ποτέ στον σοβαρό και φρόνιμο άνδρα που θα κανονίσει το εύρος της πορείας μου. Ούτε στον επιστήμονα που θέλει να αλυσσοδέσει το μυαλό μου με τύπους και κανόνες. Δεν είμαι διανοούμενη, είμαι ένα ανθρώπινο ον, μια γυναίκα που πάλλεται ολόκληρη μπρος στις ορμές της φύσης και στα λόγια του έρωτα. Μισώ κάθε δεσμό, κάθε περιορισμό, μ αρέσει να περπατώ μόνη μου, γυμνή, αφήνοντας τις ακτίνες του φλεγόμενου ήλιου να χαιδεύουν τη σάρκα μου. Και, ω γέροντα, θα στεναχωρηθώ τόσο λίγο όταν η κοινωνία σας σπάσει σε χίλια κομμάτια, και μπορέσω πια να ζήσω πλήρως τη δική μου ζωή.
-Ποιά είσαι, κορίτσι, πώς σε λένε, και προβάλεις σαν μυστηριώδες και άγριο ένστικτο;
-Με λένε Αναρχία."
Δείτε κι αυτό το βίντεο: https://www.youtube.com/watch?v=n91wJRUUCdU
ανιχνευτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου