"Επανάσταση"; Χμ! (2ο μέρος)

Όπως συμφωνήσαμε με τον ανιχνευτή, εγώ ανέλαβα να επενδύσω με θεωρητική υποστήριξη, ας το θέσω έτσι, τις διατυπωμένες με ποιητική διάθεση απόψεις του περί "επανάστασης". Βασισμένη στον πολιτικό στοχασμό ατόμων που αποτέλεσαν πολύ σημαντικά κεφάλαια στη διαδρομή του ανθρώπου πάνω στον πολύπαθο αυτό κόσμο, αφήνοντας πίσω τους μια παρακαταθήκη που αποτελεί σημείο αναφοράς της σοφίας κι εμπειρίας του παρελθόντος και την ίδια στιγμή οδοδείκτη για το μέλλον. Το οποίο και διαμορφώνεται κάθε στιγμή από τις επιλογές και τις αναταράξεις του παρόντος. Δεν χρειάστηκε να ψαχτώ πολύ στα ράφια κυρίως της βιβλιοθήκης μου ή στη διαδικτυακή βάση δεδομένων. Το μυαλό μου πήγε αμέσως σχεδόν σ'έναν από τα πιο πρωτοπόρα και ανδρεία μυαλά κι από τους μεγαλύτερους επιστήμονες της σύγχρονης Ιστορίας, αν όχι ο κορυφαίος, και σ'ένα από τα πιο σημαντικά βιβλία -τουλάχιστον για εμένα, αν και όλα του είναι ανεκτίμητα και μοναδικά-  που έχει γράψει. Στον Βίλχελμ Ράιχ -ξέρω καλά πόσο τον θαυμάζεις κι εσύ ανιχνευτή- και στο έργο του "Ταξική Συνείδηση και Σεξουαλική Χειραφέτηση" - ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΕΘΝΗΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ. Ένα από τα βιβλία του που η ναζιστική Γκεστάπο είχε απαγορεύσει, το 1935, ως "επικίνδυνα για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια" και αργότερα τη μιμήθηκαν οι εξίσου ολοκληρωτικές ΗΠΑ, που μετά την τελείως άδικη φυλάκιση και δολοφονία του τεράστιου άνδρα λίγο πριν αποφυλακιστεί -δεκαετία του 1950-απαγορεύοντας για πάρα πολλά χρόνια μετά όλα τα βιβλία του!
Τα αποσπάσματα που θα παραθέσω στη συνέχεια με τις επιλεκτικές υπογραμμίσεις, προέρχονται το πρώτο από τον πρόλογο του ίδιου του Ράιχ και το δεύτερο από τον Α. ΡΑΝΝΕΚΟΕΚ στην "αντί για πρόλογο" γερμανική έκδοση.
Αναζητήστε το, μαζί και με όσα περισσότερα βιβλία του Βίλχελμ Ράιχ μπορείτε να βρείτε.
Το αρχετυπικό πρότυπο του Μεγάλου Επιστήμονα, που οι φαύλοι δεν μπορούσαν να του επιτρέψουν να φωτίσει και ν'απελευθερώσει τον κόσμο-τσιφλίκι τους: "Ο παράξενος κύριος Wilhelm Reich"

Ο Ένοικος...

Α) "..οι εξαντλητικοί αγώνες που οι επαναστάτες όλου του κόσμου διεξάγουν σε πολλά μέτωπα έχουν σαν επακόλουθο να βλέπουν την ανθρώπινη ζωή μονάχα από την άποψη της ιδεολογίας τους είτε να αναγνωρίζουν αυτά μονάχα τα γεγονότα της κοινωνικής ζωής που σχετίζονται σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό με τη σκέψη και τη δράση τους. Όμως οι περσσότεροι κάτοικοι της γης, για λογαριασμό των οποίων αγωνίζονται, γνωρίζοντας ελάχιστα ή τίποτα για τους αγώνες τους, τις θυσίες τους ή τη σκέψη τους ζουν την καταπιεσμένη τους ύπαρξη χωρίς να έχουν συνείδηση της κατάστασής τους, υποστηρίζοντας επομένως την κυριαρχία του κεφαλαίου. [...]..ένας από τους λόγους της αποτυχίας του επαναστατικού κινήματος βρίσκεται ακριβώς στο ότι η πραγματική ζωή των ατόμων διαδραματίζεται σε επίπεδο διαφορετικό από αυτό που πιστεύουν οι πρωτεργάτες της κοινωνικής επανάστασης, που βασίζονται σε μια βαθύτερη γνώση του κοινωνικού είναι. Είθε αυτό το βιβλίο να ερμηνευθεί σαν μια έκκληση των μέσων απολιτικών ατόμων προς τους μέλλοντες ηγέτες της επανάστασης για περισσότερη κατανόηση: μια έκκληση ότι θα πρέπει να ζητούν λιγότερη γνώση της ΄΄πορείας της Ιστορίας΄΄ και να εκφράζουν καλύτερα τα δεινά και τις επιθυμίες τους, ότι θα πρέπει να μιλούν λιγότερο θεωρητικά για τον ΄΄υποκειμενικό παράγοντα΄΄ της Ιστορίας και να τον κατανοούν καλύτερα σαν τη ζωή των μαζών."

Β) "[...] στην έκφραση ΄΄επαναστατικό Κόμμα΄΄ ο όρος ΄΄επαναστατικό΄΄ υποδηλώνει αναγκαστικά μια αστική επανάσταση - σημείωση: εξηγώντας προηγουμένως ότι από τη στιγμή που πάρει την εξουσία και την μονοπωλεί, συμμορφώνοντας κι εγκλωβίζοντας στη θεωρία και τα συνθήματά του τις εργατικές μάζες που τις θεωρεί ανίκανες να θεμελιώσουν με αυτοοργανωμένες δομές την ΄΄επανάσταση΄΄, οι δυνάμεις του καπιταλισμού ή μπουρζουαζίας κινητοποιούν την τεράστια οικονομική & πνευματική τους δύναμη σε εργοστάσια και μεγάλες επιχειρήσεις, καθώς οι ταξικές τους ρίζες δεν έχουν ξεθεμελιωθεί. Κι έτσι το ΄΄επαναστατικό κόμμα΄΄ για να διατηρηθεί στην εξουσία ξεπέφτει σε πολλαπλές οπισθοχωρήσεις και υποχωρήσεις , καταλήγοντας σε πράκτορα συντήρησης της αστικής εξουσίας-
Πράγματι, κάθε φορά που οι μάζες επενέβησαν για να ανατρέψουν μια κυβέρνηση και στη συνέχεια εμπιστεύτηκαν την εξουσία σ'ένα νέο κόμμα, βρεθήκαμε μπροστά σε μια αστική επανάσταση, παρακολουθήσαμε την αντικατάσταση ενός κυρίαρχου στρώματος από ένα άλλο, καινούργιο κυρίαρχο στρώμα. [...] Όσοι λοιπόν οραματίζονται  ένα ΄΄Επαναστατικό Κόμμα΄΄ δεν κατανοούν παρά σε περιορισμένο βαθμό τα διδάγματα του παρελθόντος. Λαμβάνοντας υπ'όψη  ότι τα εργατικά κόμματα, το σοσιαλιστικό και το κομμουνιστικό κόμμα έγιναν όργανα κυριαρχίας που συμβάλλουν στη διαιώνιση της εκμετάλλευσης, αρκούνται να συμπεράνουν ΄΄ότι χρειάζεται να τα καταφέρουμε καλύτερα!΄΄ Μ'αυτό τον τρόπο εθελοτυφλούν μπροστά στο γεγονός ότι η αποτυχία των διάφορων κομμάτων οφείλεται σε μια πολύ γενικότερη αιτία και συγκεκριμένα στη θεμελιώδη αντίφαση που υπάρχει  ανάμεσα στη χειραφέτηση της τάξης στο σύνολό της και με τις ίδιες της τις δυνάμεις και την εκμηδένιση της δραστηριότητας των μαζών από μια φιλεργατική νέα εξουσία. Απέναντι στην παθητικότητα και την αδιαφορία των μαζών, αυτοανακηρύσσονται σε επαναστατική πρωτοπορία. Αλλά αν οι μάζες παραμένουν αδρανείς, αιτία δεν είναι ότι δεν κατορθώνουν ακόμα να διακρίνουν το δρόμο του αγώνα, της ταξικής ενότητας, ενώ προαισθάνονται ενστικτωδώς τόσο την κολοσσιαία δύναμη του εχθρού όσο και το γιγάντιο χαρακτήρα των καθηκόντων που τίθενται μπροστά τους. Πάντως, όταν οι περιστάσεις θα τις έχουν ωθήσει σε δράση, θα πρέπει να εκπληρώσουν αυτό το καθήκον: να οργανωθούν κατά τρόπο αυτόνομο, να πάρουν στα χέρια τους τα μέσα παραγωγής, να εξαπολύσουν την επίθεση ενάντια στην οικονομική εξουσία του Κεφαλαίου. Και για μια ακόμη φορά θα φανεί ξεκάθαρα ότι κάθε υποτιθέμενη πρωτοπορία που επιδιώκει, σύμφωνα με το πρόγραμμά της, να διευθύνει και να εξουσιάσει τις μάζες ενός ΄΄επαναστατικού Κόμματος΄΄, αποτελεί έναν αντιδραστικό παράγοντα, από την ίδια τη φύση αυτής της αντίληψης."