Κοίτα με να σε κοιτώ μπας και κάνουμε χωριό (;)

 Διαβάσαμε εδώ:
"Η ομαδική πρόσκληση για κοίταγμα στα μάτια πραγματοποιήθηκε με επιτυχία στην Αθήνα την περασμένη Πέμπτη, καθώς η Ελλάδα συμμετείχε μαζί με άλλες 143 χώρες σε αυτή τη new-age-ομαδική-διεύρυνση συνειδητότητας και επιπέδου ενσυναίσθησης."

Ψάχνοντάς το ανακαλύψαμε ότι εμπνευστής και διοργανωτής αυτού του βλεμματικού happening" (που είχε και συμμετοχή) ήταν μια-τι άλλο; ΜΚΟ. Από αυτές που αγωνιούν για την ποιότητα των ανθρώπινων σχέσεων και θέλουν να σώσουν τον πλανήτη υψώνοντας τις πεσμένες δονήσεις των κατοίκων του.

Μια πλημμυρίδα σκέψεων και συνειρμών μας κατέκλυσε, με μια "κυνική διάθεση" να σχολιάσουμε κι εμείς τους "καλούς σκοπούς" οργανωτών και συμμετεχόντων. 
Κάπως έτσι να πούμε:
...Μέσα στα μάτια σου είδα τον κόσμο όλο και (μα τα ιδρύματα του Σόρος!) μου φάνηκε αόμματος. Και είδα αλλά δεν τρόμαξα, απλώς γύρισα αλλού τη ματιά μου: θώρησα τη χείρα βοηθείας με το αζημίωτο, το χαμόγελο (που συχνά πάει ασορτί με τα δώρα) του ρουφιάνου της διπλανής πόρτας, τον καλό καταναλωτή τοξικών προϊόντων για το σώμα και το μυαλό, τον εθελοντή στην τιποτολογία και την επιτηδευμένη κοινωνική προσφορά με αθώους σπόνσορες εταιρείες και σχεδιαστές κοινωνικής μηχανικής, τον πνευματικό τράγο με ετικέττα πνευματικού ταγού, τον μαζάνθρωπο που χοροπηδά βελάζοντας στα προστάγματα του τσοπάνη και στήνεται σχηματίζοντας ουρές μπροστά στις ταΐστρες με το ιδεολογικά επεξεργασμένο και ψυχιατρικά ορθό και γενετικά τροποποιημένο σανό.
Πρρττττ!

Θες πραγματικά να κοιταχτούμε στα μάτια, εμείς οι αποξενωμένοι τρόφιμοι (πώς συνέβη άραγε αυτό;)  των μεγαλουπόλεων;
Α! Δεν αρκεί να βγάλεις τα ντιζαϊνάτα γυαλιά ηλίου που φοράς ακόμα και σε κλειστούς χώρους. Ξεκίνα να ξεφορτώνεσαι τις στρώσεις από τσίμπλες που καλύπτουν τους οφθαλμούς σου και να αδειάζεις από το κεφάλι σου τα ποιηματάκια που σε δίδαξαν να αποστηθίζεις από παιδάκι. Και τότε, αφού κοιταχτούμε και ίσως ανταλλάξουμε και γκριμάτσες και βγάλουμε γλωσσίτσα ο ένας στον άλλο με παιχνιδιάρικη διάθεση, μπορεί και να βρούμε κάποια αρχή για να σπάσουμε τη σιωπή που δεν είναι πάντα χρυσός και να πούμε και κάτι που βγάζει νόημα και δεν έχει πάρε δώσε με "δημιουργική ασάφεια" ή "άλλα λόγια ν'αγαπιόμαστε" ασχέτως αν πηδιόμαστε (ή μας πηδάνε).
Και ίσως και να κλείσουμε ο ένας το μάτι στον άλλο με νόημα. Συνωμοτικά, σαν τον ρόλο των ΜΚΟ των τσελιγκάδων, αλλά από την ανάποδη...

 Κοίτα με να σε κοιτώ μπας και κάνουμε χωριό (;) Μπα! δεν νομίζω ότι είναι τόσο απλό...

ανιχνευτής

Επί του θέματος ετούτου αξίζει να διαβαστεί κι αυτό: Τι κοιτάς μωρέ μαλάκα;