ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Πέμπτη 20 Αυγούστου 2015

Όταν ο λόγος είναι εγγύηση: "Αρκετά λοιπόν με αυτό το παραμύθι των ιδιωτικοποιήσεων."

Τι (ιδεολογική) ευλυγισία είναι αυτή! Δώσ'τα όλα λίμπλιχε(=αγαπητέ) Alexis στην αχυρένια πίστα των "μονόδρομων"


" Πιστεύω λοιπόν -ή έστω έχω μια ισχυρή εντύπωση κι ας είναι και απαισιόδοξη ή λανθασμένη- ότι ο αντικαπιταλιστής "συμπαθής Αλέξης", κατά τα λεγόμενα του Ομπάμα, κι έχων τις καλύτερες σχέσεις με τον ΣΕΒ, επελέγη κι αποτέλεσε πολύ καιρό πριν τις εκλογές του Γενάρη τη διάδοχη λύση του "πολιτικού αδιεξόδου" του προτεκτοράτου. Καθώς εταίροι και ντόπιοι συνεταίροι τους θεωρούσαν πλέον "καμμένο χαρτί" τη συγκυβέρνηση δεξιών και σοσιαληστών, για την ομαλή συνέχιση του "προγράμματος διάσωσης".
Όταν η "ολοκλήρωση" γίνεται καταστρεπτική φαντασίωση και θηλειά και οι "μεταρρυθμίσεις" σπρώξιμο στο κενό
Χωρίς απρόβλεπτες αναταράξεις και πιθανούς επικίνδυνους από τα κάτω κλυδωνισμούς, ως παράδειγμα οργισμένης λαϊκήςαντίδρασης στα κοχλάζοντα μάτια κι άλλων "υποτελών του Νότου". Πόσο πιο βολική στάχτη στα μάτια ενός κόσμου στα όριά του από ένα συστημικό αριστερού περιτυλίγματος δεκανίκι, που ορθώνει αρχικά το ανάστημα, το παλεύει όσο πιο έντιμα μπορεί, αλλά στο τέλος λυγίζει σαν ταλαιπωρημένη από τους ανέμους των "θεσμών"-σύμφωνα με τα πολιτικά πρόσφατα βαφτίσια όρων- μέσα στον κάμπο της ενωμένης διεθνούς τοκογλυφικής ιδιοκτησίας. "

από την ανάρτηση του Ένοικου Η "αριστερά" ήρθε- η ελπίδα έφυγε; στα τέλη του περασμένου Μάη...

Συνέχεια λοιπόν της εντυπωσιακής σειράς από προγραμματικές κωλοτούμπες και ιδεολογικών σκισιμάτων "αριστερών καλσόν", από τον "ελπιδοφόρο" πολιτικό (και την παρέα της νέας φουρνιάς ξεπωλητών-απαλλοτριωτών δημόσιου πλούτου και υποδομών προς όφελος τοκογλύφων και πολυεθνικών νεοαποικιοκρατών), που το στυλ και ύφος των λογιδρίων, ακόμη και η χροιά της φωνής του, θυμίζουν έντονα τον "μέντορα Ανδρέα":


ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ: «Επιστρέφουμε στη φεουδαρχία»



«Θα υπερασπισθούμε το δημόσιο χαρακτήρα των περιφερειακών αεροδρομίων, γιατι το ξεπούλημα κάθε υποδομής, δεν είναι ούτε πρόοδος ούτε ανάπτυξη ,το ξεπούλημα κάθε υποδομής είναι επιστροφή στη φεουδαρχία, τότε που η ανώτατη αρχή εκχωρούσε τα περάσματα σε φίλους της για να τους δώσει τη δυνατότητα να πλουτίσουν από τη φορολογία και τα χαράτσια.

Αρκετά λοιπόν με αυτό το παραμύθι των ιδιωτικοποιήσεων. Αυτό που έχουμε στην Ελλάδα δεν είναι επενδύσεις, αλλά αλλαγή τίτλων ιδιοκτησίας έναντι ευτελούς τιμήματος , από το δημόσιο προς ιδιώτες.

Υπάρχει σήμερα κάποιος που να πιστεύει, ότι αυτή η λεηλασία θα φέρει ανάπτυξη στον τόπο; (σχόλιο: υπάρχει άραγε; υπάρχει; πες τα αγόρι μου!) Και γιατί λοιπόν δεν έφερε 4 χρόνια τώρα, παρα μονάχα έφερε μια πρωτοφανή αποεπένδυση, μόνο κέρδη για τους λίγους από την αύξηση του κόστους των υπηρεσιών;»

ΤΣΙΠΡΑΣ 15/1/2015

«Με προσφορά που ανήλθε σε €1,234 δισ. εφάπαξ τίμημα και €22,9 εκατ. ετήσιο εγγυημένο καταβλητέο μίσθωμα, αναπροσαρμοζόμενο ετησίως με τον πληθωρισμό, η κοινοπραξία FRAPORT AG- SLENTEL Ltd ανακηρύχτηκε προτιμητέος επενδυτής για τα 14 Περιφερειακά Αεροδρόμια της χώρας» – (ανακοίνωση ΤΑΙΠΕΔ)

Τα 14 αεροδρόμια ήταν χωρισμένα σε δυο ομάδες με πρώτη αυτά στην Θεσσαλονίκη, Κέρκυρα, Χανιά, Κεφαλονιά, Ζάκυνθο, Άκτιο και Καβάλα και δεύτερη ομάδα που περιλαμβάνει τα αεροδρόμια Ρόδου, Κω, Σάμου, Μυτιλήνης, Μυκόνου, Σαντορίνης και Σκιάθου.

Για σκάνδαλο κάνουν λόγο 19 βουλευτές του Συ.ρι.ζα και σημειώνουν σε ανακοίνωσή τους: «Ο ιδιώτης, ενώ στη σαρανταετία θα εισπράξει πάνω από 22 δισ. ευρώ, θα αποδώσει στο κράτος μόνο 3,85 δισ., την ίδια στιγμή που το δημόσιο μόνο από το «σπατόσημο» θα έχει στη σαρανταετία έσοδα 8 δισ. ευρώ».

«Η παράδοση των ελληνικών αεροδρομίων σε γερμανική κρατική επιχείρηση θα προκαλέσει σημαντική οικονομική ζημιά στο Ελληνικό Δημόσιο. Αυτή είναι η θλιβερή πραγματικότητα. Η σημερινή Ευρώπη την καθιστά δυνατή», αναφέρει ρεπορτάζ του γερμανικού τηλεοπτικού ARD που αναδημοσίευσε η ΕΦΣΥΝ

Στο θέμα, που προβλήθηκε ως σκάνδαλο στο μεγαλύτερο γερμανικό κανάλι πριν από λίγες μέρες, ο καθηγητής Ρούντολφ Χίκελ από το Πανεπιστήμιο της Βρέμης εξηγεί:
«Είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι τα σημαντικά κέρδη που εμφανίζουν αυτά τα 14 αεροδρόμια, στην ουσία, αντί να διοχετεύονται στα ελληνικά δημόσια ταμεία, θα πηγαίνουν κατευθείαν σε γερμανικά δημόσια ταμεία».

Η FRAPORT και ο γερμανικός τουριστικός όμιλος TUI, πολυεθνικές ιδίων συμφερόντων μετά και την απόκτηση των ελληνικών αεροδρομίων ελέγχουν απόλυτα τη βιομηχανία του τουρισμού στη χώρα μας, ενώ σε εμάς παραμένουν ακόμη τα ROOMS TO LET μέχρι τα περισσότερα από αυτά που είναι ήδη χρεωμένα στις τράπεζες με κόκκινα δάνεια να παραδοθούν στο ΤΑΙΠΕΔ και ακολούθως να περάσουν στην ιδιοκτησία της τροϊκανής μαφίας, όπως εύστοχα την αποκαλεί η Sahra Wagenknecht.

Προτείνουμε μια απλή αναγωγή, ένα συλλογισμό, για να συνειδητοποιηθεί το μέγεθος του ξεπουλήματος που έπεται: Με το 3ο μνημόνιο η χώρα θα λάβει «βοήθεια» 80-90 δις. Εαν προστεθούν τα προηγούμενα «δανεικά» που έχουμε αποδεχτεί να εξοφλήσουμε ξεπερνάμε κατα πολύ τα 300δις. Τα αεροδρόμια αποτελούν μόνο το 1:300 του χρέους όπως διαμορφώνεται. Θα ξεπουληθούν κι οι πέτρες …

Η επιστροφή στη φεουδαρχία είναι προ των πυλών. Έτυχε και φαίνεται να επιτυγχάνει, ο άνθρωπος που την ξόρκιζε, ο Αλέξης Τσίπρας, να την υπηρετήσει και να την επιβάλλει στη χώρα.




το διαβάσαμε στο inred, oι επισημάνσεις με χρώμα είναι από εμάς.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου