"Η αγωνία όταν κρατάει πολύ, κάνει πολύ θόρυβο"
Σκηνή με τον σπουδαίο Αμερικανό ηθοποιό Χάρβεϋ Καϊτέλ και τον αείμνηστο Θανάση Βέγγο, στην ταινία του επίσης αείμνηστου Θόδωρου Αγγελόπουλου "Το βλέμμα του Οδυσσέα"(1995).
Δύο ατάκες στην ίδια σκηνή που έχουν τεράστια σημασία, η καθεμία με τα ιδιαίτερα νοήματα που μεταφέρει και με την επώδυνα έντονη συναισθηματική φόρτιση που εκπέμπει.
Μέσα σε ένα παγωμένο τοπίο, σαν την καρδιά του σύγχρονου, παραδομένου στη φυλακή της μοναξιάς του αποπνιχτικού άστεως και αποκομμένου από την επαφή με τη φύση Έλληνα.
Που συνάμα φαντάζει γηρασμένος και ανήμπορος να αντέξει την αγωνία του.
Και ν'αντισταθεί στην ορμή των σύγχρονων εξελίξεων και των οδυνηρών χτυπημάτων τους. Δίνοντας την εντύπωση, στον ίδιο του τον εαυτό και τους άλλους, όλο και περισσότερο να..."πεθαίνει σαν λαός"...
Σκηνή με τον σπουδαίο Αμερικανό ηθοποιό Χάρβεϋ Καϊτέλ και τον αείμνηστο Θανάση Βέγγο, στην ταινία του επίσης αείμνηστου Θόδωρου Αγγελόπουλου "Το βλέμμα του Οδυσσέα"(1995).
Δύο ατάκες στην ίδια σκηνή που έχουν τεράστια σημασία, η καθεμία με τα ιδιαίτερα νοήματα που μεταφέρει και με την επώδυνα έντονη συναισθηματική φόρτιση που εκπέμπει.
Μέσα σε ένα παγωμένο τοπίο, σαν την καρδιά του σύγχρονου, παραδομένου στη φυλακή της μοναξιάς του αποπνιχτικού άστεως και αποκομμένου από την επαφή με τη φύση Έλληνα.
Που συνάμα φαντάζει γηρασμένος και ανήμπορος να αντέξει την αγωνία του.
Και ν'αντισταθεί στην ορμή των σύγχρονων εξελίξεων και των οδυνηρών χτυπημάτων τους. Δίνοντας την εντύπωση, στον ίδιο του τον εαυτό και τους άλλους, όλο και περισσότερο να..."πεθαίνει σαν λαός"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου