ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Δευτέρα 30 Μαρτίου 2015

Μέσα σ'έναν εξελισσόμενο, παρατεινόμενο χειμώνα, πες τη ΡΗΞΗ με ένα ουρλιαχτό! Για αρχή...



" Για ποιόν εργάζεται ο χρόνος;
Οταν άρχισε να υποχωρεί κάπως το επικοινωνιακό μπαράζ που επιχείρησε να παρουσιάσει την συμφωνία της 20ης Φλεβάρη μεταξύ κυβέρνησης και Eurogroup (και την «λίστα μεταρρυθμίσεων» που τη συμπληρώνει) ως περίπου νίκη, το βασικό επιχείρημα των υποστηρικτών της είναι ότι «αγόρασε χρόνο»."
H συνέχεια αυτού του εύστοχα αναλυτικού άρθρου του thepressproject, που καυτηριάζει ψευδαισθήσεις (εσκεμμένες και μη) και επιπόλαια, παχιά λόγια, ΕΔΩ

Οι "εταίροι" λοιπόν απαίτησαν από την κυβέρνηση (αυτήν που προεκλογικά εκτόξευε αντιμνημονιακούς μύδρους και μετεκλογικά προχώρησε σε προγραμματικές εξαγγελίες κατά της αιμοσταγούς λιτότητας και της σαδιστικής διάλυσης του κοινωνικού ιστού), να αφήσει στην άκρη τα μισόλογα περί "δημιουργικής ασάφειας" (πόσο αυτός ο "όρος" απέχει από τη..."μη δημιουργική δημιουργία;"). Και να παρουσιάσει "λειτουργικές" μεταρρυθμίσεις (sic), ώστε η "απείθαρχη χώρα" να παραμείνει μέσα στη στοργική μέγγενη του "ισχυρού ευρώ", που εποπτεύεται από συγκεκριμένα κέντρα κτηνώδους εξουσίας (των κρυφών ατζέντων με τα ολοφάνερα εκτρώματα) και με συγκεκριμένες βαμπιρο-"αγορές".

Ξαφνικα μου έρχονται στο μυαλό κάποιοι στίχοι από ένα υποβλητικά πεσιμιστικό τραγούδι των Διάφανων Κρίνων:
"δεν θα συγκρίνω φως με το σκοτάδι
ούτε λευκό αμνό με λύκο μαύρο"
Μπλε Χειμώνας

Δεν γουστάρουμε σκοτάδι σε δήθεν ημι-φωτεινά περιτυλίγματα!
Δεν επιθυμούμε η ζωή η δικιά μας, των συνανθρώπων μας και των αθώων υπάρξεων που δεν έχουν γεννηθεί ακόμα στο...σκοτάδι, να μετατραπεί σε έναν ατέλειωτο βαρύ χειμώνα. Όπου η κατήφεια εναλάσσεται με τη θλίψη και η απελπισία με τον αργό διανοητικό και πρόωρο φυσικό θάνατο!
Δεν μας ευχαριστεί να βλέπουμε τους ανθρώπους να καταντούν αγελαίοι αμνοί-Η διαχρονική πτώση του μαζάνθρωπου...και κολλώντας σε αυτό τον αντιεξελικτικό βούρκο να γίνονται βούτυρο στο ψωμί των βοσκόπουλων, τσοπανόσκυλων, ύπουλων λύκων κι αρχιτσελιγκάδων!
Δεν γουστάρουμε τους λύκους που κατασπαράσσουν τους μακάριους αμνούς.
Απεχθανόμαστε και τους λύκους που την πέφτουν σε άλλους λύκους για να τους πάρουν τις μπουκιές από το στόμα.

Κι όσο νιώθουμε να μας λιγοστεύει ο αέρας και να πιεζόμαστε ασφυχτικά από τους λύκους που γρυλίζουν απειλητικά να παραμείνουμε ήσυχα και πειθήνια μέσα στα μαντριά των βοσκών-συνεταίρων τους, ό,τι κι αν μας συμβεί και από τους ακριβοθώρητους "ποιμένες"-φεουδάρχες και τα τεχνάσματά τους, που χρησιμοποιούν το ίδιο αμνούς και λύκους...τότε...
ΤΟ ΝΟΥ ΤΟΥΣ! Μην γίνουμε στο τέλος άλλου είδους λύκοι εμείς, απερίφραχτοι και αμαρκάριστοι!

Δεν μπορώ εδώ να μην ανασύρω, για άλλη μια φορά, κάποιες παραινέσεις
του Ένοικου:

Το ουρλιαχτό της ρήξης*
*κι όχι έτσι που ως τώρα φαίνεται να την εννοούν οι νέοι εκλεγμένοι διαχειριστές της ανθρωποβόρας κρίσης

" Aν σε νουθετούν με δάχτυλα υψωμένα και σου γρυλίζουν με προβλέψεις μελλούμενων δεινών εφόσον δε συμμορφωθείς. Αν σου υποδεικνύουν συνεχώς μονοδρομημένες οδούς. Αν σου εκθειάζουν όλα τα σκυλάκια του καναπέ, για το πόσο καλούλια και "στρωμένα" είναι...

Να τους πεις πως αν πάρεις τα εξημερωμένα κατοικίδιά τους και τ'αφήσεις σε μια άγρια ερημιά, τότε δεν θ'αργήσουν αυτά να ξαναγίνουν λύκοι!

Κι αν αυτοί κουνάνε με νόημα το κεφάλι, χαμογελώντας περιπαιχτικά, εσύ..

ξαφνικά ούρλιαξε! Άφησε να δραπετεύσει από μέσα σου μια πανάρχαια, άγρια, αξημέρωτη κραυγή που θα κάνει τα πλέγματα και τους φύλακες αναμεσα στους κόσμους να ριγήσουν! Και το Φόβο που φυλάει τα έρμα να σκιαχτεί, διαισθανόμενος πια ότι αν χρειαστεί δε θα περιοριστείς μόνο στο ουρλιαχτό:

Αουουουουουουουουου!
Γκρρρρ! "

O Ένοικος...

Το αντιλαμβάνεστε αυτό όλου του κόσμου οι πονηρούληδες, δεξιούληδες κι "αριστερούληδες", μπούληδες και ρούληδες, τελάληδες και επαγγελματίες της διανόησης, λυκόπουλα και βοσκόπουλα, αρχόντοι και θησαυροφύλακες; Αστειότατοι παλιάτσοι και μικρότατοι νάνοι που (ειδικά οι τελευταίοι με τα γενικά προστάγματα) θαρρείτε ότι είστε γίγαντες, οι οποίοι μπορούν να εμπαίζουν, εξαπατούν, εξαγοράζουν, εκπορνεύουν και να ξεζουμίζουν τους πάντες για πάντα;
Τι θα κάνατε αν μια αποφράδα ημέρα, τα "αμνοερίφιά σας" αποφάσιζαν να παύσουν να σας προσφέρουν αφειδώς το μυαλό, το "μαλλί" και το κρέας τους και κινούνταν μαζικά ("λέμε τώρα..!") να γκρεμίσουν τους μαντρότοιχους; Θα τους γενοκτονούσατε όλους, όπως τόσο καλά έχετε ως τώρα αποδείξει ότι σας αρέσει να πράττετε; Για το καλό βεβαίως της "ελευθερίας" και "νομιμότητάς"..(σας)!



ανιχνευτής

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου