ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2015

το "ποταμόπλοιο" που θέλει να μας σώσει από τον πνιγμό...


τον παραπάνω "μικρό διάλογο" βρήκαμε στο  @JUNGLE_Report

...ένα εξαιρετικό άρθρο περί του "καπετάνιου" του νεοφιλελεύθερου "ποταμόπλοιου", του προγράμματος-τουρλουμπούκι, του "τι θέλει επιτέλους να πει ο ποιητής"-επικεφαλής της με συνοπτικές διαδικασίες δυναμικής πολιτικής διείσδυσης "εθνικών μεγαλοεργολάβων" και "μεγάλων" γενικότερα στα "κοινοβουλευτικά κόλπα". Που στις λίστες του συναντάς και ονόματα από το χώρο των επιστημών και του πνεύματος. Αυτού του πνεύματος που προσγειώνεται "με χάρη" στη γη όταν μυριστεί "τσιμπούσι" και αξίωμα, ασχέτως από ποια πηγή εκπορεύεται αυτό και με ποιο προσωπείο πλασάρεται στα δυστυχώς μόνιμα θύματα του εύκολου εντυπωσιασμού και του λόγου εκείνου που το περιεχομένό του στην ουσία ξεχειλίζει από  "φανφαρισμό" (για έναν πιο σοβαροφανή εκπρόσωπο αυτού του τελευταίου όρου είχαμε με το δικό μας τρόπο αναφερθεί κι εδώ)...


"Ο εκλεκτός κύριος Ποτάμης.."

 

     Λύσσαξε ο κύριος τίποτας!
Άλλα τού είχε τάξει το μεγάλο αφεντικό.

Σου λέει, '' Πού θα ξαναβρώ ευκαιρία, εγώ, ο πλήρως αστοιχείωτος, ο δυσλεξικός, ο κοπανιστός αέρας, ο μπαρούφας, ο αδυνατών να ολοκληρώσω μία δομημένη πρόταση που έχω κάνει ''στυλ'' την έκφραση σκέψεων(!) μονολεκτικά,
..πού θα βρώ ευκαιρία να τρουπώσω, να φάω τ' άντερά μου,
..αν όχι τώρα, που εμφανίζομαι ως ημιαπολιτίκ διανόηση(!!), προοδευτική(!!!) φράξια συνασπισμένων φελών, τώρα που έκλεψα στην τούρλα του χαμού ένα 6,05% από διάφορους απελπισμένους πασόκους και παραπλανημένους αφελο-ηλίθιους,
..όντας Ο ΜΠΡΟΣΤΙΝΟΣ του συστήματος γενικά, και του εθνικού εργολάβου-νταβατζή ειδικά,
..όντας ο φερετζές της ακροδεξιάς πρώην συγκυβέρνησης,
..όντας η σερβιέτα που κρύβει όχι τον μηνιαίο, αλλά τον αέναο ''κύκλο'' της αρπαγής του πλούτου του λαού και της χώρας; Ε; Πού θα ξαναβρώ εγώ τέτοια ευκαιρία;''

Κι ορμάει ακάθεκτος ο κύριος Ποτάμης, κι ανοίγει το στόμα του, και αναβλύζει όλη η μπόχα του συστήματος,
..ανάμικτη με χολή που έμεινε απ΄ έξω απ' τα ''πράγματα'',
..που τον πήραν είδηση, που τον είχαν πάρει είδηση, αλλά τον πήγαιναν λάου-λάου μέχρι την τελική σφαλιάρα,
..που τώρα ξέρει πως ''ξυπνήσαν οι σκλάβοι Σταυράκηηηη'',
..και πως σε λίγο καιρό θα ξαναγυρίσει στην λάτζα που άφησε μισοτελειωμένη στο μαγαζί του, όταν τον επιστράτευσαν ευσπευσμένως σε μιά νύχτα, να περισώσει και να καλύψει το πατατράκ της ''Ελιάς'',
..θα ξαναγυρίσει να βάζει αλάτσι στους ντολμάδες και να παίρνει συνέντευξη στους τετζερέδες και στα τηγάνια: ''-Πώς πάει;'' ''-Τζζζζζ..''

Και η μάσκα γελοία..
..αλλά η μουτσούνα που κρύβεται από πίσω, φρικιαστική!..

Υ.Γ Τυχαία είναι ''εκλεκτός'' του κυρίου Σούλτς και όλου του συστήματος;
Για την αξία του και το πρόγραμμά του;
Το ότι έμεινε εκτός της νέας κυβέρνησης αποτελεί μία ακόμη νίκη του λαού.
Είπαμε: επαγρύπνηση, και δυναμική προάσπιση των κεκτημένων!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου