ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Παρασκευή 18 Ιουλίου 2014

Εγκλήματα αεροψεκασμών και σιγή ασυρμάτου...



Περί καθημερινού σχεδόν εγκλήματος αεροψεκασμών (που συνδέονται και με την εμφάνιση στον ανθρώπινο οργανισμό των morgelons) από το 1998 αδιαλείπτως πάνω από τους ουρανούς, κυρίως των πόλεων και όχι μόνο, έχουμε αναφερθεί σε αυτή τη θεματική ενότητα: ΦΑΚΕΛΟΣ ΑΕΡΟΨΕΚΑΣΜΟΙ Με τι είδους "γιατρικά" (ποσότητες βαρέων μετάλλων και αλουμινίου ... άλατα βαρίου, οξείδιο του αλουμινίου και ειδικές χημικές πολυμερείς ίνες κ.ά.) και γιατί αεροπλάνα χωρίς διακριτικά και σε μεγάλα ύψη (υπό τη δικαιοδοσία προφανώς του ΝΑΤΟ;) "φροντίζουν για την ψυχοσωματική υγεία" των πληθυσμών! Και την ίδια στιγμή που οι παχιές "ουρές των καυσαερίων απο αεροπλάνα"(μόνο οι τελείως άσχετοι ή ηλίθιοι ή και τα δυο μάλλον μαζί πιστεύουν πια κάτι τέτοιο!) απλώνονται σε χιλιόμετρα πάνω απ'τα κεφάλια μας και παραμένουν για ώρα μέχρι την αργή διάλυσή τους, οι κυβερνήσεις και οι υπηρεσίες πολιτικής αεροπορίας τηρούν τη γνώριμη (για τις πρώτες κυρίως) ένοχη σιγή συρμάτου. Εμείς λοιπόν σήμερα θα παραθέσουμε κάποια ενδιαφέροντα βίντεο που βρήκαμε κι επιλέξαμε σε αυτό το άρθρο: ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ …ΚΑΥΣΑΕΡΙΑ ΑΕΡΟΠΛΑΝΩΝ (από την Τρίπολη της Αρκαδίας) και αφήνουμε εσάς να βγάλετε τα ανάλογα συμπεράσματα. Είτε εμπιστεύεστε τους γεμάτους φιλαλήθεια και διαφάνεια για τόσα και τόσα καυτά ζητήματα πολιτικούς σας άρχοντες και στρατευμένους "ειδικούς" , είτε και όχι...

α) "Explain this: Η μέρα στο Βόλο ξεκίνησε μ' έναν καταγάλανο ουρανό κι έναν όμορφο ζεστό ήλιο που τον έχουμε όλοι ανάγκη. Να ζεσταθούν τα σπίτια, αλλά κι εμείς. Η συνεχής έλλειψη ηλιακής ακτινοβολίας που τόσο έχουν δαιμονοποιήσει προκαλεί έλλειψη βιταμίνης D, μιας υπέρ-απαραίτητης βιταμίνης για την ανάπτυξη ενός ανθρώπινου οργασνισμού και το ανοσοποιητικό. Μετά τις 11:00 διαφάνηκαν τα πρώτα 'ξασμένα' σύννεφα, προσφανώς από αεροψεκασμούς σε γειτονική περιοχή, ίσως και όχι κατοικημένη γιανα μην γίνονται τόσο αντιλυπτοί. Λίγο μετά, κι αφού ο ουρανός είχε αρχίσει να ασπρίζει, φάνηκαν και οι καβαλάρηδες του χημικού θανάτου, που μπορούσαν πιο εύκολα να χωθούν ανάμεσα στις νεφώσεις και να ρίξουν τα δηλητήρια τους. Μέχρι το μεσημέρι ο ουρανός είχε πια γεμίσει... Διαβάστε όλο το άρθρο http://allnewz.weebly.com/11/post/201..."

β) 

γ)Ένα βίντεο με φωτογραφίες-ντοκουμέντα από την μορφολογία (εσωτερικά και εξωτερικά) των αεροτάνκερ-ψεκαστηρίων


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου