ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 29 Ιουνίου 2014

Η πραγματική πτώση του ανθρώπινου όντος: "Ανθρωποκαλλιέργεια"




Ανθρωποκαλλιέργεια

Ήσουν Ελεύθερος και παρέδωσες την Ελευθερία σου, Ήσουν Αθάνατος, μα πας και πεθαίνεις, όλη η Αφθονία του Σύμπαντος είναι δική σου και συ δουλεύεις σαν ΔΟΥΛΟΣ- σκλάβος. Δεν έχεις ανάγκη από κανένα και τίποτα, αλλά εσύ οργανώνεσαι σε ομάδες, θρησκείες, δουλειές, κόμματα, συλλόγους δηλ. σε μαντριά που σε εκτρέφουν σαν ζωντανό.

Τι επιτέλους Είσαι; Τι στο καλό Κάνεις; Μόνο με την Σκέψη σου μπορείς να φτιάξεις -και φτιάχνεις- Σύμπαντα και Κόσμους και συ δεν μπορείς να τακτοποιήσεις την δουλειά σου, την ζωή σου.

Έπαψες να είσαι Άνθρωπος και έγινες ένα ανθρώπινο ζώο, ένας ταπεινός πιστός, ένας ηλίθιος ψηφοφόρος, ένας υπάκουος υπάλληλος. Δεν είσαι πλέον ζωντανός, είσαι ήδη νεκρός, απλά είναι θέμα χρόνου να υλοποιηθεί και να το καταλάβεις κι εσύ, μέσα στην ύπνο σου ότι είσαι νεκρός, στις πόλεις -φυλακή που νομίζεις ό,τι «ζεις». Έπαψες να είσαι άνθρωπος κι έγινες Υπάλληλος, έγινες η Μαριονέτα της Ζωής.

Η μονιμότητα ενός εξοντωτικού ρόλου, η επανάληψη ενός άχαρου παιχνιδιού, η ρουτίνα του ατελείωτου τίποτα, η υποταγή στην εξάρτηση, η ανούσια υπομονή, η στωικότητα της αποδοχής στον πόνο, η αδιάκοπη παρέα με τον φόβο, όλα αυτά μαζί δημιούργησαν μια μεταλλαγμένη φυλή ανθρώπινων ζώων. Την φυλή των υπαλλήλων-δούλων. Είναι ένα νέο είδος ανθρώπου, μια μαριονέτα, ένα ανδρείκελο. Είναι μια μεταλλαγμένη φυλή μια νέα ράτσα ανθρώπινων ζώων «η φυλή των υπαλλήλων-δούλων’. Άνθρωπινα ζώα που κινούνται και αναπνέουν επάνω σε μια κυλιόμενη περιστροφική ταινία, χωρίς δικαίωμα επιλογής, χωρίς δικαίωμα σκέψης, πρόβατα επί σφαγή. Άνθρωπινα ζώα που με την δική τους απόφαση και την δική τους συμφωνία επέλεξαν να ανήκουν στην φυλή των νέο – σκλάβων, των δούλων, στην μεταλλαγμένη φυλή των Υπαλλήλων.

Στην σύγχρονη εποχή -πιστή αντιγραφή της παλαιάς εποχής- το ανθρώπινο ζώο, εξακολουθητικά βρίσκεται στην δυσάρεστη θέση μιας αλλαγής της εξέλιξης του, καθόλου δημιουργικής ή ευχάριστης. Να είναι εξαρτώμενος από μια δουλειά για να είναι ευτυχισμένος, για να μπορεί να αγαπάει, να κάνει οικογένεια, να προσφέρει. Συμφωνώντας σε αυτό παρέδωσε την Ανεξαρτησία του και σε αντάλλαγμα πήρε γυάλινα καθρεφτάκια και το νερό που καίει. Δίνει την Ύπαρξη του και παίρνει Θάνατο.

Δες το βίντεο προσεκτικά και αν ακόμη έχεις την ικανότητα της σκέψης … Σκέψου.
 http://youtu.be/J-a2gv7SGeM

Tο διαβάσαμε ΕΔΩ (η επιλογή των εικόνων της ανάρτησης είναι δική μας)
Από εμάς:  
ΣΗΚΩΣΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΨΗΛΑ ΚΑΙ ΓΙΝΕ Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΟΥ! - Look up to the sky and be the maker of your own world!
 Ο ανθρωπάκος..εκτός και εντός..
 Θέλει ευφυία και κότσια να είσαι ξύπνιος κι ονειροπόλος συνάμα μέσα σε ένα τέτοιο κόσμο, αλλά είναι ίσως η μόνη μας ελπίδα...
 "ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ" ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ: Συντρίψτε την κανονικότητα, στην τελευταία ίσως ευκαιρία του κόσμου για ωρίμανση κι ενηλικίωση..!
Να κερδίσουμε τις στιγμές μας!
 Καθώς η πόλη κοιμάται τη νύχτα..
 Η καταραμένη αποδοχή των "πραγμάτων"

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου