ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τρίτη 22 Απριλίου 2014

Ποιος θα πληρώσει αυτά τα χρέη ρε πατριώτες;


Στο κράτος κοινωνικής πρόνοιας υπέρ των πλουσίων και της διοχέτευσης δημόσιου χρήματος στις τσέπες των χρηματοπιστωτικών παρασιτικών οργανισμών, των μεγαλοεργολάβων και των προνομιούχων γενικότερα, υπάρχουν αυστηρότατες κυρώσεις στους οφειλέτες προς το δημόσιο και τις επιχειρήσεις του. Για παράδειγμα:
Με κατασχέσεις σε μισθούς, συντάξεις και άλλα εισοδήματα που τυχόν εισπράττουν απειλούνται εκατοντάδες χιλιάδες οφειλέτες του Δημοσίου ακόμη κι αν προχωρήσουν στην τακτοποίηση των ληξιπρόθεσμων χρεών τους, σύμφωνα με τις νέες ρυθμίσεις που θέτει σε εφαρμογή το υπουργείο Οικονομικών από τις 20 Ιουνίου. Το υπουργείο Οικονομικών, μάλιστα, προτιμά τις κατασχέσεις μισθών και καταθέσεων, από εκείνες των ακινήτων, διότι γίνονται αιφνιδιαστικά, χωρίς να ενημερωθεί ο οφειλέτης και έτσι δεν προλαβαίνει να αντιδράσει. 
(Ή αν είσαι χρόνια άνεργος, πχ στο Πέραμα που υπάρχουν οικογένειες όπου όλοι είναι άνεργοι, γονείς και (μεγαλύτερα) παιδιά, σε μια χώρα με ανεργία στους νέους ως 24 ετών να φλερτάρει το τρομαχτικό 60% κι επειδή χρωστάς στην ΕΫΔΑΠ το τρομερό ποσό των...700-800 ευρώ να σου'ρχεται με δικαστικό επιμελητή ειδοποίηση για κατάσχεση του σπιτιού σου!!)

Αλλά...υπάρχουν και κάποιοι άλλοι οφειλέτες στα τραπεζικά ιδρύματα της χώρας (αυτά που με τις εισπρακτικές εταιρείες τους είναι έτοιμα να σου πιουν το αίμα και να σου πάρουν ακόμα και τα εσώρουχα αν αποδειχτείς ασυνεπής στην αποπληρωμή του δανείου σου), οι οποίοι παρά τα τεράστια ποσά που χρωστάει η..."εταιρεία" τους μπορεί να βρίσκονται ακόμα και σε ενεργό ρόλο (ή να επιθυμούν διακαώς την επιστροφή τους σε αυτόν) στην πολιτική ζωή της χώρας. Και να ζητούν την εμπιστοσύνη των πολιτών της σε πιθανές επερχόμενες εκλογές, για τη "διαφάνεια" και "νοικοκύρεμα" και "νέα σωτήρια πνοή" στο μνημονιόπληκτο δημόσιο βίο...Αλλάζοντας απλά το όνομα της ανυπόληπτης "εταιρείας" τους, λόγω πρότερων αδιαφανέστατων και σεσημασμένων πεπραγμένων. Που ταλάνισαν και ξεζούμισαν τον τόπο για χρόνια και με τεράστια ευθύνη για τη σημερινή του κατάντια.


Μιλάμε φυσικά για το προσωπικό του ΠΑΣΟΚ που μετακομίζει στο σχήμα της "Ελιάς", μπας και συνεχίσει να υφίσταται πολιτικά κι αποτινάσσοντας από τη μνήμη των ψηφοφόρων το βεβαρημένο πολιτικό παρελθόν του, προφανώς θεωρώντας τους τελευταίους ή παθολογικά ξεχασιάρηδες ή παθολογικά κρετίνους (και ίσως να μην έχει άδικο πολύ!). Όμως το "colpo grosso" είναι ότι με αυτό το "γύρισμα σελίδας" καταργεί (εκτός από την παλιά "στάμπα") και τα...χρέη του στις τράπεζες! Που σύμφωνα με τον τελευταίο ισολογισμό του που δόθηκε στη δημοσιότητα, γύρω στις αρχές του 2013, μιλούσε για τραπεζικό χρέος της τάξης των 130 εκατ. ευρώ. Αλλά μετά η Τράπεζα της Ελλάδας, που θα 'πρεπε να ασκεί ρόλο ελεγκτή, επέλεξε να αποκρύψει οποιοδήποτε σχετικό στοιχείο από τη Βουλή με πάτημα την επίκληση νομοθεσίας περί απορρήτου. Οπότε, μια και η κρατική επιχορήγηση σήμερα δεν ανταποκρίνεται ούτε στο ήμισυ των τόκων και το κεφάλαιο είναι μαγική εικόνα, το ερώτημα που τίθεται είναι αν θα αποπληρωθούν ποτέ αυτά τα δάνεια. 

Η απάντηση μαντεύει μάλλον εύκολα κανείς ποια είναι, ακόμα και ο πιο αμετανόητος ψηφοφόρος του κάποτε ΠΑΣΟΚ και νυν "Ελιάς"... γεμάτης δάκο. Τα οποία δάνεια και χρησιμοποιήθηκαν και για την ιδιαίτερα δαπανηρή τελευταία προεκλογική εκστρατεία, ενώ και οι κρατικές επιχορηγήσεις των κομμάτων, μια στο τέλος του'11 και δύο του'12, αν και ήταν μέρος της εγγύησης των δανείων, εντούτοις ποτέ δεν χρησίμευσαν στην εξόφληση των οφειλών. Όμως το κακό είναι ότι οι τράπεζες που είχαν χορηγήσει τα δάνεια ήταν κρατικές και σε συντριπτικό ποσοστό παραμένουν και σήμερα ακόμα κρατικές.
Άρα ποιος θα κληθεί να πληρώσει αυτή τη ζημιά των τραπεζών; Ποιος ή πιο σωστά ποιοι θα κληθούν να τη σηκώσουν στους ανελέητα ήδη φορολογημένους ώμους τους; Και μήπως δεν αυξάνει και το δημόσιο χρέος με αυτή την τραπεζική ζημιά;

Ή αυτοί που εμπλέκονται στο "λιοστάσι" της "Ελιάς" θα αναλάβουν και τα χρέη αυτά, δείχνοντας την ανάλογη ευθιξία απέναντι στο φορολογούμενο πολίτη, τον οποίο και τώρα θέλουν να συνδράμουν (πιθανώς και μεταμελημένοι για τις δικές τους ευθύνες) στα δεινά που εξανδραποδίζουν το παρόν και καταργούν το μέλλον του;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου