ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τρίτη 14 Ιανουαρίου 2014

ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΝΩ Σ'ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ: Χημικά και βία (+σχετικό βίντεο) στην πανελλαδική συγκέντρωση διαμαρτυρίας ενάντια στην διαθεσιμότητα στα Τέμπη


...όχι! Το ξύλο ουδέποτε βγαίνει από τον παράδεισο, αλλά εκτός από κάθε λογής δειλούς, σαδιστές, φασιστάκους και τυραννίσκους της πιο μαύρης καθημερινότητας, βγαίνει, σε υπεραφθονία, κι από τους άρχοντες που τρώνε και πίνουν το μεδούλι του δημόσιου βίου σε βάρος των κορόιδων: από τα βαρβαρικά διεστραμμένα κεφάλια αυτών που λυμαίνονται χώρες, αυτών που ληστεύουν λαούς με "νόμιμες" διαδικασίες, αυτών που δε δίνουν δεκάρα τσακιστή για βασικά και αναφαίρετα δικαιώματα των ανθρώπων. Που, παραδόξως, ακόμα διδάσκονται τα παιδιά γι'αυτά στα σχολεία και πολλοί ίσως μαθητές, με όσα βιώνουν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους, έχουν μάλλον αρχίσει ήδη να απορούν και να λοξοκοιτάνε δασκάλους και καθηγητάδες...Οι οποίοι τι οφείλουν πια να τους μάθουν; πώς θα γίνουν υπάκουοι και αγόγγυστοι σκλάβοι στη δουλεμπορική αγορά εργασίας που είθισται ν'αποκαλείται πλέον και "κοινωφελής";
Ή για δικαιώματα, που λέγαμε πριν, υποτίθεται κατοχυρωμένα με αίμα κι αγώνες, όπως το δικαίωμα στην εργασία, την εκπαίδευση, την υγεία...Αλλά και το δικαίωμα στη διαμαρτυρία όταν τα προηγούμενα καταστρατηγούνται με γλοιώδεις κι ανυπόστατες οικονομικές δικαιολογίες...Που πλέον δεν ασχολείται κανείς κατά πόσο οδηγούν σε ανάπτυξη πλασματικών λογιστικών νούμερων σε μεγαλοληστρικά τεφτέρια ή στο ξετίναγμα ζωντανών ανθρώπων. Αυτοί που ρημάζουν κοινωνίες, στερούν κάθε κίνητρο για την άνθιση της νέας ζωής και καθιστούν ξοφλημένες ολόκληρες ομάδες ανθρώπων, απλώς στέλνουν συνέχεια τις ένστολες λοβοτομημένες μαριονέτες χωρίς ψυχή (κι εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα, χωρίς καμιά σαθρή δικαιολογία τύπου "είχα εντολές-έκανα τη δουλειά μου!"-πολλοί απ'αυτούς τους πλέοντες σε σύνδρομα μπούληδες θα την έκαναν ίσως και τσάμπα!) για να σπάνε τα κόκαλα του κόσμου και να δηλητηριάζουν τα σωθικά του με πολύ επικίνδυνα χημικά.

Και η δημ-ι-οκρατία καλά κρατεί! Και οι κερδοσκόποι-τοκογλύφοι ετοιμάζονται για το μεγάλο και τελειωτικό φαγοπότι πλουτοπαραγωγικών πηγών, ανθρώπων και εναπομείναντων δειγμάτων από δικαιώματα...Και τα πρωτογενή ή φαντασιακά πλεονάσματα λιμνάζουν μέσα σε οχετούς εξαπάτησης και ατιμωρησίας, σκανδαλολαγνείας και μιντιακής τρομοκρατομαλακίας και οι υπήκοοι της πρωτοφανούς αυτής εγχώριας βοθρίλας πιστεύουν ακόμη ότι τους αξίζει η οποιαδήποτε άσπρη μέρα! Όσο ακόμα ακούνε τα ανήκουστα και ατενίζουν τα τερατώδη, με ανοιχτό στόμα και απλανές βλέμμα...και περιμένουν τις επόμενες εκλογές να ...αλλάξει ΤΙ; Τα χρώματα στα μπαλώματα και το μέγεθος των τρυπών στα σώβρακα του "Καραγκιόζη"; Που ακριβώς έτσι έχει καταντήσει προ πολλού ένα διεφθαρμένο και διαλυμένο κράτος...μ'ένα λαό απλό θεατή, σε βάρος της ίδιας του της υπόστασης και της ύπαρξης κι ευτυχίας των παιδιών του; Αυτό είναι η ωριμότητα, η υπευθυνότητα και διορατικότητα του "ρωμηού" στις κρίσιμες στιγμές; Κι ως πότε θα αναθέτει το πεπρωμένο του σε κάθε καρυδιάς δημαγωγικό καρύδι (που δεν έχει ιδέα τι θα πει βιοπάλη και στερήσεις), αντί να κινητοποιηθεί, ν'αυτοοργανωθεί, να βγει από το καβούκι του και να αλληλεπιδράσει με τους ομοίους του, να κάνει την υπέρβαση της όρθωσης από τις λάσπες, που σέρνεται σα σκουλήκι, στην ευθυτενή κορμοστασιά του ανθρώπου; Και να γυρέψει όχι απλά το λίγο καλύτερο από την απόλυτη μιζέρια, αλλά όλα όσα νόμιζε ως τώρα πως δεν έφτανε ή δεν του αναλογούσαν ν'αδράξει: την ίδια τη ζωή που χαίρεσαι να ζεις αντί να ντρέπεσαι και να βλαστημάς γι'αυτήν...

ανιχνευτής


Χημικά και βία στην πανελλαδική συγκέντρωση διαμαρτυρίας ενάντια στην διαθεσιμότητα στα Τέμπη


Με χημικά ξύλο και προπηλακισμούς απώθησαν τα ΜΑΤ στα διόδια του Πυργετού τους εκπαιδευτικούς που κατευθύνονταν προς τα Τέμπη για την πανελλαδική συγκέντρωση διαμαρτυρίας ενάντια στην διαθεσιμότητα που διοργάνωνε το Σάββατο το "Συντονιστικό καθηγητών σε διαθεσιμότητα".

Μάλιστα ο αντιπρόεδρος της ΑΔΕΔΥ Γρηγόρης Καλομοίρης υπέστη κάταγμα στο δεξί του χέρι και χρειάστηκε να μεταφερθεί στο νοσοκομείο.

Φωτογραφίες του Alterthess από τη συγκέντρωση στα Τέμπη

Παράλληλα η αστυνομία διέκοψε την διέλευση των εκπαιδευτικών στα πούλμαν των εκπαιδευτικών που έρχονταν από την Αθήνα ένα χιλιόμετρο μακρυά από τα διόδια. Οι εκπαιδευτικοί φωνάζουν συνθήματα κατά της διαθεσιμότητας καταγγέλοντας την καταστολή της διαμαρτυρίας. Όπως τονίζουν η αστυνομία με τη βία διέκοψε την προγραμματισμένη διαμαρτυρία που θα ολοκληρώνονταν με συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην Λάρισα.

Οι εκπαιδευτικοί περικυκλώθηκαν από διμοιρίες των ΜΑΤ στις δύο πλευρές των διοδίων του Πυργετού. Aίτημα των προέδρων ΕΛΜΕ προς την αστυνομία να τους επιτραπεί να συνενωθούν για να κάνουν μία κοινή κινητοποίηση δεν έγινε δεκτό και οι εκπαιδευτικοί Θεσσαλίας κι Αθηνών εξετάζουν το ενδεχόμενο να επιστρέψουν στη Λάρισα για να κάνουν εκεί την κινητοποίηση διαμαρτυρίας για την διαθεσιμότητα.

Να σημειωθεί ότι κάλεσμα συμμετοχής στην πανελλαδική συγκέντρωση των Τεμπών απευθύνει και η ΟΛΜΕ καθώς και οι κατά τόπους ΕΛΜΕ. Παράλληλα η ΟΛΜΕ καλεί τις ΕΛΜΕ σε γενικές συνελεύσεις με πρόταση για απεργία στις 7 Φεβρουαρίου, ημέρα που στο Συμβούλιο Επικρατείας εκδικάζεται η προσφυγή εκπαιδευτικών κατά της διαθεσιμότητας στην οποία τέθηκαν τον Ιούνιο του 2013 και σύμφωνα με τα στοιχεία του Υπουργείου υπολογίζονται στους 1.845.

Οι εκπαιδευτικοί της Λάρισας που βρίσκονται σε διαθεσιμότητα, στο κάλεσμά τους τονίζουν ότι «κατακτήσεις δεκαετιών καταργούνται με διαδικασίες εξπρές ενώ η χρηματοδότηση έχει περικοπεί κατά 40%. Ζούμε σε μία εποχή που πλήττονται τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών, υποβαθμίζεται–απαξιώνεται ο εκπαιδευτικός και παιδαγωγικός ρόλος».  

 



To διαβάσαμε στο ALTERTHESS

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου