ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2013

ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΝΩ Σ'ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ: (Αρκετά με τα ευχολόγια για παραιτημένους!) "Άλλος δρόμος από το λαό στο ΔΡΟΜΟ δεν υπάρχει…"



Χμ! Ένα άρθρο που θα μπορούσε να ιδωθεί ως απολογισμός των ως αυτή τη στιγμή, κι απ΄την αρχή του πρώτου μνημονίου της "ανάπτυξης", όλων των σχεδιασμών που έγιναν και που ΑΠΡΟΚΑΛΥΠΤΑ προωθούνται. Τη στιγμή που οι Έλληνες ψηφοφόροι θεωρούν τις "δημοκρατικές" εκλογές ως μόνη "διέξοδο" από το πολυπλόκαμο κι αριστοτεχνικά στημένο αδιέξοδο. Με τα "πατριωτικά" και "αριστερά" αντιμνημονιακά κόμματα κι αποκόμματα να βαυκαλίζονται ακόμη όσον αφορά τη "σωτήρια" διαχείριση της κατάστασης μετεκλογικά από αυτούς, ενώ ούτε μια στιγμή ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΠΕΡΑΣΕ ΑΠ'ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΝΑ ΚΑΤΑΓΓΕΙΛΟΥΝ ΜΙΑ ΚΑΤΟΧΙΚΗ ΒΟΥΛΗ (που απλώς επικυρώνει τις αντισυνταγματικές "πράξεις νομοθετικού περιεχομένου" και εξόφθαλμα λαοκτόνου σχεδιασμού) ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΧΩΡΗΣΟΥΝ (όσοι απ'αυτούς έχουν κοινοβουλευτική παρουσία) ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΑΞΕΙΣ ΤΗΣ, στέλνοντας στο διάβολο επιδοτήσεις και βουλευτικά προνόμια (δεν μας τα'χουν πρήξει και με τον "κακό καπιταλισμό" άλλωστε, πουφτωχοποιεί και καταστρέφει το λαό; ΑΣ ΤΟ ΑΠΟΔΕΙΞΟΥΝ ΟΙ ΛΟΓΑΔΕΣ ΟΤΙ ΤΟ ΕΝΝΟΟΥΝ!). Και προτρέποντας κι εμπνέοντας τον κόσμο (λέμε τώρα..!) να αγωνιστεί στους δρόμους για την αποτίναξη του οφθαλμοφανέστατα εχθρικού εγχώριου και πολυεθνικού ζυγού. Εκτός αν ως "αντίσταση" νοούνται οι "μομφές" και οι "μπηχτές" και οι "βρυγχηθμοί" με "επαναστατική φρασεολογία". Σε μια κοινωνία της πιο νοσηρής εθελούσιας υποταγής και παθητικότητας (άρα και..συνενοχής;), που καταληστεύεται με ανυπόστατες οικονομικές δικαιολογίες και προσχήματα, που ματώνει ακατάσχετα και άνθρωποι όλων των ηλικιών υποφέρουν από τις κακουχίες και την πείνα κι από την κατάθλιψη της γνώσης πως ελέω ψυχοπαθητικής φορολογίας κινδυνεύουν να μείνουν στο δρόμο κι αυτοκτονούν ως μόνη...διέξοδο από την επίγεια νεοελληνική κόλαση! Σε μια "δημοκρατία" της οικογενειοκρατικής ολιγαρχίας (1963 Καραμανλής πρωθυπουργός-Παπανδρέου στην αντιπολίτευση, 1964 οι ίδιοι με αντίθετη σειρά, 1979 τα ίδια ονόματα με την πρώτη σειρά, 1981 το αντίθετο και πάλι, 2006 για άλλη μια φορά τα ίδια "τζάκια" με τη σειρά του...1963!!), των κρατικοδίαιτων μεγαλοεπιχειρηματιών, των αλυσιδωτών δημόσιων σκανδάλων και των μιζών να πέφτουν σαν το χαλάζι και της τεράστιας υπεξαίρεσης δημόσιου χρήματος νομιμοποιημένης από ένα πελατειακό πολιτικό σύστημα. Που ευτελίζει κάθε αναφορά στην αρχαιοελληνική έννοια περί ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ! Αυτή η "δημοκρατική" νοοτροπία μας περιμένει και τη νέα χρονιά; Πόσο εύκολα ξεριζώνεται αυτό το καρκίνωμα από το μυαλό και τις σάρκες του νεοέλληνα ψηφοφόρου και των "πληρεξούσιών του" που καθρεφτίζουν, δυστυχώς, ένα διόλου ευκαταφρόνητο κομμάτι της κοινωνίας, η οποία κάθε φορά τους νομιμοποιεί με την ψήφο της; Και μετά καμιά άλλη πρόσβαση στην από κοινού διαχείριση των "κοινών", καμία αυτοδιαχείριση κι αυτοθέσμιση, δηλαδή ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ, ούτε καν ένα δημοψήφισμα για πολύ σοβαρά ζητήματα που αφορούν την εσωτερική ζωή του τόπου και επηρεάζουν ριζικά την καθημερινότητα των κατοίκων του...
 Η διαπίστωση με την οποία κλείνει το εξαιρετικό παρακάτω άρθρο ας ιδωθεί κι ως ευχή για πολλούς-κατάρα για κάποιους άλλους ενόψει της πολύ δύσκολης νέας χρονιάς που μπαίνει!
Όλα τα άλλα δεν είναι παρά..."οδοντόκρεμες" για "δημοκρατικά" σαπισμένες οδοντοστοιχίες...

ανιχνευτής

Άλλος δρόμος από το λαό στο ΔΡΟΜΟ δεν υπάρχει…



Συνεχίζεται με αμείωτη ένταση το θέατρο της «σθεναρής» διαπραγμάτευσης ανάμεσα στην κυβέρνηση και την τρόικα!!!
Η αρχιδωσίλογη κακουργία (Βενιζέλος) λεονταρίζει δηλώνοντας ότι προτιμάει να πέσει η κυβέρνηση παρά να …συμφωνήσει με την τρόικα, δηλαδή παρά να ψηφίσουν τα συμφωνηθέντα!!!
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο νέος Μητσοτάκης (έχει διδαχτεί τέλεια από τον πατέρα του). Δήλωσε και αυτός ότι «αν είναι να πέσει η κυβέρνηση, ας πέσει μαχόμενη»!!!

Οι προπαγανδιστικές μήτρες του καθεστωτικού δωσιλογισμού (ΜΜΕ) …αμύνονται και αυτές «σθεναρά». Η «τρόικα το παράκανε μας λένε» και θέτουν …απαραβίαστες «κόκκινες γραμμές»: Πάντα πριν από κάθε νέα συμφορά χαράσσονται «κόκκινες γραμμές», για να παραβιαστούν…


Αυτή τη φορά συνοδεύονται (οι «κόκκινες γραμμές»)και από «εγγυητές». Προβάλλεται από τα ΜΜΕ το ΠΑΣΟΚ σαν «εγγυητής» των «κόκκινων γραμμών»: τέτοια «εγγύηση»…

Βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα άθλια, κακόγουστη και ελεεινή παράσταση δωσίλογου θεατρινισμού. Τα νέα μέτρα έχουν συμφωνηθεί, αλλά επειδή απειλούν με πτώση τα κυβερνητικά ανδρείκελα επιδιώκεται, μέσα από αυτά τα σώου της «αντίστασης» στην τρόικα, να αποπροσανατολίσουν και να προετοιμάσουν το έδαφος της μοιραίας αποδοχής, του αναπόφευκτου…

Οι λεονταρισμοί τους βεβαίως έχουν και το στοιχείο της δωσίλογης υστεροβουλίας. Δηλαδή αποσκοπούν και σε κάποιο σχετικό ξέπλυμά τους, διότι έχουν συνειδητοποιήσει ότι η εφαρμογή των μέτρων που έχουν συμφωνήσει (να μην το ξεχνάμε) πιθανότατα να αποτελέσει και τη ληξιαρχική πράξη της πτώσης τους.

Τα νέα δολοφονικά, συμφωνηθέντα μέτρα είναι κατά κύριο λόγο: Αρπαγή και δήμευση περιουσιών, απελευθέρωση των απολύσεων, ολοκληρωτικές ανατροπές στα εργασιακά και Ασφαλιστικά, ισοπέδωση της Υγείας - Πρόνοιας - Παιδείας, ιδιωτικοποιήσεις κ.α…

Όλα αυτά τα μέτρα αποτελούν στρατηγικές συνιστώσες του ευρώ-φασισμού, εντασσόμενες μέσα στον κεντρικό στρατηγικό στόχο: Της ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗΣ, αποικιοκρατικής αναδιάρθρωσης της ελληνικής κοινωνίας…

Η σημερινή κρίση του παγκόσμιου καπιταλισμού είναι ΑΔΙΕΞΟΔΗ και διαρκώς εντείνεται και βαθαίνει.

Αυτό οδηγεί σε μια χωρίς ιστορικό προηγούμενο κερδοσκοπική απληστία, σε μια κερδοσκοπική λεηλασία και ΑΡΠΑΓΗ (από τις πλανητικές, αλλά και εγχώριες μαφίες του χρήματος) των ΠΑΝΤΩΝ.

Δεν αρκούνται πλέον στην καταλήστευση της Εργασίας. Αυτήν την «εκτέλεσαν» και δεν επέφερε καμία γιατρειά…

Τα αποθέματα από τη ληστεία της Εργασίας έχουν σχεδόν εξαντληθεί. Και τους εργαζόμενους τους έχουν συρρικνώσει δραματικά και τους μισθούς τους έχουν ρίξει στα όρια της πείνας και της ολοκληρωτικής εξαθλίωσης και εξόντωσης των εργαζομένων…

Εδώ έχουν στενέψει τα περιθώρια για μεγάλες κερδοσκοπικές συσσωρεύσεις των αρπακτικών.

Τα περιθώρια που έχουν απομείνει για τέτοιες μεγάλες κερδοσκοπικές συσσωρεύσεις βρίσκονται στην ΑΡΠΑΓΗ της ατομικής ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ, στην ΑΡΠΑΓΗ των περιουσιών και φυσικά στην ΑΡΠΑΓΗ της Δημόσιας περιουσίας: Στην ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ και βάναυση αποικιοκρατικοποίηση της Ελλάδας…

Αυτόν το στρατηγικό στόχο έχουν οι μαφιόζοι του χρήματος…

Και αν ο λαός δεν τους γκρεμίσει, εάν η χώρα μας δεν βγει έξω από τις τανάλιες της ΕΕ και του Ευρώ, αυτόν τον στόχο θα τον υλοποιήσουν ή με αυτούς του δωσίλογους ή με τους επόμενους…

Αυτή η «αριστερή αντιπολίτευση» στρώνει το έδαφος σε αυτόν το Μεσαιωνικό ΕΦΙΑΛΤΗ και τον ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΕΙ, διότι με την ΑΠΑΤΗ των εκλογικών διαδικασιών και ΕΝΤΟΣ του πλαισίου της ΕΕ και του Ευρώ, μοιραία επιβάλλονται οι στρατηγικές επιλογές του 4ου Ράιχ, της ΕΕ και του ευρώ.

Δεν μπορεί να ανατρέψεις τις «αναγκαιότητες» του καπιταλισμού στην περίοδο της επιθανάτιας κρίσης του, λειτουργώντας μέσα στα πλαίσια αυτών των στρατηγικών επιλογών του, σαν πολιτικό εξάρτημα αυτής της κρίσης του συστήματος: Της κρίσης κατάρρευσής του…



Και κάθε «διαπραγμάτευση» μέσα στο «λάκκο των λεόντων» είναι για το θεαθήναι: Μια θεατρική παράσταση…

Μόνο ο λαός στο ΔΡΟΜΟ και η οργάνωση της ΟΡΓΗΣ του στο δρόμο είναι ο ΔΡΟΜΟΣ της ανατροπής των σχεδιασμών του ευρω-φασισμού, των στρατηγικών της ολοκληρωτικής βαρβαρότητας και κτηνωδίας.

Άλλος δρόμος από το ΔΡΟΜΟ δεν υπάρχει…

To διαβάσαμε στο μπλογκ του περιοδικού ΡΕΣΑΛΤΟ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου