ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2013

Σώμα Δίωξης Τζακιών και Σώμα Δίωξης Βλακών...

Απορία δικιά μας: αν υπήρχε "Σώμα δίωξης βλακών" πόσοι πολιτικοί θα γλίτωναν τη σύλληψη; Και, δυστυχώς, τι ισχύει και για ένα μεγάλο κομμάτι των "πολιτών", αν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα το "ότι οι πολιτικοί είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας που τους επιλέγει;" Κι εξακολουθεί να τους επιλέγει ακόμα κι όταν έχει αποδειχτεί η δολιότητα και ανικανότητά τους;

Σώμα Δίωξης Τζακιών... 

Με τις πρωτότυπες ιδέες της δικομματικής κυβέρνησης είναι σίγουρο ότι, τουλάχιστον, δεν θα πλήξουμε. Οτιδήποτε άλλο είναι αμφισβητήσιμο. Οχι όμως και η εγγενής τάση ορισμένων υπουργών να εισηγούνται ευφάνταστα και άρα ανεφάρμοστα πρακτικώς μέτρα. Τελευταία ατραξιόν, η επιβολή... δακτυλίου και στα τζάκια! Η όλη κατάσταση, όμως, θυμίζει, στην καλύτερη εκδοχή της, αποτυχημένο ανέκδοτο.

Αντιλαμβανόμαστε την αγωνία του υπουργού για τις ανεξέλεγκτες διαστάσεις που παίρνει...
το χειμώνα το φαινόμενο της αιθαλομίχλης, ειδικά στο λεκανοπέδιο της Αθήνας και στη Θεσσαλονίκη. Είναι το νέφος της κρίσης, αυτό που σκεπάζει τον αττικό ουρανό, τα κρύα βράδια του χειμώνα. Οι πολίτες, μη έχοντας τη δυνατότητα να αγοράσουν πετρέλαιο, ζεσταίνονται με ό,τι βρουν. Ανάβουν σόμπες, τζάκια, καίνε ξύλα, αμφίβολης συχνά ποιότητας, που είναι πολύ φθηνότερα.

Το αποτέλεσμα, όπως λένε οι ειδικοί, είναι επιζήμιο για το περιβάλλον. Ακόμη και να τηρηθούν οι προδιαγραφές, η καύση αυτών των προϊόντων επιβαρύνει 100 φορές περισσότερο την ατμόσφαιρα με μικροσωματίδια επικίνδυνα για την υγεία.

Τι κάνει, λοιπόν, η κυβέρνηση; Να μειώσει την τιμή του ειδικού φόρου και άρα την τιμή του πετρελαίου δεν μπορεί. Να ελέγξει, εκ των προτέρων, την ποιότητα των καυσίμων, που χρησιμοποιούνται στα τζάκια, είναι τεχνικά και πρακτικά αδύνατον.

Γι' αυτό και οι Κλουζό του υπουργείου Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής επιβάλλουν απαγόρευση χρήσης τζακιών ανά περιοχές και χρονικά διαστήματα! Ο έλεγχος για τον εντοπισμό των παραβατών θα γίνεται, σύμφωνα με την απόφαση, από τις καμινάδες!

Για να ελέγξει τις απαγορευμένες καμινάδες, θα χρειασθεί κάτι σαν ειδικό σώμα ράμπο τζακιών, οι οποίοι θα περιπολούν, όπως παλιά τα ραδιογωνιόμετρα για τους παράνομους ραδιοσταθμούς, για να εντοπίσουν τον καπνό!! Ο αποκλεισμός περιοχών και η έφοδος σε διαμερίσματα για επ' αυτοφώρω σύλληψη των δραστών θα ήταν ίσως κάποια λύση. Με αναρριχητές ειδικών δυνάμεων και πλήθος εισαγγελέων...

Η πρωτοβουλία του υπουργείου είναι γελοία. Κατανοεί το πρόβλημα της ρύπανσης, αλλά αδιαφορεί για την αιτία του. Τα ημίμετρα και η ανοησία δεν βοηθούν στην αντιμετώπισή του. Τουλάχιστον μας κάνουν και γελάμε μέσα στη μαυρίλα, που δημιουργεί η πολιτική τους και όχι τα τζάκια.



Από enet μέσω ΓΡΕΚΙ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου