ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2013

Εφημερίδα Dagens Nyheter Σουηδίας: Κραυγή αγωνίας για την Ελλάδα με ένα κείμενο-έκκληση από 22 ανθρώπους των γραμμάτων & τεχνών της Σουηδίας

ένα κείμενο που αποτελεί προϊόν καθαρής σκέψης, καθώς με απλό και συνάμα περιεκτικό τρόπο θίγονται όλες οι πληγές της νεοελληνικής κοινωνίας: από την μη βιωσιμότητα του χρέους ως την καταβαράθρωση της κοινωνικής πρόνοιας λόγω δολοφονικής λιτότητας, την εφιαλτική ανέχεια που οδηγεί σε μαζική μετανάστευση και την έξαρση της ρατσιστικής αθλιότητας. Επίσης οι υπογράφοντες προτείνουν και κάποιες κινήσεις ως λύση στο αδιέξοδο, σύμφωνα με την προσωπική τους άποψη. 
 Πέρα από κάποιες μεμονωμένες  σκόρπιες φωνές και από κάποια "χλωμή" άρθρωση λόγου, οι εγχώριοι άνθρωποι του πνεύματος και των τεχνών φαίνεται ότι έχουν συμβιβαστεί με την παράλογη αυτή κατάσταση και παλεύουν για μερικά παραπάνω ξεροκόμματα τροφής...της σκέψης τους. Αν τους έχει απομείνει καθόλου υγιής και ανεξάρτητη σκέψη, ώστε να τους ακούσει κανείς όταν αποφασίσουν να μας πουν κάτι, υποτίθεται, ουσιαστικό...

  • Εφημερίδα Dagens Nyheter Σουηδίας: Κραυγή αγωνίας για την Ελλάδα με ένα κείμενο-έκκληση από 22 ανθρώπους των γραμμάτων & τεχνών της Σουηδίας

Κραυγή αγωνίας για την Ελλάδα από τη Σουηδία!22 προσωπικότητες του πολιτισμού και των γραμμάτων συνυπογράφουν ένα κείμενο – έκκληση σωτηρίας για την Ελλάδα η οποία δημοσιεύθηκε στη σουηδική εφημερίδα Dagens Nyheter. 

Στο κείμενο εκφράζεται η έντονη αγωνία για την τραγική κατάσταση στην οποία έχουν φέρει την Ελλάδα οι μνημονιακές πολιτικές…

Μεταξύ άλλων, το κείμενο υπογράφουν ο νομπελίστας ποιητής κ. Tomas Tranströmer, ο διεθνούς φήμης καθηγητής ιατρικής Sven Britton, ο πρώην Πρόεδρος του Διεθνούς PEN και μέλος της σουηδικής ακαδημίας κ. Per Wästberg, το μέλος της σουηδικής ακαδημίας κ. Jesper Svenbro, η πασίγνωστη τραγουδίστρια κα Arja Saijonmaa κ.α. επιφανείς Σουηδοί, γνωστοί και μη στο ελληνικό κοινό. Από την ελληνική παροικία το κείμενο προσυπογράφουν οι: κ. Θόδωρος Καλλιφατίδης,κ. Άρης Φιορέτος, κα Αλεξάνδρα Πασχαλίδου και κ. Ανδρέας Μπούκας.

Η πρωτοβουλία για την έκκληση όπως και οι ενέργειες δημοσίευσης της στον τύπο ανήκουν στην κα Kajsa Ekis Ekman (δημοσιογράφο και συγγραφέα).

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ:

Έκκληση για την Ελλάδα:

Η Ελλάδα είναι σήμερα σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Η ανεργία βρίσκεται σχεδόν στο 30 τοις εκατό και για τους νέους στο 65 τοις εκατό. Η φτώχεια έχει αυξηθεί δραματικά . Οι περικοπές πλήττουν σκληρά τους απλούς Έλληνες πολίτες. Η κατάσταση στα σχολεία, στα νοσοκομεία, στην περίθαλψη και στην φροντίδα επιδεινώνεται. Οι νέοι μεταναστεύουν μαζικά .

Η Σουηδία έχει μια ιστορία αλληλεγγύης προς την Ελλάδα. Από τις ενέργειες και δράσεις του Ερυθρού Σταυρού κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής ως την μεγαλειώδη αλληλεγγύη του σουηδικού λαού κατά τη διάρκεια της δικτατορίας 1967-1973.
Κατά τη διάρκεια της τωρινής κρίσης, η αλληλεγγύη «λάμπει» με την απουσία της. Από πολλούς Σουηδούς πολιτικούς έχει μάλλον ακουστεί το αντίθετο. Μαζί με πολλά μέσα μαζικής ενημέρωσης, έχουν συμμετάσχει στο να καταχρεωθεί η χώρα. Κατηγορούν τον ελληνικό λαό και σε ορισμένες περιπτώσεις επαναλαμβάνουν, καθαρές παρανοήσεις σχετικά με τους ισχύοντες όρους εργασίας και της συνταξιοδότησή τους.

Θα εργαστούμε για να δημιουργηθεί ένα σουηδικό δίκτυο αλληλεγγύης προς την Ελλάδα. Το δίκτυο αυτό πρέπει να είναι ανεξάρτητο και να καλοδέχεται όποιον θέλει να παρακολουθήσει την κατάσταση και να εργαστεί για να την αλλάξει.

Τι χρειάζεται;

Φυσικά, προτρέπουμε στους πάντες να στηρίξουν τα λαϊκά στρώματα οικονομικά, για παράδειγμα, ενισχύοντας τα Παιδικά Χωριά SOS που φροντίζουν παιδιά των οποίων οι γονείς αδυνατούν πλέον να τους προσφέρουν το φαγητό που χρειάζονται ή ενισχύοντας εράνους για νοσοκομειακό και ιατροφαρμακευτικό υλικό ή άλλες δράσεις βοήθειας που φτάνουν στον ελληνικό λαό.

Αλλά κυρίως απαιτούμε η Σουηδία να υψώσει τη φωνή της ενάντια στην πολιτική των περικοπών που επιβάλλεται στη χώρα από τη λεγόμενη τρόικα ( ΕΕ , ΕΚΤ και ΔΝΤ). Η πολιτική αυτή επιδεινώνει την κατάσταση της Ελλάδας.Το χρέος της ανέρχεται σε περίπου 170 τοις εκατό του ΑΕΠ. Το να αξιώνουν στην περίπτωση αυτή η χώρα να συνεχίσει να καταβάλει τόκους, ενώ η οικονομία συρρικνώνεται, είναι εξωπραγματικό. Αυτό οδηγεί στην επιδείνωση της κατάστασης. Τα μέτρα αντί να ανακουφίσουν, επιτυγχάνουν το αντίθετο: να είναι αδύνατο για τη χώρα να σταθεί στα πόδια της.

Τα δάνεια έκτακτης ανάγκης, που η τρόικα δίνει στην Ελλάδα έχουν αποκληθεί πακέτα διάσωσης ή λιτότητας. Στην πραγματικότητα είναι έντοκα δάνεια. Πολλοί από τους δανειστές έχουν τη δυνατότητα να δανείζονται με επιτόκιο 1 τοις εκατό και στη συνέχεια να δανείζουν τα χρήματα στην Ελλάδα με επιτόκιο που κυμαίνεται μεταξύ 3 και 5 τοις εκατό. Με αυτό τον τρόπο θα συνεχίζουν να κερδίζουν χρήματα από την κρίση της χώρας, ενώ η Ελλάδα δεν έχει πλέον την οικονομική δυνατότητα να συντηρήσει το δημόσιο τομέα της και ο λαός της γονάτισε (σσ: απ’ την κρίση και το οικονομικό βάρος).

Στο βωμό της κρίσης θυσιάζεται η κοινωνική πρόνοια και απειλείται η δημοκρατία.

Η τρόικα και η ελληνική κυβέρνηση δεν σταματήσαν μόνο το δημοψήφισμα για την πολιτική λιτότητας. Για ένα χρονικό διάστημα τοποθετήθηκε ο διευθυντής Τράπεζας της Ελλάδας στη θέση του πρωθυπουργού δίχως να επιτραπεί στο λαό να εκφράσει τη γνώμη του. Ως επακόλουθο της πολιτικής λιτότητας της τρόικας έκλεισε η κρατική τηλεόραση και το ραδιόφωνο.

Η πολιτική λιτότητας συνέβαλλε επίσης στην αύξηση του ρατσισμού, με την αύξηση του νεοναζιστικού κόμματος που επιρρίπτει την ευθύνη για την κρίση στους μετανάστες. Ο ρατσισμός δεν είναι ένα νέο φαινόμενο, είτε πρόκειται για την Ελλάδα είτε για την Ευρώπη. Αλλά η ιστορία μας δίδαξε ότι ο ρατσισμός ,οι περικοπές και η ύφεση είναι ένας πολύ επικίνδυνος συνδυασμός. Η πρόσφατη δολοφονία του Έλληνα ράπερ Παύλου Φύσσα είναι μόνο ένα παράδειγμα.

Προφανώς οι Έλληνες πολιτικοί φέρουν ένα μέρος της ευθύνης για την οικονομική κατάσταση της χώρας.

Αλλά για να μπορέσει η Ελλάδα να επιζήσει και η οικονομία της να ανακάμψει πρέπει η πολιτική της λιτότητας να καταργηθεί.

Το χρέος πρέπει να μειωθεί και να γίνει επαναδιαπραγμάτευση. Το ΔΝΤ δημοσίευσε μια έκθεση τον περασμένο Ιούνιο στην οποία αναγνωρίζει ότι τρόπος που μεταχειρίστηκε την Ελλάδα ήταν ένα λάθος. Στην έκθεση αυτή, έκθεση χώρας αριθ.13/156 αναφέρεται ότι η επαναδιαπραγμάτευση του χρέους έπρεπε να είχε γίνει νωρίτερα και ότι οι προβλέψεις για την ανάπτυξη ήταν πολύ αισιόδοξες με δεδομένο το τεράστιο δημόσιο χρέοςτης χώρας. «Η επαναδιαπραγμάτευση του χρέους θα ήταν η καλύτερη επιλογή ήδη εξ αρχής», γράφει το ΔΝΤ .

Προτρέπουμε τη σουηδική κυβέρνηση να υψώσει τη φωνή της για τη δημοκρατία , την αλληλεγγύη και την κοινωνική πρόνοια. Η πολιτική λιτότητας για την Ελλάδα πρέπει να σταματήσει πριν να είναι πολύ αργά.

Per Wästberg, συγγραφέας , μέλος της Σουηδικής Ακαδημίας , ο πρώην Πρόεδρος του Διεθνούς PEN
Mikael Wiehe, τραγουδιστής (τραγούδια διαμαρτυρίας)
Tomas Tranströmer, ποιητής
Jesper Svenbro, φιλόλογος , μέλος της Σουηδικής Ακαδημίας
Jan Henrik Swahn, συγγραφέας
Jan Stolpe, μεταφραστής
Arja Saijonmaa , τραγουδίστρια και ακτιβίστρια σε ανθρωπιστικά θέματα.
Lars Rydbeck, Αναπληρωτής Καθηγητής στη φιλολογία της Καινής Διαθήκης Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Lund
Mats Rosengren, καθηγητής της ρητορικής, Πανεπιστήμιο του Södertörn
Αλεξάνδρα Πασχαλίδου, συγγραφέας και παρουσιάστρια προγραμμάτων ΤV
Lennart Palm, ιστορικός στο Πανεπιστήμιο του Γκέτεμποργκ
Behrang Miri, μουσικός και ηθοποιός
Elisabeth Marjanović Cronvall, σκηνοθέτης και παραγωγός
Azar Mahloujian, συγγραφέας
Krister Kumlin, Πρέσβης της Σουηδίας στην Αθήνα 1993-1997
Θόδωρος Καλλιφατίδης, συγγραφέας
Άρης Φιορέτος, συγγραφέας
Kajsa Ekis Ekman , δημοσιογράφος και συγγραφέας
Peter Curman, ποιητής
Lars Göran Carlson, σκηνοθέτης και ηθοποιός
Sven Britton , καθηγητής και γιατρός
Ανδρέας Μπούκας, ερευνητής και ιδρυτής του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού Σουηδίας

Πηγή: Από “Το ΧΩΝΙ” (24-10-2013)


To διαβάσαμε στους  Σχολιαστές Χωρίς Σύνορα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου