ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Σάββατο 26 Οκτωβρίου 2013

Μη ζητάτε βοήθεια από κανένα θεό γιατί, όπως φαίνεται, δεν έχει κανένα αντίκρισμα!


Μια συμβουλή προς όλους αυτούς που τους χαλεπούς ετούτους καιρούς στρέφονται για παρηγοριά και βοήθεια προς το θεό:

Μην το κάνετε άλλο! Δεν έχει ούτε νόημα ούτε αντίκρισμα πρακτικό! Στραφείτε καλύτερα προς τη δύναμη που εδρεύει μέσα σας...
"Γιατί;" θα αναρωτηθούν ίσως πολλοί. "Δικαίωμά μας να στραφούμε προς όπου θέλουμε, πόσο μάλλον στο θεό!" Και, γιατί όχι; να μας αποκαλέσουν και ασεβείς ή ό,τι άλλο. Ακόμα και να προτείνουν τον αφορισμό μας! Αλλά, ειδικά το τελευταίο, δεν πιάνει σε εμάς, γιατί έχουμε φροντίσει οι ίδιοι προ πολλού να απομακρυνθούμε οικειοθελώς από τον ιουδαιοχριστιανικό οίκο του Γιαχβέ. Δηλ. του παραληρηματικού παραλογισμού, της πνευματικής τελμάτωσης με αντάλλαγμα τη σωτηρία (από τι; από τον εαυτό μας;), του ύπουλου εγωισμού με μανδύα αλτρουισμού, της νομιμοποίησης της επίγειας δουλείας ελέω και θείου θελήματος (...ο πάπας Βενέδικτος 15ος, θα χρησιμοποιήσει τα ίδια επιχειρήματα με τον Παύλο για να καταγγείλει τα αίτια που κατά τη γνώμη του προκάλεσαν τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, στην εγκύκλιό του {Ad Beatissimi} της 1ης Νοεμβρίου 1914: «Οι φτωχοί δεν πρέπει να καθοδηγούνται από αισθήματα μίσους και να φθονούν τους πλούσιους. Το γεγονός πως οι άνθρωποι είναι απ’ τη φύση ίσοι, δε σημαίνει πως πρέπει να έχουν και την ίδια σειρά στην κοινωνία... Οι φτωχοί δεν πρέπει να υποβλέπουν τους πλούσιους ούτε να ξεσηκώνονται εναντίον τους, σαν οι πλούσιοι να είναι κλέφτες»-Απόστολος Παύλος: Ο «πατέρας» του Χριστιανισμού - Ο μεγαλύτερος ψευταπόστολος όλων των εθνών)

Όπως και να'χει, ένας επιπλέον λόγος της αρχικής συμβουλής μας είναι ότι οι ίδιοι οι επαγγελματίες "εκπρόσωποι του θεού επί γης" συμφωνούν, κατά κάποιο τρόπο, μαζί μας! Ολόκληρος αρχιεπίσκοπος της Κύπρου, στις 20/8/2013, δήλωσε ούτε λίγο ούτε πολύ στον κυπριακό Τύπο: "Δεν πρέπει να αφεθεί ο κόσμος στο έλεος του θεού(!!)" Ναι! Δηλαδή δεν έχει ούτε ουσιώδες νόημα, αλλά ούτε και πρακτικό αντίκρισμα το να ζητήσει ο βασανισμένος, από τους μισάνθρωπους αφέντες, άνθρωπος την προστασία του "ελεούντος" θεού... Ή, να το πούμε αλλιώς, η "κεφαλή" της  εκεί εκκλησίας άλλα θέλει να εκφράσει και τελείως αντίθετα τελικά ξεστομίζει...
(Τι διαύγεια λόγου και γενικότερο πνευματικό επίπεδο! Και σκεφτείτε ότι τα μέλη της εκκλησιαστικής ιεραρχίας αποκαλούνται και... "πνευματικοί"!)

Ή απλώς είναι αφοπλιστικά ειλικρινής και εκφράζει αυτά που πιστεύει πραγματικά, τώρα που ζόρισαν οι καιροί (ακόμα και για τα "μαγαζιά" της "ΣΩΤΗΡΙΑ Α.Ε.") και δεν φτουράνε πια τα παραμύθια ευρείας κατανάλωσης...

Τέλος, έχουμε και μια συμπληρωματική συμβουλή για τα ποίμνια (δηλ. πρόβατα, μια και "ποιμένας" σημαίνει βοσκός): στραφείτε λοιπόν ο ένας προς τον άλλο και όλοι μαζί με πίστη στις δικές σας δυνάμεις, καθενός χωριστά σαν μοναδική οντότητα και συνάμα όλων μαζί σαν αυτόνομη κι εξελισσόμενη συλλογικότητα και στείλτε στον αγύριστο! Αυτούς που σας εξαπατούν διαχρονικά, σας υποτιμούν διανοητικά και σας χειρίζονται σαδιστικά!  Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να πάνε στο "πυρ το εξώτερο" ή απλώς να...αφεθούν στο έλεος του θεού...

ανιχνευτής

Διαβάστε κι αυτό το "θεόπνευστο", μια και λέγαμε πριν για υπουλία και νομιμοποίηση της δουλείας: Να αντιμετωπίσετε την πείνα σας με πνευματικό τρόπο για να γίνετε καλύτεροι άνθρωποι! 

Κι ένα "πνευματικό βίντεο" από την αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου Κατερίνης:
( Ο Θεός εμποδίζει τους επιστήμονες να βρουν το φάρμακο για τον καρκίνο γιατί δεν θέλει να μειωθεί η ροή των πιστών προς τον παράδεισο! )


Αυτό το "ανοικτό πανεπιστήμιο" ποιός θα το "κλείσει";

Επίσης:  Αυστηρώς απαγορευμένο (για ευσεβείς, ασεβείς και στρατευμένους)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου