
Ρεύματα τέχνης που καλουπώνουν την αυτονόμηση.
Ιδεολογικές διατριβές που φυλακίζουν και νεκρώνουν τις ιδέες.
Επαναστάσεις απελευθέρωσης που δεν αργούν να παγιδέψουν σε δόκανα ολοκληρωτισμού.
Παραχαράξεις και διαστρεβλώσεις που ακυρώνουν απόπειρες φώτισης.
Πύρινοι λόγοι περί κατάργησης των προκαταλήψεων που μεταλάσσονται σε προσωπεία εχθρικότητας και χολή μίσους.

Πόρνες με αμφίεση καλογριών που εκμισθώνονται από κακόβουλους εμπόρους πλάνης και ψευδαισθήσεων.
Μάνατζερ της τιποτοσύνης. Αθεράπευτοι διαστροφείς και τρισάθλιοι φαρισαίοι. Χυδαίοι λωποδύτες ψυχών κι ευπρόβλεπτοι κατασκευαστές και φορείς κρίσεων.
Για σκέψου! Και μετά αποκαλείτε εμάς-τους άλλους-όσους "χαλούν την πιάτσα" σας μη ρεαλιστές, παράλογους, δυσλειτουργικούς, εκκεντρικούς, μονόχνωτους, ισοπεδωτικούς, ταραξίες, ή ό,τι άλλη ξηλωμένη δικαιολογία εφευρίσκετε. Για να καλύψετε τα κόπρανα και όλες τις δηλητηριώδεις οσμές σας από αυτό που συστήνετε ως "πραγματικότητα" ή "κόσμο που δεν θ'αλλάξει ποτέ". Διδάσκοντάς μας να ξεστομίζουμε κι ένα στωικό, ρεαλιστικό "δυστυχώς!" στο τέλος της προηγούμενης δημοφιλούς ατάκας περί αναλλοίωτου κόσμου...
Έτσι λέτε;


Και οι δρόμοι ν'αλλάξουν χρώματα και προβλέψιμες κατευθύνσεις. Και οι "τροχονόμοι" κι "οδοδείκτες" να μείνουν χωρίς δουλειά και λόγο ύπαρξης, οι πραγματικοί παρίες αυτού του κόσμου.
Ο Ένοικος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου