ένα ξέσπασμα του ανιχνευτή
Να φοβάσαι!
Να φοβάσαι τη σιωπηλή, τη βουβή αποδοχή του παραλογισμού που απλώνεται σαν επιδημία μαύρης πανώλης του σύγχρονου μεσαίωνα. Και μολύνει, ανεπανόρθωτα σχεδόν, το πνεύμα σου και ρημάζει τη ζωή σου. Να φοβάσαι τους φορείς της αρρώστιας που στοχεύει αρχικά τις ασθενέστερες ομάδες των συνανθρώπων σου.
Οι οποίοι, αν και ζούσαν πάντα δίπλα σου, απλώς εσύ ίσως δεν πολυασχολούσουν -ή ασχολούσουν "φιλολογικά"- με την ύπαρξή τους. Και στη συνέχεια ο στόχος-θύμα είσαι εσύ ο ίδιος που "τα κουτσοκαταφέρνεις" ακόμα. Kαι μ'ένα νοσηρό τερτίπι του μυαλού πείθεσαι πως εξασφαλίζεις κάποιες "παρατάσεις επιβίωσης". Έως και το δικό σου οριστικό καταποντισμό στ'αζήτητα μιας μη ανθρώπινης πια κοινωνίας.Μιας αποικιοκρατικής-δουλεμπορικής γαλέρας που βολοδέρνει σε μαύρες θάλασσες γεμάτες ρουφήχτρες (οι "αγορές") και τέρατα (οι δολοφονικοί κερδοσκόποι και τοκογλύφοι) και μαστιγώνει έως εξαΰλωσης τους δούλους που τραβούν κουπί.
Γιατί να πείθονται να τραβούν το κουπί αυτό αφού θα σβήσουν πάνω σ'αυτό; Γιατί να συμβιβαστούν μ'αυτή την ντροπιαστική και άραχνη μοίρα; Ποιοι είναι οι φορείς μιας τέτοιας μοίρας;
Εκείνοι οι "ακριβοθώρητοι", οι λογάδες, οι "πολύξεροι", οι "βγαλμένοι από τα σπλάχνα του λαού".
Που τους εμπιστευόσουν τη διαχείριση της ίδιας σου της ζωής και της ζωής των άλλων γύρω σου, των συνανθρώπων σου με τους οποίους, θες και όχι, συνδέεσαι άμεσα κι έμμεσα. Αγνοώντας, κάποτε, τις κρυφές ατζέντες τους και τους αδίστακτους μεγαλοεντολείς τους, αν και πλέον ΔΕΝ έχεις καμιά δικαιολογία πώς δεν καταλαβαίνεις τη ζοφερή εικόνα πίσω από τα φαινόμενα, εκτός αν είσαι αθεράπευτα βλαξ! Κι αυτοί που υπόσχονταν ότι θα προστατεύουν και θα τιμούν τους θεσμούς που σε προστάτευαν κι εξασφάλιζαν την ευημερία σου, σε πρόδωσαν ξανά και ξανά και ξανά! Με την άδεια και ανοχή σου και ΜΗ ΕΜΠΛΟΚΗ ΣΟΥ ΣΤΙΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΠΟΥ ΣΕ ΑΦΟΡΟΥΝ ΑΜΕΣΑ! Αφόδευσαν πάνω στους θεσμούς, ξέσκισαν κάθε έννοια που προϋποθέτει το "ευ ζειν" και τη συνοχή μιας ευνομούμενης και εύρυθμης κοινωνίας. Κι όχι μόνο αυτό!
Το πιο ανησυχητικό θα είναι αν, τελικά, σε διάβρωσαν με την οσμή και μόλυναν κι εσένα με τα παθογόνα βακτήρια της "βοθρίλας". Γιατί ίσως να έκανες τα στραβά μάτια μπρος τα κόπρανα που επικάλυπταν κάθε πτυχή της ζωής και "κουνούσες και την ουρά" αν σου πετούσαν ως τώρα κάνα κοκαλάκι να το γλείφεις ως καλό δουλοπρεπές σκυλί. Τώρα; Το ίδιο σενάριο έχει παρενέργειες που δεν χαρίζονται σε κανέναν!
Να φοβάσαι!
Και τους μέχρι τώρα συντρόφους σου κι αρχισυντρόφους με τις δικές τους κρυφές ατζέντες. Που φωνασκούν απ'τη μια για το ξεβρώμισμα του τόπου κι από την άλλη γυρεύουν μερίδιο στην αναπαραγωγή κι ανακύκλωση της βοθρίλας!
-Γιατί αυτό κάνουν όταν ωρύονται για το σαμάρι που πρέπει ν'αλλάξει μορφή και σχήμα κι ας είναι έτοιμος ο γάιδαρος να ψοφήσει από τις συνεχιζόμενες και μελλοντικές κακουχίες και την πείνα.
-Γιατί αυτό κάνουν όταν αφήνουν εμμέσως πλην σαφώς να εννοηθεί ότι συντροφικότητα= ισοπέδωση της ατομικότητας, αποδοχή έως συναίνεση στις φανερές ή κρυφές παρασπονδίες και την ασυνέπεια λόγων και πράξης των συντρόφων. Και συντροφικότητα= κλειστό στόμα και ψευδορκία, αν χρειαστεί, για χάρη των συντροφικών σεχτών, των αστοχιών και βρώμικων πρακτικών, των ξεχειλωμένων εγωισμών τους...
Και δεν χρειάζεσαι, βέβαια, ούτε να παγιδεύεσαι μέσα σε μυξοκλάματα κι αναθέματα, μέσα σε μια ανούσια, στείρα και κουτσή κριτική από το στρίμωγμα της γωνίας του "καναβάτσου". Μιας ηττοπαθούς κριτικής που αρνείται πραγματικά να αναλάβει ευθύνες.
ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ, όμως, εκείνη την παρόρμηση η οποία σ'αφήνει άγρυπνο τα βράδια! Που προκαλείται από τη δυσφορία σου καθώς πνίγεσαι από την μπόχα της πανταχού παρούσας χαβούζας. Κι από κάτι άγρια ένστικτα που-επιτέλους!-ξυπνούν μέσα σου καθώς συνειδητοποιείς ότι αυτό που σου δίδασκαν και προσδιόριζαν, από τα σχολικά χρόνια, ως ορθή λογική και ανθρώπινα δικαιώματα, ή δεν υπήρξε σχεδόν ποτέ ή κακοποιείται σε βαθμό ξεπεράσματος της ύβρεως! Κι από τη συναίσθηση-αν διατηρείς αλώβητη την ψυχή σου- του μαρτυρίου τόσων ολόγυρα συνανθρώπων σου, που διαρκεί πολύ περισσότερο από την θρυλούμενη πορεία και τέλος του Ναζωραίου στο Γολγοθά.
(Κι αν αυτός είχε τα μέσα και αναστήθηκε, εσύ πώς θα τα καταφέρεις αν πεθάνεις από την πείνα ή την απελπισία; Κι αν τα κατάφερνες ν'αναστηθείς ή να μετενσαρκωθείς, πού θα επέστρεφες; Σ'ετούτη πάλι την επίγεια κόλαση;)
Μιλάω για εκείνη την παρόρμηση ν'ανακαλύψεις (εξιλεώνοντας ίσως και τον εαυτό σου από κάθε δίκαιη ή άδικη ενοχή για τον επιβαλλόμενο κοινωνικό εφιάλτη) τι σημαίνουν πραγματικά: αυτοσεβασμός, αξιοπρέπεια, αλληλεγγύη, αυτοδιαχείριση, συντροφικότητα (πραγματική), φιλαλήθεια, δημιουργικότητα, ελευθερία έκφρασης, δικαιοσύνη.
Και να τους στείλεις, όλους όσους ευθύνονται για το στήσιμο της επίγειας κόλασης, πίσω στο διάβολο, εκεί που είναι και το στοιχείο τους!
Αν νιώθεις έτσι μη φοβάσαι τίποτα πια! Σημαίνει ότι είσαι υγιής ψυχικά (ή αποκτάς πίσω τη χαμένη σου υγεία) και τα αισθητήριά σου δεν έχουν αμβλυνθεί έως εκφυλιστεί.
Είναι πολλοί αυτοί που νιώθουν σαν εσένα, είναι κοντά σου, βρες, σίμωσέ τους κι αλληλεπιδράστε, σαρώνοντας τον φόβο!
Δεν θέλω με τίποτα να πιστέψω πως "η επιδημία μαύρης πανώλης" του σύγχρονου μεσαίωνα, που έχει αρχίσει να θερίζει τα πλήθη, έχει μολύνει (πνευματικά, ψυχικά, σωματικά), σε μη αναστρέψιμο στάδιο πλέον, ολόκληρο τον κοινωνικό οργανισμό...
Αλλίμονό μας τότε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου