ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Πέμπτη 11 Απριλίου 2013

«Ανάπτυξη» το άλλο όνομα της εξαθλίωσης.


Ανάπτυξη μας υποσχέθηκαν, ανάπτυξη πήραμε.
Ανάπτυξη στην Ιερισσό. Έστειλαν το μακρύ χέρι της ανάπτυξης, τα ΜΑΤ. Έπνιξαν τους κατοίκους στα χημικά, η ανάπτυξη πήγε σύννεφο.
Επειδή η ανάπτυξη πρέπει να μαθαίνεται και στα μικρά παιδιά έστειλαν τα ΜΑΤ μέσα στο σχολείο, λιποθύμησαν τους εφήβους για να την καταλάβουν για τα καλά.
Ανάπτυξη είναι τα ΜΑΤ και τα χημικά.

Ανάπτυξη μας είχαν υποσχεθεί και στην Κερατέα! Τα ΜΑΤ μπήκαν μέσα στο χωριό, πέταξαν χημικά στις αυλές των σπιτιών. Η ανάπτυξη στα πάνω της.
Κοινός παρανομαστής ο Μπόμπολας, ο πατριάρχης της ανάπτυξης.

Για την ανάπτυξη, έριξαν τόνους χημικά σε όλες τις συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα.
Πέταξαν χημικά μέσα στο μετρό, σε κλειστό χώρο.
Εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου στις πορείες εισέπνευσαν τόνους ανάπτυξης.
Επειδή οι εχθροί της ανάπτυξης πρέπει να διαπαιδαγωγηθούν, να εκπαιδευτούν, να τους γίνει βίωμα, η ανάπτυξη θα έρθει και στα πανεπιστήμια.
Πρέπει να έχει ιδεολογικό υπόβαθρο. Δηλαδή δεν γίνεται να επιβάλεις την ανάπτυξη σε κάποιον εργαζόμενο στα πενήντα του. Πρέπει να τον εκπαιδεύσεις απο μικρό, να μην αντιδρά στην ανάπτυξη.
Ιδιώτες στα Πανεπιστήμια υποσχέθηκε ο υπουργός.
- Μετοχοποιείται το 49% και διατίθεται σε ελληνικά ιδρύματα, εφοπλιστές, επιχειρηματίες, που θέλουν πραγματικά να επενδύσουν στην παιδεία. Εννοείται ότι ο ιδιώτης επενδυτής αναλαμβάνει και το διοικητικό και το αναπτυξιακό μάνατζμεντ του Ιδρύματος, περιορίζοντας τον πρύτανη στην επιστημονική εκπροσώπηση και στα ακαδημαϊκά του καθήκοντα, είπε ο Στυλιανίδης.
Περισσότερα εδώ http://www.protothema.gr/greece/article/?aid=260622

Οι 4 στους 10 νέους γιατρούς είναι άνεργοι. Το δημόσιο για λόγους... ανάπτυξης δεν παίρνει γιατρούς, εμείς δεν μπορούμε να πάμε στα νοσοκομεία γιατί χρωστάμε στο ΤΕΒΕ, είμαστε άνεργοι αρα δεν έχουμε ασφάλεια. Ο κύκλος της ανάπτυξης στο μεγαλείο του.
Οι ειδικοί επι της ανάπτυξης δημοσιογράφοι αναλαμβάνουν υπηρεσία. Είναι δυνατόν να έχουμε επαγγέλματα που δεν ανταποκρίνονται στην κοινωνία; ρωτούν! Πρέπει να ανταποκριθούν τα πανεπιστήμια στις σύγχρονες ανάγκες. Δηλαδή στην αγορά εργασίας, δηλαδή στην ανάπτυξη.
Τι να τους κάνουμε τους γιατρούς, φιλόλογους, κοινωνιολόγους;
Χρειαζόμαστε εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό. Ειδικούς για την ανάπτυξη, των μεγάλων δρόμων με τα διόδια, των ιδιωτικών αεροδρομίων, των ιδιωτικών λιμανιών και σύντομα των ιδιωτικών μεταφορών.
Για τα χρυσωρυχεία δεν το συζητάμε, αυτοί και αν χρειάζονται έτοιμους σκαπανείς με πανεπιστημιακό δίπλωμα.

Και με διπλώματα η ανάπτυξη γιατί δεν ξέρουν οι κάτοικοι ενος χωριού ποια είναι τα συμφέροντα τους. Οι πρόγονοι τους επιβίωσαν χιλιάδες χρόνια τώρα σε αυτό το χωριό, τυχαία. Ετσι το μικρό δάσος έγινε μεγάλο δάσος και έπνιξε όλες τις αναπτυξιακές δραστηριότητες.

Οι απολύσεις στο δημόσιο δεν προχωρούν λένε οι ευαγγελιστές της ανάπτυξης. Να γίνουν απολύσεις, να φύγουν οι τεμπέληδες, οι διεφθαρμένοι.
Αυτή την στιγμή υπάρχουν δεκάδες ΜΚΟ που προσλαμβάνουν υπαλλήλους για το Δημόσιο. Δηλαδή δεν παίρνει το κράτος υπαλλήλους αλλά αναλαμβάνει μια ΜΚΟ να τους προλάβει με 580 ευρώ τον μήνα. Η ΜΚΟ χρηματοδοτείται απο το κράτος δηλαδή μόνο Μη Κυβερνητική Οργάνωση δεν είναι αλλά παίρνει και κάποιο ποσό από τον κάθε εργαζόμενο. Έτσι είναι η ανάπτυξη.

Ολοι εμείς έχουμε φάει τόνους ανάπτυξης γιατί είμαστε η κοινωνία. Η ολιγαρχία δεν χρειάζεται ανάπτυξη γιατί την χειρίζεται και την επιβάλει, αφού φρόντισε να εξαθλιώσει, να αποδομήσει, να παραδώσει ότι θα μπορούσε να μας οδηγήσει στο μέλλον.

Έφτασε η στιγμή όπου η ανάπτυξη θα γίνει ο πολιτικός τάφος ολόκληρου του κοινοβουλευτικού συστήματος.

Πηγή: ΛΟΓΙΑ και ΣΚΕΨΕΙΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου