
" Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες", είχε σημάνει το συναγερμό από παλιά η Κασσάνδρα. Μα ποιοι να την ακούσουν μες το "μύλο" της εθελοτυφλίας και τότε και τώρα.

Ο Μεσαίωνας ποτέ δεν έληξε. Και οι όποιες λιγοστές αναλαμπές είναι για να τον πεισμώνουν περισσότερο. Και οι όποιες κατακτήσεις της "πλέμπας" ξεπέφτουν, αργά ή γρήγορα, σε εκτάρια πάλι των μεγαλογαιοκτημόνων.
Κι όσοι απεχθάνονται την πορνεία, ζευγαρώνοντας το τάλαντο με το καθήκον; Σ'αυτούς που πρωτοπορούν με φάρο στην πορεία τους το φως της αλήθειας, την έντιμη έρευνα, τον ασυμβίβαστο οραματισμό, την πραγματική επιστήμη, την ανακάλυψη των νόμων που διέπουν τη φύση (και τη φύση του ανθρώπου), το συλλογικό όφελος; Απλώς, τους ανταμείβουν μ'ένα καταιγισμό φτυαριών λάσπης, τους υπόσχονται σκοτεινά κελιά ως φίμωτρο, τους τάζουν μια σφαίρα στον κρόταφο ή ένα απρόσμενο σε βάρος τους ατύχημα.
Και δυο λόγια για τους άμεσα ενδιαφερόμενους (ή αδιάφορους και σε μόνιμη κλινική καταστολή) σχετικά με όλα αυτά: για τους ανθρώπινους πληθυσμούς, τους οποίους άγει η "πρόοδος" και φέρει ο "εκσυγχρονισμός" και όλοι οι μηχανισμοί τους.
Κάθε άνθρωπος, είτε το ξέρει είτε όχι, αποτελεί ένα ολόκληρο σύμπαν, δομημένος με τα ίδια υλικά τα οποία συγκροτούν και το ίδιο το σύμπαν. Ένας μικρόκοσμος που καθρεφτίζει τον μακρόκοσμο μέσα στον οποίο υπάρχει. Σύμπαν= συν+πάντα: δηλ. τα πάντα και περισσότερο απ'αυτά!
Κι αυτά που ενώνουν τους ανθρώπους είναι κι αυτά που τους χωρίζουν.

Αν τα παραπάνω ("ετούτα όλα" κι "Ο κόσμος μας" για να θυμηθούμε και δυο ποιήματα του ανιχνευτή, που προσπαθεί να περιγράψει με το δικό του τρόπο την τραγική κατάσταση) εξακολουθούν να μένουν ως έχουν, αλλάζοντας μορφές και ορισμούς αλλά με αναλλοίωτο τον πυρήνα τους, τότε αυτό με μια επιεική λέξη σημαίνει:
Στατικότητα.
Και με δυο άλλες λέξεις, που δε χαρίζονται ούτε στο ελάχιστο σε κάθε βολική αυταπάτη:
Αντιεξέλιξη (κι) Αφανισμός!
Ο Ένοικος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου