Όχι, δεν θέλω να προβώ σε αναλύσεις οικονομικές, ούτε πολιτικές...Το'χω κάνει τόσες φορές κι εγώ κι άλλοι, πολύ καλύτερα από εμένα.
Αυτό που με "τρώει", αυτό που με θλίβει είναι κάτι που έχει σχέση με τον ψυχισμό των απλών ανθρώπων-θυμάτων αυτής της αλλοπρόσαλλης κατάστασης, που αποτελεί ταφόπλακα σε ό,τι είχε να κάνει με το σύγχρονο "πολιτισμό!" Αυτό που συλλαμβάνω διαρκώς να αιωρείται στη "ατμόσφαιρα" και να μετουσιώνεται σε συναισθήματα και συμπεριφορά, είναι ετούτη η μαύρη κατήφεια και η ενοχή που νιώθει κανείς συχνά όταν θέλει να ευχηθεί στο φίλο/η, συνάδελφο, σύντροφο, απλό γνωστό ό,τι πιο απλό και γι'αυτό όμορφο και ανθρώπινο: "καλά να περνάς!", "καλό σαββατοκύριακο!", "καλά να είσαι/στε!"
Δεν το'χετε "οσμιστεί" κι εσείς; Το επίρρημα "καλά" τείνει να εξοβελιστεί από τη χρήση του λόγου ή όταν το προφέρουμε νιώθουμε ένα τσίμπημα μέσα μας, μια μελαγχολία να μας διαπερνάει! Γιατί; Διότι "μας βγαίνει" με τα χίλια ζόρια, το λέμε αλλά δεν το πιστεύουμε ουσιαστικά και, συχνά, αισθανόμαστε και περίεργα μήπως προσβάλλουμε με μια τέτοια ευχή τον άλλο, μη και νιώσει πως ειρωνευόμαστε, μη του κακοφανεί, όταν ξέρουμε πως τα βγάζει πολύ δύσκολα πέρα και παλεύει όπως μπορεί για να επιβιώσει! Κι ανάλογα μπορεί να αισθάνεται κι ο άλλος απέναντι σ'εμάς όταν θέλει να μας πει κάτι τόσο απλό και συνάμα θετικό (μέχρι που μας πλάκωσαν οι μέρες των μνημονίων και της πιο επονείδιστης φτωχοποίησης), κι ας μην τ'ομολογεί για να μη γίνει ακόμα χειρότερο...ακόμα πιο επώδυνο.
Εκεί μας κατάντησαν τα καθάρματα! Οι διεστραμμένοι! Οι φύρες του ανθρώπινου είδους! Οι σεσημασμενοι κατά συρροή δολοφόνοι! Όσες ευθύνες κι αν αναλογούν στους λαούς..! Όσο κι αν παραμυθιάστηκαν, εξαπατήθηκαν, συναίνεσαν, αδιαφόρησαν, δείλιασαν, φοβήθηκαν...
Δεν είναι δυνατόν να είσαι αγκαλιά με την κοπέλα σου αν είσαι αγόρι, με το αγόρι σου αν είσαι κορίτσι, και να μη μπορείτε να κάνετε όνειρα για ένα κοινό, αξιοπρεπές, ανθρώπινο μέλλον! Να είσαι μικρό παιδί, έφηβος, απολυμένος εργαζόμενος και να χρειάζεσαι ψυχολογική υποστήριξη κι ενδεχομένως ψυχιατρική περίθαλψη για να μην...κάνεις βουτιά στο κενό! Δραπετεύοντας από ένα άλλο πνιγηρό, ασφυχτικό, μαύρο και τρομακτικό κενό που ονομάζεται ζωή...στην Ελλάδα, στον κόσμο, στον 21ο αιώνα της ξέφρενης τεχνολογίας...χωρίς την ανάγκη ανθρώπινης παρουσίας!
ΟΧΙ ρε σεις! ΔΕΝ μπορεί να συνεχιστεί άλλο αυτή η κόλαση! ΔΕΝ είναι μέρος αυτό για ανθρώπους! Ή θα μας πάρει ο βαρκάρης του Αχέροντα όλους μαζί στο πλεούμενό του ή θα σωθούμε όλοι μαζί! Θέτοντας και τις υλικές και πνευματικές βάσεις ώστε να μη κατρακυλήσουμε ποτέ ξανά στο ίδιο ή χειρότερο σημείο!
Ως πότε θα εφευρίσκουμε λόγους, γαμώ την έλλειψη ευφυίας μας και στοιχειώδους λογικής, για να βρισκόμαστε διαιρεμένοι (άρα και ακίνδυνοι για την πολύ επικίνδυνη ελίτ) και εξαρτημένοι από τσοπάνηδες και τσοπανόπουλα, κλειδοκράτορες και κλητήρες τους;
Ο χρόνος δεν είναι σύμμαχος πια! Αντίθετα με την πιο σκληρή, αποδομητική κατάθλιψη που κάνει πιο εύκολο το έργο της "δαμόκλειας σπάθης" πάνω από τα ζαλισμένα κεφάλια μας! Παίζεται πλέον η ίδια η υπόστασή μας...
Αυτή την αίσθηση έχω! Εσείς;
ανιχνευτής
(Ξανα)διάβασε, αν θες κι αυτό: http://antidras.blogspot.gr/2013/02/blog-post_5819.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου