ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 2012

" Αφήστε το χρήμα στην τσέπη του κοσμάκη "

 του Γιώργου Καισάριου

Πηγή: Capital


" Αφήστε το χρήμα στην τσέπη του κοσμάκη: Ένας από τους τρόπους να μπει ρευστότητα στα χέρια της αγοράς και του μέσου πολίτη, είναι να μην του αφαιρεθεί η όποια ρευστότητα έχει σήμερα στα χέρια του εξαρχής. Είναι καλύτερα να αφεθεί αυτή η ρευστότητα στη θέση της (στην αγορά ή στους πολίτες), παρά να την πάρει η κυβέρνηση και μετά να αποφασίσει που θα την δώσει ή τι θα την κάνει.
Πέραν του ότι η αγορά ξέρει πολύ καλύτερα πως να διαχειριστεί αυτή τη ρευστότητα, ελάχιστοι πλέον έχουν εμπιστοσύνη στην όποια ελληνική κυβέρνηση να αποφασίσει πως θα την διαχειριστεί.

Ίσως ο καλύτερος τρόπος για να δοθεί μια τονωτική ένεση ρευστότητας στην οικονομία, είναι να μειωθούν κατακόρυφα οι φόροι των καυσίμων. Επειδή το κόστος των καυσίμων επηρεάζει την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, μειώνοντας το συνολικό κόστος των καυσίμων, αυτομάτως θα αυξήσει την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας.

Υπέρογκοι φόροι που δεν μπορεί να εισπραχτούν δεν έχει νόημα να επιβληθούν. Δεν θέλω να σας υπενθυμίσω πόσες φορές σας έχω πει ότι καθώς αυξάνονται οι φόροι, η φορολογία που θα εισπραχθεί εκ μέρους του κράτους θα είναι φθίνουσα.


Το ίδιο ισχύει στην φορολογία των καυσίμων. Αύξησαν την φορολογία στα καύσιμα και πάρα πολλοί παρέδωσαν πινακίδες. Οι περισσότεροι φέτος δεν έβαλαν πετρέλαιο (τουλάχιστον -70% σε σχέση με πέρσι) και το χειρότερο, όλοι καίνε ξύλα ή pellet και έχει βρομίσει η Αθήνα (υποθέτω και άλλα μέρη της Ελλάδος).

Άρα πέραν του ότι η αύξηση της φορολογίας δεν απέφερε αυξημένα έσοδα, έχουμε και την περιβαλλοντολογική ζημία που έχει γίνει και τα προβλήματα υγείας από αυτό το βραδινό νέφος.

Μειώνοντας την φορολογία στα καύσιμα θα αυξήσει την εσωτερική μετακίνηση και άρα ο συνολικός τζίρος στην οικονομία από αυτές τις μεταφορές. Με λίγα λόγια, η μείωση φορολογικών συντελεστών στα καύσιμα θα έχει πολλαπλασιαστικό όφελος για την οικονομία στο σύνολο.}Επίσης θα βάλει λεφτά στα χέρια του κόσμου, διότι θα έχει περισσότερα να ξοδέψει, αντί να τα δίνει στο κράτος. Περισσότερα λεφτά στα χέρια του κόσμου σημαίνει περισσότερη κατανάλωση κάπου αλλού.

Ίσως ένας από τους πιο έξυπνους τρόπους να γίνει αυτό είναι μηδενίζοντας τον φόρο στο υγραέριο. Το υγραέριο (LPG), είναι ένα προϊόν που το παράγουμε στην Ελλάδα καθώς είναι παραπροϊόν διύλισης πετρελαίου. Έχουμε τόσο μεγάλη παραγωγή, που φτάνει για τις τοπικές ανάγκες και κάνουμε και εξαγωγές.

Αντί η κυβέρνηση να αυξήσει τους φόρους στο υγραέριο όπως έκανε πρόσφατα, θα έπρεπε να τους μειώσει ώστε το υγραέριο να μην πωλείται πάνω από 50 cents, αντί κοντά στο ευρώ που είναι σήμερα.

Ο κλάδος του υγραερίου θα έπαιρνε φωτιά, οι μετακινήσεις (είτε αναψυχής είτε για μεταφορά αγαθών) θα ήταν πιο φτηνές και τα πολλαπλασιαστικά οφέλη στην οικονομία θα ήταν τόσα πολλά, που τα έσοδα που θα είχε το κράτος από την αύξηση του τζίρου στην οικονομία συνολικά θα ήταν πολλαπλά από τον όποιο φόρο θέλει να εισπράξει από το υγραέριο… που έτσι και αλλιώς δεν θα εισπράξει.

Επίσης, ο κόσμος σήμερα κρυώνει διότι δεν μπορεί να αγοράσει πετρέλαιο. Δηλαδή αν μπορούσε να πάρει μια μπουκάλα υγραερίου να ζεσταθεί θα έχανε το κράτος λεφτά; Έλεος!!

Η κατάληξη είναι ότι ο καλύτερος τρόπος να ενισχυθεί η αγορά με ρευστότατα, είναι να μην αφαιρεθεί αυτή η ρευστότητα από την αγορά εξαρχής. Βάζοντας στην άκρη όλα τα άλλα, ένας από τους καλύτερους τρόπους να γίνει αυτό είναι μέσω της μείωσης της φορολογίας των καυσίμων.

Όχι μόνο θα αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, αλλά τα πολλαπλασιαστικά οφέλη θα είναι πάρα πολλά. Άρα θα υπάρξει αναπτυξιακή ορμή, χωρίς ουσιαστικό κόστος.

Ιδίως όσον αφορά το υγραέριο, η μείωση θα είχε ακόμα πιο πολλά οφέλη, καθώς είναι ένα εγχώριο παραγόμενο προϊόν, που αν μειωθεί η φορολογία αρκετά, θα ενισχύσει πολλαπλά την ρευστότητα στα χέρια του κόσμου, θα κάνει πολύ πιο φτηνές τις μεταφορές και πάνω από όλα, θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας στον κλάδο, σε μια εποχή όπου οι νέες θέσεις εργασίας είναι τρομερά δύσκολες να δημιουργηθούν ".
 
 σχόλια της που ανέβασε το παραπάνω άρθρο και στο terra papers :

Βάλε καλά στο μυαλό σου φίλε αναγνώστη πως ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥΣ ΝΑ ΠΕΡΝΑΣ ΚΑΛΑ, ΑΛΛΑ ΝΑ ΥΠΟΦΕΡΕΙΣ. Να παρακαλάς για μια θεσούλα πείνας, να ταπεινώνεσαι για ένα κιλό πατάτες, να ξεφτιλίζεσαι για ένα μπιτόνι πετρέλαιο να ζεστάνεις τα παιδιά σου, με κίνδυνο να καούν ζωντανά. Δεν θέλουν τα χρήματα σου, αυτό που θέλουν απελπισμένα είναι η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΣΟΥ που τους την παρέχεις απλόχερα μιας και έδωσες την συμφωνία σου για να σου συμβούν όλα αυτά που σου συμβαίνουν.

Στο βιβλίο «Η Φυσική Τάξη» του οικονομολόγου Silvio Gesell (Σύλβιο Γκέσελ) αναφέρεται πως η αργή κυκλοφορία του χρήματος είναι η κύρια αιτία για την παραπαίουσα οικονομία. Το προτείνω ανεπιφύλακτα και θα επανέλθω με αναλυτικό άρθρο επ’ αυτού.

Το χρήμα ως μέσο συναλλαγής, εξαφανίζεται από τα χέρια των εργατών – παραγωγών και μαζεύεται στα χέρια των λίγων που το συσσωρεύουν, εκμεταλλεύονται τους τόκους και δεν το επιστρέφουν πίσω στην αγορά. Όμως όσο περισσότερο χρήμα έχουν, όσο περισσότεροι άνθρωποι, οι οποίοι το κυκλοφορούν συνεχώς, τότε η Κοινωνία έχει υγιή ανάπτυξη και ευημερία. Κάτι που δεν το θέλουν οι υπεύθυνοι της κρίσης με τίποτα.

Μην περιμένεις καμία βοήθεια, καμία καλυτέρευση από κανέναν υπεύθυνο, γιατί ο σκοπός του δεν είναι η καλυτέρευση, πάψε να είσαι ηττημένος κι απλά γίνε ΕΣΥ Ο ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ του εαυτού σου, απλώς αναλαμβάνοντας ΔΡΑΣΗ ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑΣ. Δηλ. ανέλαβε ΕΥΘΥΝΗ ή αλλιώς πάρε την κατάσταση στα χέρια σου και σταμάτα την κλάψα, όπως επίσης σταμάτα να ακούς τους πανακριβοπληρωμένους δημοσιογραφίσκους και τις σοβαροφανείς καρτούν φάτσες των πολιτικών, που ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΖΟΥΝ, μα δουλειά τους είναι να σε κάνουν να συμφωνήσεις πως δεν υπάρχει διαφυγή από τον παραλογισμό που έντεχνα πλασάρουν. Σου πετάνε ένα κομματάκι δόλωμα, αλλά ταυτόχρονα φροντίζουν να αγνοείς ό,τι το τηγάνι είναι ήδη στην φωτιά και σε περιμένει μαζί με τα παιδιά σου.

Μην ξεχνάς πως πρώτα σε χρέωσαν κάμποσα δις και μετά “ανακάλυψαν” πως υπάρχουν κοιτάσματα στην Ελλάδα, ικανά για κοινωνική ευημερία. Όταν αυτήν την “ανακάλυψη” την γνώριζε “…και η κουτσή Μαρία”. Φροντίζουν με μεθοδικότητα να είσαι και προπαντός να παρέμεινες ηττημένος και επαίτης.

Είσαι ηττημένος όταν πιστεύεις τον πολιτικό, τα νομοσχέδια του πολιτικάντη, τον παπά, τις γραφές του παπά, τον γκουρού της κάθε παλαβομάρας που σου λέει το ένα ή το άλλο. Είσαι ηττημένος κάθε φορά που ικετεύεις, προσεύχεσαι, εκλιπαρείς, ζητάς, περιμένεις, από οποιονδήποτε το οτιδήποτε.

Είσαι ηττημένος όταν αντί να ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ τι να κάνεις με την ζωή σου, εσύ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ πως κάτι θα γίνει με την ζωή σου. Η απόσταση ανάμεσα στο ΝΑ και στο ΘΑ είναι τόσο μεγάλη που τις χωρίζει απεραντοσύνη. Όταν (κι αν) μάθεις αυτήν την τεράστια διαφορά των λέξεων, εκμηδενίσεις την απεραντοσύνη που τις χωρίζει, τότε μπορείς να είναι ΥΕΠΥΘΥΝΟΣ εσύ και μόνον ΕΣΥ, της ζωής σου. Είσαι κερδισμένος όταν έχεις την ΕΥΘΥΝΗ της ζωής σου, ΕΣΥ και δεν σε επηρεάζει τίποτε και κανένας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου