ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2012

Σκέψεις πάνω σ'ένα βίντεο...

Το βίντεο με τίτλο "το δέντρο της ελευθερίας", που υπάρχει στην αμέσως προηγούμενη ανάρτηση, λειτούργησε κατά τη γνώμη μου πολύ θετικά, γιατί έγινε αφορμή να τεθούν προβληματισμοί πάνω στη λογική της επιχειρηματολογίας του και να διατυπωθούν και διαφωνίες, που στηρίζονται σε συγκεκριμένες οπτικές ζωής και σκέψης. Κι επειδή αυτό το μπλογκ θέλουμε να αποτελεί ένα ελεύθερο βήμα διακίνησης ιδεών, παραθέτουμε στη συνέχεια τις σκέψεις, που γεννήθηκαν απ'αυτό το βίντεο, του ανιχνευτή (εκ των διαχειριστών του μπλογκ και υπεύθυνου της εν λόγω ανάρτησης) και δυο άλλων ατόμων, των οποίων οι απόψεις αντικατοπτρίζουν μια ιδιαίτερη φιλοσοφία και στάση ζωής, απόλυτα σεβαστή.

  •   ανιχνευτής:
Αν, λοιπόν, δούμε το θέμα ρεαλιστικά, σ'ένα κοινωνικο-πολιτικό πλαίσιο, τα τερατώδη πράγματα-στα όρια της παράνοιας και διαστροφής-που πασχίζουν με απίστευτο θράσος να μας επιβάλλουν(αυτά που γίνονται στην Ελλάδα είναι πρωτοφανή) οδηγούν σ'ένα καθόλου αυθαίρετο συμπέρασμα: εξόντωση του λαού(για να μη πω γενοκτονία), που αντιμετωπίζεται από μια ανεκδιήγητη και πολύ επικίνδυνη(παγκοσμίως) ελίτ ως εχθρός-λαός!

Αν το δούμε ενταγμένο σε ιστορικά πλαίσια, ποτέ δεν κερδίθηκε κάτι που ωφέλησε το επίπεδο της ζωής των ανθρώπων (που τώρα παίρνονται όλα πίσω με χυδαία απροκάλυπτο τρόπο), χωρίς να χυθεί άφθονο αίμα (του λαού εννοείται!). ΜΙΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΕΞΑΙΡΕΣΗ όμως, για την οποία τηρείται σιγή ασυρμάτου απ'όλα τα μέσα μαζικής παραπλάνησης, είναι η περίπτωση της Ισλανδίας των 300χιλ.κατοίκων: όπου η μαζική κινητοποίηση των πολιτών(καθημερινές διαδηλώσεις και αποκλεισμός των σπιτιών διεφθαρμένων πολιτικών και τραπεζιτών) οδήγησε σε άτακτη φυγή των ενόχων, εντάλματα σύλληψης των πουλημένων στην Ελίτ τραπεζικο-π(ο)ωλη(ι)τικών και σωστά βήματα προς εξυγίανση. Και όλα αυτά χάρη στη μαζική συνειδητοποίηση και χωρίς ν'ανοίξει σχεδόν ρουθούνι! ΑΡΑ μια επανάσταση, επενδυμένη με πνευματική ρώμη, ΗΘΙΚΗ συνειδητότητα (όχι με την υποκριτική αλλότρια ερμηνεία των θρησκειών) και πολιτική υπευθυνότητα (στα πρότυπα ίσως της αρχαιοελληνικής άμεσης δημοκρατίας), μπορεί να φέρει αποτελέσματα και χωρίς αιματοχυσία!
 Όμως εδώ στη χώρα της -εισαγμένης έξωθεν- φαυλοκρατίας και των πολλών συμφερόντων (γεωστρατηγικά, ενεργειακά, τεράστιας φυσικής βιοποικιλότητας οφέλη κτλ.) που διακυβεύονται (και ως αποτέλεσμα παίζουν σοβαρό ρόλο στον εξανδραποδισμό του κόσμου) ΑΜΦΙΒΑΛΛΩ πολύ αν το απόλυτα μισάνθρωπο Σύστημα παραδώσει τα όπλα χωρίς να προκαλέσει συντρίμια, παίρνοντας όσο πιο πολλούς μπορεί μαζί του στην πτώση του! Άλλωστε η περίπτωση μιας εξεγερμένης Ελλάδας ΠΟΥ ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΤΗ ΜΑΧΗ  (είτε ειρηνικά με διαρκείς γενικές απεργίες και παύση πληρωμών από το λαό στις ληστρικές δαγκάνες του κράτους, είτε αιματηρών συγκρούσεων σε όλη τη χώρα ή στα μεγάλα αστικά κέντρα, σπασμωδικές ίσως αρχικά και οργανωμένες στη συνέχεια) και πορεύεται με αυτάρκεια, ελευθερία πνεύματος(λέμε τώρα...) και ΑΦΥΠΝΙΣΗ (λέμε και πάλι κι ας μας πουν αιθεροβάμονες!), ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΥΠΕΡΣΥΣΤΗΜΑ ΟΛΕΘΡΙΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΡΟΣ ΜΙΜΗΣΗ ΚΙ ΑΠΟ ΑΛΛΟΥΣ  (τα εδώ υποκείμενα είναι απλώς υποταχτικοί αυτού του παγκοσμιομένου εκτρώματος).
 ΓΙΑΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΣΕ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΝΤΟΜΙΝΟ και άλλες χώρες που ήδη πλήττονται βάναυσα ή έρχεται η σειρά τους...


  • μια διαδικτυακή φίλη:

Ποιός είναι αυτός που μπορεί να κόψει το Δέντρο;
Το Δέντρο είναι η Αλυσίδα.. μια αλυσίδα
Αν εσυ θα την ποτίσεις με αίμα
εγώ θα την ποτίσω Ζωή
και τότε
είναι που σπάει ο Κρίκος
ποτέ η αλυσίδα..
Αν είχες μια σκάλα.. και της σπάσεις το πρώτο σκαλί, πάντα θα βρίσκεται η ευκαιρία
να το ξαναχτισεις.
Αν σπάσεις την σκάλα στην βάση
Θα καταρρεύσει η σκάλα και θα χαθεί η ευκαιρία να δείς τι είναι πέρα από αυτο το πάνω πάνω σκαλοπάτι.
Ποιος ειναι αυτός που γνωρίζει τι είναι πέρα από αυτο το σκαλοπάτι και απο τα βαθη της ψυχης του φωναζει, οτι το ωφελιμο θα ειναι να σπασει η σκάλα; Ποιος μπορει να παρει την ευθυνη;
Καμια Επανασταση στην μεχρι τωρα καταγγεγραμμενη ανθρωπινη Ιστορια, δεν είχε ως αποτέλεσμα , το επιθυμητο πρωταρχικο θέλημα.
Μάτι αντί Μάτι και Δόντι Για Δόντι;
δεν έχω ακούσει ποτέ για ανθρωπο που έχει κόψει δέντρο και συνεχίζει να το ποτίζει..
Όλες οι εσωτεριστικές διδασκαλιες , ακόμα και ο Χριστιανισμός , μιλουν για την απαγκιστρωση της Ψυχης από τα υλικά αγαθα. Μιλουν για ΘΕΛΗΣΗ.
Δεν μπορω να αντιληφθω αυτον που θελει να πληρωσει αντιτιμο και να εχει μεσαζοντα..
Οι μεσαζοντες βγαινουν στο προσκηνιο, οταν εμεις δεν μπορουμε να αναλαβουμε τις ευθυνες μας.
Και οι μεσαζοντες δεν εχουν κανενα λογο να δουλευουν χωρις να εχουν αντικρυσμα.
Δραση-Αντιδραση.
Αναρωτιεμαι τι ειδους πλασμα ειναι αυτο που κοβει το δεντρο και συνεχιζει να το ποτιζει με αιμα..
Δεν μπορω να καταλαβω γιατι να πρεπει να απαρνηθω τα υλικα αγαθα παλευοντας και χυνοντας αιμα ωστε αυτοι που θα απομεινουν να εχουν περισσοτερα υλικα αγαθα και αυτο το βαπτιζουν ελευθερια.
Μηπως τελικα αυτο ειναι το επιδικωμενο αποτελεσμα;
Βημα το βημα. Σκαλι-σκαλι,
το μόνο οδυνηρό σε αυτην την υπόθεση είναι το πόσο ψηλη ειναι αυτη η σκάλα.
Κατα τα αλλα,κάτι που συνεχως επαναλαμβανεται το τελευταιο διαστημα
Ο Θανατος υφισταται μόνο στο υλικο πεδίο ,
ολα τα αλλα ειναι σαν την ουρα του φιδιου,
κοβεις ραβεις σε δουλεια να βρισκομαστε, πιο περα δεν γνωριζω,
βημα το βημα, σκαλι το σκαλι...

  • και άλλη μια άποψη από μια ακόμη κοπελιά:

Δε διαφωνώ οτι σ' εμάς στοχεύουν. Η λύση βαρέθηκα να είναι το αίμα. Η λύση είναι το μυαλο κι η καρδιά. Και δε τελειώνουν όλα τώρα. Τώρα αρχίζουν. Δεν αγοράζει το αίμα την ελευθερία. Αν δεν αλλάξει αυτός ο τρόπος θα συνεχίσουμε στα ίδια και στα ίδια με το ίδιο πότισμα κάθε τρεις και λίγο. Ναι να βγούμε στους δρόμους και να τους βουτηξουμε όλους και να τους πετάξουμε. Ποιος μου λεει πως δεν θα φέρουμε ίδιους πάλι; γιατί αν δεν αλλάξει το μέσα μας παλι κάποτε για αίμα θα μιλάνε. Στο μυαλό είμαστε σκλαβωμενοι. Και μονο η αλήθεια και μέσα μας και για εξω μας μπορεί να φερει τα πάνω κάτω. Οχι αλλο κάρβουνο δηλαδή αίμα. Γιατι μήπως αυτο τελικά θέλουν πάντα; ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΚΑΡΒΟΥΝΟΟΟΟ! ΜΟΝΟ ΜΕ ΑΛΗΘΕΙΑ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ!!!

Μάλιστα! Θα χαιρόμαστε να διαβάσουμε και τις δικές σας απόψεις στα σχόλια της συγκεκριμένης ανάρτησης, αν το επιθυμείτε, γιατί αυτό το θέμα έχει τεράστιες προεκτάσεις, πολιτικές και πνευματικές συνάμα, καθώς και ένα ιστορικό παρελθόν που διατρέχει ολόκληρη ίσως την ιστορία και παρουσία του ανθρώπινου είδους πάνω σ'αυτό το φιλόξενο πλανήτη. Που, κατά την ταπεινή μου άποψη, θα μπορούσε να μας χωρέσει και να μας θρέψει όλους μια χαρά! Αν το επέτρεπαν κάποιοι, οι οποίοι διαχρονικά φαίνεται ότι έχουν αναλάβει τον ρόλο των τσοπάνηδων. Θεωρώντας όλους τους υπόλοιπους ιδιόκτητο κοπάδι, που χωράει όλων των ειδών και χρωμάτων ζωντανά, τα οποία διδάσκονται να επιτηρούν και να στοχοποιούν το ένα το άλλο. Κι ας οδηγούνται τελικά όλα τους, αργά ή γρήγορα, στο σφαγείο...


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου