ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Πέμπτη 14 Ιουνίου 2012

Η κατάρρευση των όμορφων πόλεων!

Aς δούμε πρώτα αυτή την ανταπόκριση από τη "χώρα των ευκαιριών & της ελευθερίας" (Δυστυχώς αυτά τα στερεότυπα φαίνεται να ισχύουν ακόμα στο μυαλό πάρα πολλών που αγνοούν την εικόνα των παγκόσμιων εξελίξεων σε όλα τα επίπεδα. Και δε μιλώ μόνο για κατοίκους  λεγόμενων τριτοκοσμικών χωρών, έτσι κι αλλιώς και οι λεγόμενες αναπτυγμένες χώρες οδηγούνται ταχύτατα στην υπανάπτυξη & αφρικανοποίηση. Ωραία εκδίκηση από τους πολύπαθους Αφρικανούς, λόγω αποικιοκρατίας αιώνων της Δύσης, δε νομίζετε;)

 Στη συνέχεια θα θέσω για λόγους προσωπικής εκτόνωσης κάποια αυτονόητα ρητορικά ερωτήματα, ορμώμενα από τη φουκαριάρα "ορθή λογική", την τόσο βιασμένη στις μέρες μας από τοπικούς & εξωτερικούς ιθύνοντες νόες.
     Και θα κλείσω με κάποιες σκέψεις...


"Αυξάνονται οι άστεγοι στην την πόλη της Ν.Υόρκης με τον αριθμό τους επίσημα να αγγίζει τους 45.000 εκ των οποίων οι 17000 είναι παιδιά.


Αυτό αναφέρεται σε έκθεση για τα επίπεδα της φτώχιας στην πόλη, με την συντάκτρια οργάνωση Συνασπισμός για τους άπορους, να καταγγέλλει τον δήμο ότι αδιαφορεί για το πρόβλημα και ότι δεν έχει κανένα σχέδιο για τις οικογένειες σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.

Οι υπεύθυνοι της έκθεσης ανακοίνωσαν ότι ο αριθμός των άστεγων αυξήθηκε από την στιγμή που τον δήμο ανέλαβε ο Bloomberg το 2002.Το νούμερο των άστεγων αυξήθηκε κατά 39% μέσα σε 10 χρόνια ενώ χαρακτηριστικό είναι ότι το 10% αποτελεί την αύξηση του τελευταίου χρόνου.

Την ίδια στιγμή αυξάνεται συνεχώς η κοινωνική αντίσταση με την δημιουργία εκατοντάδων ομάδων στήριξης που μπλοκάρουν τις κατασχέσεις και τις εξώσεις που κινούν οι τράπεζες για λόγους αδυναμίας πληρωμής των δανείων. Ομάδες που αμφισβητούν το δικαίωμα της κατοχής ιδιοκτησίας χωρίς χρήση και που βάζουν ανοιχτά πλέον το ζήτημα της κάλυψης των ανθρώπινων αναγκών αδιαφορώντας για το κέρδος που προσβλέπουν τα πάσης φύσης αφεντικά."

 πηγή Indymedia - Διεθνή νέα

Έχουμε και λέμε λοιπόν:


  •  Τι έγιναν όλοι οι διεθνείς οργανισμοί; (ΟΗΕ, ΟΥΝΕΣΚΟ κτλ), με τους περίφημους "χάρτες ανθρώπινων δικαιωμάτων" ή αναφορές σε αξίες ελευθερίας, κοινωνικής δικαιοσύνης, πολιτιστικών κληρονομιών κτλ κτλ (αν αυτό το αίσχος σήμερα, με τεχνολογικό περιτύλιγμα, είναι πολιτισμός, τότε εγώ προτιμώ να ζούσα στην εποχή των τόσο υποτιμημένων Νεάντερταλ). Εφόσον λοιπόν ο ρόλος τους είναι απλώς διακοσμητικός, για τα προσχήματα, για πολυπολιτισμικές διαπλοκές, μιζούλες, επιχειρηματικά συμφέροντα, μεγάλα λόγια, προσχήματα πάσης φύσης κι άλλα φύκια & μεταξωτές παγκόσμιες κορδέλες, ΑΣ ΜΠΕΙ ΕΝΑ ΛΟΥΚΕΤΟ ΟΡΙΣΤΙΚΟ, μα την ξεδιάντροπη υποκρισία όλων των μελών τους!
  •   Ρε δήμαρχοι των μεγαλουπόλεων του κόσμου (δεν εξαιρείται με τίποτα κι ο δήμαρχος Αθήνας), τι σημαίνει για σας "όμορφη πόλη"; Τα κτίρια (σύγχρονα, παραδοσιακά, ιστορικά); Οι δρόμοι; Η ρυμοτομία γενικώς; Τα πολυκαταστήματα; (γιατί τα μικρά μαγαζιά των γειτονιών τα κλείσατε λόγω κρίσης & ιδιωτικού συγκεντρωτισμού) Τα μεγάλα πάρκα, που τους χαλάει η αισθητική αρμονία από τις καταπατήσεις των αστέγων;(Δηλ. των ανθρώπων που εσείς & οι πολιτικές σας πλάθετε) Οι εκδηλώσεις για την επαφή των πολιτών με την τέχνη; (π.χ. με αφυπνιστικές εκθέσεις φωτογραφίας που αποτυπώνουν την αγωνία και το δράμα των...αστέγων!) Η προστασία & φροντίδα των αδέσποτων ζώων; (χωρίς να θέλω να υποτιμήσω καθόλου και το θέμα των αδέσποτων ζώων). Ποια είναι για όλους τους διαμορφωτές & "ειδικούς" επί της ζωής μας, η εικόνα που με τις "υψηλές προοπτικές της" τους εμπνέει κι απ'ότι φαίνεται χαροποιεί(!);
  Μα φυσικά η φρίκη & η εξαχρείωση των πεταμένων ανθρώπινων όντων! Που δε θέλουν και να πολυφαίνεται για να μη χαλάει την "τακτοποιημένη ως φυσιολογική ζωή" εικόνα, στο μυαλό  των υπόλοιπων απαθών "πολιτών"(καμία σχέση η σημερινή κατάντια του όρου με την αρχαιοελληνική ερμηνεία του)...Αυτή ρε αστικοί και υπεραστικοί και πολυεθνικοί και κερδοσκοπικοί και παρανοϊκοί υποκριτές, αυτή είναι η λεζάντα και ο καθρέφτης των σύγχρονων αστικών πολιτισμών σας: "ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΑ ΜΠΑΖΑ!"


 Όμως τα "μπάζα" θα γίνουν τόσα πολλά, που μαζί με όλους αυτούς που ετοιμάζετε να πετάξετε στα μπάζα (τα υποψήφια μπάζα δηλαδή) και δεν κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου και το καταλαβαίνουν, θα γίνουν βουνά και όρη ολόκληρα, που θα σας πνίξουν κι εσάς και τις όμορφες πόλεις σας...
  •  Δεν το σκεφτήκατε & δεν προβλέψατε δηλαδή ποτέ αυτό το επερχόμενο μέλλον; Τι είδους διαμορφωτές συναινετικών πραγματικοτήτων και αρχιτεκτονικών ελέγχου είστε, εσείς που στελεχώνετε τις ελίτ και τα "απόνερά τους", που δεν υπολογίσατε τις "παρενέργειες" των πρακτικών σας; Τις θύελλες που θα θερίσετε με τους ανέμους που σπέρνετε;
  •  Εκτός κι αν τα'χετε σκεφτεί λεπτομερώς όλα και δικαιωθούν αυτοί που λένε ότι οι πόλεμοι του μέλλοντος θα είναι κυρίως τοπικές συρράξεις, ανάμεσα σε πεινασμένους κι εξαθλιωμένους κατοίκους των πόλεων και των δυνάμεων καταστολής! Που'σαι Τζορτζ Όργουελ να καμαρώσεις την επιβεβαίωση του οράματός σου!

  Μέχρι τότε όμως η λύση, όπως το βλέπω εγώ, είναι εμείς, οι κάτοικοι των τσιμεντουπόλεων, να ενωθούμε σε συλλογικότητες με δομές αυτοργάνωσης-αυτοδιαχείρισης (μη ιεραρχικές, ο καθένας ας εκπολιτίσει πρώτα τον εαυτό του κι ας τον καθοδηγήσει στις υψηλές αξίες της Συνεργασίας και Συνύπαρξης, μπας και δούμε άσπρη μέρα) και κύριο χαρακτηριστικό τη δράση! Με γνώμονα την κοινωνική δικαιοσύνη και το συλλογικό καλό αυτών που είναι ήδη εδώ κι αυτών που είναι να έρθουν στον κόσμο.
 Πράξεις... Π.χ. από καταλήψεις δημόσιων κτιρίων που αφήνονται να σαπίζουν και διαμόρφωσή τους σε χώρους φιλοξενίας αστέγων, έως αυτά που αναφέρει η τελευταία παράγραφος της ανταπόκρισης από Νέα Υόρκη! Κι ό,τι άλλο, δοκιμασμένο ή καινούριο κι απρόβλεπτο, μπορούμε να επινοήσουμε και να σχεδιάσουμε (και ΜΠΟΡΟΥΜΕ!), στηριγμένοι σε μια υψηλή αίσθηση ελευθερίας μέσα μας. Η οποία θεωρεί αυτονόητο ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα στη ζωή, στην ικανοποίηση των βασικών τους αναγκών, στο δικαίωμα να ονειρεύονται πολύχρωμα όνειρα!

 Το πλέον σίγουρο είναι ότι έτσι όπως πάνε τα πράγματα, μ'αυτή την οικονομική ενέδρα και την επιχειρούμενη κοινωνική εξόντωση, είμαστε όλοι σχεδόν* εν δυνάμει άνεργοι και άστεγοι! Και περάσαμε πια το στάδιο που διακυβεύεται η προσωπική αξιοπρέπεια του καθενός (αυτή άλλωστε και να χαθεί, μπορεί να ξανακερδηθεί). Εδώ πλέον παίζεται η ίδια η επιβίωσή μας! ή δεν το χετε συνειδητοποιήσει, σε όλη του τη μεγαλόπρεπη διάσταση, επειδή προς το παρόν "τα βόλια βρίσκουν άλλους"..;

* λέω "όλοι σχεδόν" γιατί βέβαια στον αντίποδα υπάρχει η παγκόσμια ελίτ, με τα τοπικά παραμάγαζά της (ένα από τα πιο υποδειγματικά είναι κι αυτό της εγχώριας νομενκλατούρας), τους αυλικούς της, τους κόλακές της, τα παιδιά για τα θελήματα, τους κατασκόπους και χαφιέδες της και τους πάνοπλους φρουρούς της...


        ανιχνευτής

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου