ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2020

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ! ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΗΝ ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ..." (ή μήπως "ασουπή!"; και τι έγινε, θα ιδρώσει κανένα παραπάνω αυτί;)

Άκου, αυτά που φυσικά δεν θα σου πούνε τα κανάλια (που οι μαντρωμένοι στηρίζουν τα νούμερα τηλεθέασής τους), άκου να μαθαίνεις, μάθε να συγκρίνεις και να συμπεραίνεις! ΑΚΟΥ, εσύ που σε μεταχειρίζονται χειρότερα κι από την επταετή χούντα στη χώρα αυτή, άκου με προσοχή και αναπόφευκτη ίσως μελαγχολία τι λένε ένα σωρό Έλληνες που μένουν σε λεγόμενες ανεπτυγμένες ευρωπαϊκές χώρες. Για το τι ισχύει εκεί όσον αφορά τα μέτρα για την επιδημία, που χωρίς να αποτελούν "παράδεισο" δεν παύει να πρυτανεύει μια σχετική ισορροπία (με μικρές περισσότερο διαφορές από χώρα σε χώρα) στη διαχείριση της όλης κατάστασης και ειδικά στην αντιμετώπιση των πολιτών τους.  Σε χώρες όπου τα "νούμερα" υποτίθεται ότι ήταν κατά πολύ πιο αυξημένα σε σχέση με τη δική μας (όπως δυστυχώς αποδεικνύεται, για άλλη μια φορά)μπανανία. Γιατί τέτοια πρωτοφανή σκληρότητα εδώ; Γιατί τέτοιες εικόνες κι εξοργιστικές αφηγήσεις γραφικότητας, αλλά και αναλγησίας; Βροχή εξοντωτικών προστίμων, ακόμα και έξω στον καθαρό αέρα και σε μοναχικούς περιπάτους στη Φύση, όπου οφείλουμε για να' μαστε υγιείς, μην ξεχνιόμαστε, να εισπνέουμε τα καυσαέριά μας * (όλοι αυτοί οι τοξικοί μικροοργανισμοί που φιλτράρει και διαχωρίζει στα πνευμόνια μας και αποβάλλει φυσιολογικά το αναπνευστικό μας σύστημα) κι απαγορεύσεις κυκλοφορίας που θυμίζουν γερμανική Κατοχή του

1941-44, διότι τη νύχτα, παρά την κλειστή εστίαση και με το φόβο των προστίμων, με ένα μαγικό τρόπο ο ιός φαίνεται φούντωνε!...

Ολική αποτυχία των lockdown: Χειρότερη εικόνα ένα μήνα μετά! – Αρνούνται (ή δεν θέλουν) να πιστέψουν τι είναι ο Covid-19

 *Ειλικρινά τώρα, μπορεί ένα σώφρον άτομο να εμπιστεύεται έστω και στο ελάχιστο αυτή την "επιστήμη" του "πότε έτσι πότε αλλιώς, θα γυρίσει (ανάλογα με τις πολιτικές σκοπιμότητες) ο τροχός"; :"ΟΤΑΝ ΜΙΛΑΝΕ ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ" - και όταν ακούνε ψεκασμένοι και μη-

 Ας βγει κάποιος κι ας δηλώσει ότι τα παρακάτω στοιχεία και δεδομένα στην σε κατ' οίκον περιορισμό χώρα είναι Fake News, μπορεί; Τα στοιχεία και γεγονότα αυτά, που κουρελιάζουν την όποια αξιοπιστία της εγχώριας καθεστωτικής επιστήμης αλλά και λειτουργίας των διαχειριστών της υγειονομικής κρίσης, συνείσφεραν με τον τρόπο τους όμως σε απόλυτα συγκεκριμένες συνέπειες για όλους:

a slap in the face !
ΕΠΩΝΥΜΗ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ! «4 πολίτες δεν έκαναν τεστ κορονοϊού, αλλά ο ΕΟΔΥ τους έβγαλε ...θετικούς»
"Τρέχοντας" την πανδημία ...(ή, πιο σωστά, επιδημία;) - και είχαμε και άλλο ένα πρόσφατο καταγεγραμμένο περιστατικό σε σχέση με αυτό του συνδέσμου: ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ καταγγελία: Tι μήνυμα έστειλε ο ΕΟΔΥ στο κινητό του!!! (4-12-20)
ΟΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ (από τη "δημοκρατία") συνεχίζονται! ΙΔΟΥ τα «διπλά βιβλία» του ΕΟΔΥ για την καταγραφή των κρουσμάτων... 

Έχεις κατανοήσει σε όλο του το μεγαλείο το προνόμιο του να ζεις εδώ που ζεις; (και με τεράστιες, φυσικά, δικές σου ευθύνες, αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, το θύμα δεν γεννιέται θύμα...) Νοιάζονται πραγματικά, τελικά, οι αρμόδιοι διαχειριστές της ζωής και υγείας μας, για τη δημόσια υγεία; Αν ναι, τότε τι είναι αυτά: ΣΩΣΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΕΥΓΝΩΜΟΝΕΣ ! ....Και τα κόμματα της αντιπολίτευσης τι λένε για όλα αυτά, έχουν κάτι ουσιαστικό να καταγγείλουν, το έχουν ψάξει καλά το όλο θέμα, σε κάθε πτυχή του,  προς όφελος του "βασανισμένου λαού" ή βρίσκονται σε...κώμα; 

Δεν έχουμε καμία διάθεση να αναλάβουμε τον ρόλο της όποιας αντιπολίτευσης εμείς, δεν είμαστε πολιτικατζήδες σαν τα φυντάνια που ψηφίζουν οι "υπεύθυνοι πολίτες" για να τους ποδοπατάνε το μυαλό και τη ζωή over and over again, ούτε έμμισθοι δημοσιογράφοι. Έχουμε αρχίσει να βαριόμαστε και απογοητευόμαστε σοβαρά με την κατάσταση στην παγίδα που έχουμε βρεθεί. Μιλάμε για τη χώρα αυτή, στον υπόλοιπο κόσμο τουλάχιστον υπάρχει κινητικότητα, αμφισβήτηση με ενημερωμένους πολίτες που αντιπαρατάσσουν επιχειρήματα και σοβαρότητα απόψεων και εκφράζουν έντονη αντίδραση (δημοκρατικό δικαίωμα) σε πολύ σοβαρά ζητήματα κοινωνικού ενδιαφέροντος. Και δεν εννοούμε απαραίτητα μέσω βίας, είτε, πόσο περισσότερο, από τη μία πλευρά (των ολίγων) είτε από την άλλη (των πολλών)...

Νομίζουμε πως η μόνη λέξη που ταιριάζει εδώ είναι μια ατάκα του μακαρίτη Χατζηχρήστου από μια παλιά ελληνική ταινία: "Ασουπή!" (=σιωπή!)

Αν θες μια συμβουλή, χωρίς χρέωση ή αναμονή ανταπόδοσης, έχουμε μόνο αυτό να προσφέρουμε: Άρχισε να ψάχνεσαι και μόνος σου και παραμέρισε τους κάθε λογής "καθοδηγητές" και "μέντορες"(πολιτικούς, ιδεολογικούς, οικογενειακούς κτλ κτλ) που σου θέτουν όρια σκέψης και περιορισμούς στην ελεύθερη έκφραση, χλευάζοντάς την ή ενίοτε δαιμονοποιώντας την . Η ανεξαρτησία της αντίληψης είναι το πολυτιμότερο όλων εφόδιο...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου