ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 22 Μαρτίου 2020

Όσα φανερώνει και κυρίως παίρνει ο ιός




Η αστυνομία στο Παρίσι συλλαμβάνει γυναίκα που δεν διέθετε πιστοποιητικό εξόδου και αρνήθηκε να συμμορφωθεί στους αυστηρότατους κανόνες περιορισμού της κυκλοφορίας.

Παγκόσμια διασπορά νέων ηθών !
Να τα συνηθίσουμε μάλλον, τόσο σαν ιδέα όσο και σαν εικόνα;
Αν ήρθαν και για να μείνουν έστω και σε πιο light έκδοση, ακόμη κι όταν η κορονοϋστερία καταλαγιάσει παγκοσμίως.....

Έρχεται πλήρης απαγόρευση της κυκλοφορίας και στην Ελλάδα όπως φαίνεται. Ok! Αλλά και πόσο προχωράνε τα αποφασιστικά κι άμεσα μέτρα της κυβέρνησης σε ζωτικούς τομείς αντιμετώπισης της κατάστασης; Για να δούμε αυτά που έχουν να πούνε κάποιοι γιατροί από την πρώτη γραμμή της μάχης, που καλούνται να αντιμετωπίσουν και το status των πολιτικών επιλογών της εγκατάλειψης ως τώρα και διάλυσης της δημόσιας υγείας στην Ελλάδα. Και τώρα οι κυβερνώντες υποτίθεται ότι κάνουν ότι μπορούνε για να μπαλώσουνε τις τεράστιες τρύπες που οι ίδιοι, ανεξαρτήτως πολιτικής ετικέτας, όλα τα προηγούμενα έτη είχαν συμβάλει στη δημιουργία τους. Το κάνουνε όμως έστω και αυτό; Λόγια εντυπωσιασμού για προσλήψεις. Αλλά και κατά πόσο μπορεί να ανταπεξέλθει ένας άπειρος νοσηλευτής ή γιατρός στις ειδικές συνθήκες των μονάδων εντατικής και κυρίως αυτό τον καιρό; Όταν η αφρόκρεμα των Ελλήνων γιατρών έχει φύγει στο εξωτερικό και όχι χωρίς λόγο.

 Οι γιατροί στο "Σωτηρία" σπάνε τη σιωπή ( επιλογή από το rproject.gr) :

"   Αυτοί φοβούνται, πρώτον τον πανικό, δεύτερον το πολιτικό κόστος και τρίτον την κατάρρευση του ΕΣΥ. Αυτό φοβούνται. Το οποίο ΕΣΥ ήταν έτοιμο να καταρρεύσει με μια απλή γρίπη. Όχι με αυτό το πράγμα… Τέσσερις προσλήψεις κάνανε στο νοσοκομείο αναφοράς. Τέσσερις! Και μετακινήσανε και κάποιους γιατρούς μέσα απ’ το πανεπιστήμιο. Τίποτα άλλο δεν κάνανε. Στις 2000 προσλήψεις που είχαν ανακοινώσει, δεν υπήρχε ούτε μία πρόσληψη γιατρού. Και επειδή ειπώθηκε αυτό στην τηλεόραση αναγκάστηκαν να κάνουν κάποιες δηλώσεις ότι θα προσλάβουνε γιατρούς. Ξαφνικά είπανε για 100 γιατρούς, οι οποίοι είναι και πάλι ψύλλοι στα άχυρα. Μιλάμε ότι το ΕΣΥ έχει ελλείψεις της τάξης των 10.000. Και εμείς στο νοσοκομείο έπρεπε να έχουμε 150 ειδικευόμενους και έχουμε 30! Για να καταλάβεις για τι μιλάμε. Και όλοι μας οι νέοι γιατροί, όλο το σφρίγος της ιατρικής, γιατί έχουμε καλούς γιατρούς, είναι στην Ευρώπη. Όλοι. Πάνω από 12.000 γιατροί έχουνε φύγει.
 Μέχρι τώρα έχουμε τεράστιες ελλείψεις. Νέοι γιατροί, τουλάχιστον στους πνευμονολόγους, δεν υπάρχουν, γιατί μεταναστεύουν όλοι, φεύγουν ολόκληρα έτη της ιατρικής στο εξωτερικό. Το ΕΣΥ έχει γεράσει, δεν έχει αντικατασταθεί. Μπαλώνουνε απλώς τρύπες. Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε μπαλώσει και αυτός τρύπες δεν είχε κάνει επαρκείς προσλήψεις. Δεν υπάρχει πρωτοβάθμια περίθαλψη καθόλου! Δεν έχουνε γίνει προσλήψεις. Παλιά πήγαινες στον οικογενειακό γιατρό, πλέον είναι ελάχιστοι, αυτό είναι γνωστό.
-Το υπάρχον προσωπικό σε τι κατάσταση βρίσκεται;
Είναι διαλυμένο! Δεν είναι μόνο οι γιατροί που είναι γερασμένοι, είναι και οι νοσηλευτές το ίδιο
-Αυτή τη στιγμή το βασικό πράγμα που χρειάζονται τα νοσοκομεία τι είναι;
Προσωπικό και εξοπλισμό. Τελεία. Αυτό χρειάζονται. Γιατροί, νοσηλευτές και τραυματιοφορείς. Για να καταλάβεις το «Σωτηρία» έχει μια ειδική κατανομή που μια κλινική μπορεί να απέχει ένα χιλιόμετρο από την πύλη. Για να βάλεις κάποιον ασθενή μέσα, δεν αρκεί να τον βάλεις σε ασανσέρ, αλλά πρέπει να τον βάλεις σε ασθενοφόρο για να τον πας σε μια κλινική που μπορεί να είναι πιο μακριά. Εχθές στη βάρδιά μου τη βραδινή, είχαμε μόνο ένα ασθενοφόρο που κουβάλαγε αυτούς τους ασθενείς. Ξέρεις τι σημαίνει αυτό; Ότι μπορεί να μπήκε κάποιος με κορωνοϊό και μετά να μπήκε κάποιος που δεν είχε και να κόλλησε. Δηλαδή, με ένα ασθενοφόρο, μπορεί να ανταπεξέλθει νοσοκομείο που αυτή τη στιγμή νοσηλεύει τα 2/3 των περιστατικών του κορωνοϊού της Ελλάδας; Επομένως, μας έχουνε κρέας για τα κανόνια και έχει αρχίσει και αγριεύει ο κόσμος.
-Έχουνε βγει ανακοινώσεις, έχουν γίνει και παραστάσεις διαμαρτυρίας. Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος αντίδρασης αυτή τη στιγμή;
Εγώ νομίζω ότι πρέπει να αντιδράσουμε και να δηλώσουμε ότι αρνιόμαστε σε αυτές τις συνθήκες να δουλέψουμε. Και να ακουστεί αυτό, πράγμα πάρα πολύ δύσκολο γιατί ελέγχουνε τα ΜΜΕ. Ακόμα και να μιλήσουμε εμείς δε θα μας ακούσουν. Δε θα μας αφήσουνε να φτάσουμε. Δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ακόμη τι μας συμβαίνει. Παρ’ όλα αυτά η καταγγελία για τις μάσκες ακούστηκε και χάρηκα πολύ, γιατί ήταν κάτι πάρα πολύ σοβαρό. Είναι το μισό πρόβλημα ακριβώς. Όσοι έχουν πρόσβαση και επαφή με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πρέπει να δίνουν την εικόνα των υγειονομικών. Εγώ αυτό πιστεύω. Το κυριότερο πρόβλημα της Ελλάδας είναι η γήρανση. Το γερασμένο ΕΣΥ. Αυτοί δεν κάνουνε τίποτα για να το ανανεώσουνε γιατί δεν το θέλουνε. Είναι απλό. Ήδη τώρα ακούστηκε, αλλά δεν είναι επιβεβαιωμένο, ότι έχουνε μηχανήματα που θα βγάζουνε τη διάγνωση πιο γρήγορα, αλλά δε θα γίνει κάτι πιστεύω γιατί όλα τα διαγνωστικά τεστ δόθηκαν σε ιδωτικά διαγνωστικά κέντρα.  "


Κεραμιδόγατος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου