Περί "πανδαμάτορα" και "πειρατικού ταξιδιού" στους ωκεανούς του

Μόλις μας μπήκε φουριόζο το 20ο κακομαθημένο βλαστάρι του 21ου αιώνα-μπαμπά πατριάρχη. Αν αυτό είναι τελικά το πλοίο που μας ταξιδεύει στους αχανείς ωκεανούς της αιωνιότητας του πανδαμάτορα χρόνου, τότε ας αναλάβουμε ο καθένας τις ευθύνες που μας πρέπουν πάνω στο πλεούμενο και ας το μεταμορφώσουμε από καταπιεστικό τσογλάνι σε σύμμαχο και ταξιδιάρικο αλάνι, εξασφαλίζοντας ένα συναρπαστικό ταξίδι. Όσο δύσκολο κι αν φαντάζει, όσοι σκόπελοι και ρουφήχτρες και αν παραμονεύουν σε εχθρικά νερά, όσο κι αν με οι το έτσι θέλω καπεταναίοι σκοπεύουν ή να μας αλυσοδέσουν αν δεν γίνουμε υπάκουα ζόμπι του πληρώματος ή να μας σουτάρουν στα νερά. Ο βυθός βρίσκεται πρωτίστως στην ψυχή, όπου βουλιάζουν πρώτα εκεί αύτανδρα τα καράβια, προσωπικής και συλλογικής ρότας. Και ίσως πατρίδα να προσφωνήσουμε όχι τα μεταφορικά μέσα και τα σκαριά τους, ακόμη κι αν βρούμε ή φτιάξουμε τέτοια όπου σαν γόνιμα χώματα θα ανθίσει και θα μεγαλουργήσει η ύπαρξή μας και η αρμονική συνύπαρξή μας. Αλλά  ολάκερο τον
ωκεανό, τις θάλασσές του, τις στεριές του, τα αστέρια που κοσμούν τους ουρανούς πάνω απ' τα κεφάλια μας. 

 Κι αν θεωρηθούμε πειρατές για τα λιμάνια και τους στόλους που λυμαίνονται τις θάλασσες του χρόνου, αν θεωρηθούμε απαράδεκτα θρασείς και μιαροί από τους βασιλιάδες, τους στρατηγούς, τους ναυάρχους, τα στρατιωτάκια τους, τους επισκόπους και ιμάμηδες και τα ποίμνιά τους, τότε ας καταλάβουν καλά ότι η μόνη μας σημαία είναι το σθένος του χαρακτήρα και η υπόκλιση του υποταγμένου μας εαυτού στον μόνο αφέντη που του αρμόζει: την αντίληψη του καθενός ως άπαρτο οχυρό!

Φύγαμε νέε χρόνε, αντέχεις; Άστους να τρέχουν ξοπίσω μας και να ψάχνουν να μας βρούνε...

Κι όπως έχει επισημανθεί και παλιότερα: "Άσε με να σου εξηγήσω δυο πράγματα. Ο χρόνος είναι λιγοστός. Αυτό είναι το πρώτο. Για τον πονηρό ο χρόνος είναι πονηρός. Για τον ήρωα ηρωικός. Για την πόρνη άλλος ένας πελάτης -"άλλο ένα κόλπο" όπως ακούγεται στα αγγλικά. Αν είσαι ευγενικός, ο χρόνος σου είναι ευγενικός. Αν είσαι βιαστικός, ο χρόνος πετάει. Ο χρόνος είναι υπηρέτης αν είσαι ο αφέντης του. Ο χρόνος είναι ο θεός σου αν είσαι το σκυλί του. Είμαστε οι δημιουργοί, τα θύματα και οι δολοφόνοι του χρόνου! Ο χρόνος είναι άχρονος. Αυτό είναι το δεύτερο πράγμα. Κι εσύ είσαι το ρολόι".

Αν νιώθεις πρωτίστως σκλάβος μέσα σου τότε η πορεία για εσένα δεν μπορεί παρά να είναι προδιαγεγραμμένη.

 Και τα μόνα ύδατα, που μπορεί να νομίζεις κιόλας ότι πλέεις σε αυτά σαν σε ταξίδι, είναι τα λιμνάζοντα...