ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τετάρτη 10 Απριλίου 2019

ήντα' ναι τούτα...συνμαλάκες μου ;




Ήντα' ναι τούτα μωρέ σύντεκνοι; Παναζία μου! Όι, όι! Δεν υπάρχουν, γιάντα έτσι μας έχουν ορμηνέψει οι δασκάλοι και οι γραμματικοί μας! Δεν υπάρχουν λέω κι ας τα θωρώ στις φωτογραφίες και τα  βίντεο. Είναι του διαβόλου πράγματα! Γιάντα και θα με πούνε κουζουλό οι γνωστικοί του χωριού,  κουζουλοί είναι όλοι εκείνοι που τα βιντεοσκόπησαν και τα φωτογράφησαν και αλάλαζαν από έκπληξη θωρώντας τση απίστευτες ταχύτητες, τους ελιγμούς με θαυμαστόν τρόπο και ούλα τα τερτίπια των κακορίζικων, αθόρυβων πανάθεμά τα πολλές φορές, πετούμενων μασινιών. Γιάντα τα δικά μας, πώς τα λέν μωρέ; τα συμβατικά αεροσκάφη δεν κατέχουν από τέτοια τερτίπια, οπότε καλύτερα να πειστούμε, κι ας τα θωρούμε, πως δεν υπάρχουν τα καλικαντζάρια τούτα που χορεύουνε κει πάνω! Καλύτερα τυφλός και γνωστικός παρά ανοιχτομάτης και κουζουλός, αλί του πάντερμου έτσι και στο χωριό μου βγάνουν τέτοιο όνομα! Εγώ δεν ανεζητώ σαματά, κουφοβράζω για ησυχία στο κονάκι μου, φαμεργιούρι (=υπηρέτης) των αφεντάδων αλλά και τζαναμπέτης(=καταφερτζής) όπου μπορέσω...


Και όλοι μας ζούμε τελικά σε ένα μεγάλο χωριό.
 Γεμάτο προκαταλήψεις αλλά από την ανάποδη, με την "ορθή (=επιβεβλημένη από τα πάνω)λογική" και τα κλειδωμένα μυαλά ως άκαμπτους τυράννους επί των άπειρων πιθανοτήτων και απιθανοτήτων που βρίσκουν σθεναρή συμμαχία στην πιο προωθημένη πλέον επιστήμη, όπως τα σοκαριστικά δεδομένα της Κβαντικής Φυσικής, τα οποία και ταράζουν υπέροχα και σε όλο το εύρος του το
έλος των αντιλήψεων περί μηχανιστικού σύμπαντος και παγιωμένης πραγματικότητας (Η "μαγική" πραγματική φύση της πραγματικότητας: "Παράξενο πράγμα η Κβαντική Φυσική", σε συνδυασμό και με αυτό: OI ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ ΚΟΣΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ )

"Μόνοι στο σύμπαν"; Η πιο επαρχιώτικης νοοτροπίας και παροιμιώδους στενοκεφαλιάς, αντιεπιστημονική και βλακώδης, ενάντια σε κάθε έννοια λογικής, ατάκα!

 Αλλά κι αν ακόμα όλες ή έστω πολλές από αυτές τις "ιπτάμενες μηχανές" που δείχνει το παραπάνω ιδιαίτερα προσεγμένο βίντεο να σουλατσάρουν στους ελληνικούς ουρανούς τις τελευταίες 6-7 δεκαετίες (ούτε καν η κορυφή, όχι φυσικά του αχανούς σε θεάσεις και "επαφές μέχρι και τρίτου τύπου" παγκόσμιου, αλλά του ελληνικού "παγόβουνου"!).... αποτελούν γήινης τεχνολογίας απόρρητα στρατιωτικά αεροσκάφη, αδιαφορώντας για πλήθος και αντιδράσεις αυτοπτών μαρτύρων... Τότε επιβεβαιώνεται απόλυτα ο Ένοικος σε μια ανάρτησή του το καλοκαίρι, στο antidras, για άλλους όμως λόγους:
' Ας το καταλάβουν επιτέλους όλοι: η πραγματική, υπάρχουσα τεχνογνωσία αιχμής είναι υπεράνω κάθε φαντασίας επιστημονικής ή "συνωμοσιολογικής"! Δεν μπορεί να συγκριθεί με την τεχνολογία, ακόμα και την υποτιθέμενη "πολύ εξελιγμένη", που αφήνουν τις μάζες των ανθρώπινων πειραματόζωων να πιστεύουν ότι υφίσταται ή πρόκειται να τεθεί σε εφαρμογή. Ποιοι; Οι "μεγάλοι πειραματιστές" με τις ζωές των ανθρώπινων πληθυσμών, σε κοινωνικό, οικονομικό, ψυχοσωματικό και διανοητικό επίπεδο. Θα χρησιμοποιήσω μια πολύ εύστοχη φράση του ανιχνευτή: οι άνθρωποι είναι εγκλωβισμένοι μέσα σε μία "αντιληπτική σήραγγα".. '

 Ναι, πολλοί άνθρωποι έχουν επιλέξει αυτού του είδους την σήραγγα ως τρόπο σκέψης και διαμόρφωσης αντιλήψεων.  Αλλά όπως έχει πει κάποιος "ο υπερβολικός και παρατεταμένος ορθολογισμός οδηγεί στην παράνοια!", ή έστω στην ιδεολογική-αντιληπτική ακαμψία και τον πνευματικό αυτοπεριορισμό. Για να ξαναγυρίσουμε στα παραπάνω λεγόμενα του Ένοικου, περί πραγματικής, υπάρχουσας υπερ-τεχνολογίας, στην οποία οι ανθρώπινες μάζες (ή πλέμπα για τους μυστικοπαθείς "κλειδοκράτορες" του κόσμου μας) δεν έχουν καμία πρόσβαση ή και χρησιμοποιείται από μία συνωμοτικού χαρακτήρα ελίτ, ενίοτε κι ενάντια στα συμφέροντα της ανθρωπότητας ή ανθρώπινων κοπαδιών (ουπς! αυτό προϋποθέτει και πάσης φύσης "ποιμένες", σωστά;). Πέρα από τον καταιγισμό προβληματισμών ηθικής και κοινωνικοπολιτικής φύσης, γεννιούνται και άλλα ερωτήματα, όπως ας πούμε:
 Από πότε υπάρχει αυτή η τεχνολογία, αλλά και με τι ρυθμούς εξελίσσεται; Ποιοι την εκμεταλλεύονται και με ποιους σκοπούς ή κρυφές από το ευρύ κοινό ατζέντες; Και.....ίσως σε συνεργασία με ποιους την ανέπτυξαν (με πρωτοφανώς ταχύτατους ρυθμούς από τη δεκαετία του 1960 και έπειτα, σε σχέση με όλη την τεχνολογική πρόοδο σε όλη την καταγεγραμμένη Ιστορία της ανθρωπότητας!) ή την πήραν από κάποιους "άλλους"; Κι αν έγινε έτσι (όπως πολλοί σοβαροί ερευνητές επιμένουν και βάσει αναφορών από υψηλόβαθμα πρώην κυβερνητικά & στρατιωτικά στελέχη των ΗΠΑ που εστιάζουν κυρίως στην εποχή του προέδρου Αϊζενχάουερ, στα '50ς και μετά το περίφημο περιστατικό του Ρόσγουελ το 1947), τότε... με τι είδους ανταλλάγματα;

Και να μην ξεχνιόμαστε, συντρόφια, συνένοχοι στην "τρέλα" ή συνμαλάκες μου για τις γκρίζες επίγειες στρατιές (κάτι σαν τους λεγόμενους "γκρίζους" εξωγήινους) "ρεαλιστών" και "γνωστικών", που σκίζονται και λυσσάνε να μας φορέσουν καπέλο, με τις "αδιαμφισβήτητες πεποιθήσεις" τους, το τσιμενταρισμένο τους "υπο-σύμπαν":

Με ή χωρίς εξωγήινους...
H απόλυτα λογική ύπαρξη προηγμένων, ή και όχι, εξωγήινων μορφών ζωής, σε ένα σύμπαν με πολλά τρισεκατομμύρια γαλαξίες (περισσότερους απ'ότι πιστευόταν), ούτε αναιρεί τις δυνατότητες των ανθρώπινων όντων ούτε όμως αποτελεί λύση, υπό όποια οπτική γωνία κι αν ιδωθεί αυτή, στα επίγεια προβλήματα και τέλματά τους...
 Οι ευθύνες όπως και οι επιλογές είναι πρωτίστως ανθρώπινο ζήτημα!
 
ανιχνευτής

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου