ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Δευτέρα 8 Μαΐου 2017

Η αρένα της ποδοσφαιρικής ξεφτίλας ποιους εξυπηρετεί;


 
 Πριν τον τελικό-γιορτή της αθλιότητας που λέγεται ελληνικό ποδόσφαιρο: καρατέκα warrior εναντίον "στρατιώτη" του "βάρβαρου εχθρού".
 (η φωτο πάρθηκε από εδώ: Εικόνες από τα απίστευτα επεισόδια πριν τον τελικό Κυπέλλου)

Το΄χουμε επισημάνει και άλλες φορές: αυτό που συμβαίνει στο ελληνικό ποδόσφαιρο (και στο ευρωπαϊκό φυσικά, αλλά η Ελλάδα είναι μια από τις πιο χαρακτηριστικές και διεφθαρμένες περιπτώσεις, σε συνάρτηση και με τις υπόλοιπες παθογένειές της που υπεισέρχονται σε κάθε πτυχή του δημόσιου βίου) αντανακλάει μεγαλοπρεπώς την κυριαρχία της μαφίας σε κάθε τομέα της κοινωνικής διάστασης.
Από τους "νονούς της νύχτας" που διαπλέκονται με στελέχη της αστυνομίας και σε θαυμαστές περιπτύξεις με μεγαλοναρκέμπορους και κάθε είδους φυντάνια παράνομων υπερκερδοφόρων δραστηριοτήτων, που με τη σειρά τους διαπλέκονται με δημόσιους άρχοντες (βλέπε ξέπλυμα χρήματος) και υψηλά ονόματα της κοινωνικής πυραμίδας, έως τους κρατικοδίαιτους "επιχειρηματίες" και μεγαλοεργολάβους ή "υψηλούς επενδυτές" που οικειοποιούνται έναντι πινακίου φακής δημόσια περιουσία ή λυμαίνονται την "ανάθεση μεγάλων δημόσιων έργων", υπερκοστολογώντας τα και θησαυρίζοντας σε αγαστή συνεργασία με κυβερνητικούς αξιωματούχους, οι οποίοι και παρέχουν διευκολύνσεις με το αζημίωτο. Αυτό το "γαϊτανάκι" της ασήκωτης και αθεράπευτης μπόχας σκόπιμα, φυσικά, ονομάζεται ακόμα "αθλητισμός" (και δεν θίγουμε εδώ τα κολοσσιαία και πολύ εξελιγμένα πλέον κυκλώματα του ντόπινγκ που λυμαίνονται σχεδόν κάθε "άθλημα", από το ποδόσφαιρο έως τα αγωνίσματα στίβου). Και για εμάς οι στρατιές των φανατικών οπαδών δε διαφέρουν καθόλου από πληρωμένους μπράβους με φαιά ουσία αμοιβάδας, στη δούλεψη "μεγάλων αφεντικών" (ενίοτε "έμπιστες" προβατο-ομάδες οργανωμένων οπαδών προσφέρουν και τέτοιες υπηρεσίες στους προέδρους ή άλλους παράγοντες των συλλόγων, με αντίτιμο μπορεί κάνα 50ευρω άντε και 100ευρω ο καθένας;), ούτε από επικίνδυνους και ικανούς για όλα τοξικομανείς. Fan clubs ή οργανωμένοι οπαδοί της "στρογγυλής παπαριάς": αυτά τα ανεγκέφαλα και περιγέλαστα, απολίτικα, κουραδομαγκάκια και πολύτιμα εργαλεία κάθε συστήματος με στόχο τη διαίρεση των μαζών σε κάθε είδους συμμορίες και φράξιες, για εύκολη ποδηγέτησή τους, έλεγχο κι αποπροσανατολισμό τους από τα πολλαπλά και πραγματικά σημαντικά κοινωνικά ζητήματα.
 Το παρακάτω άρθρο, αναφερόμενο στα όσα έγιναν στον χθεσινό τελικό κυπέλου Ελλάδας (αυτόν που η ελληνική ποδοσφαιρική ομοσπονδία-όργανο της διαχρονικής καρκινικής "παράγκας" χαρακτήρισε..."νίκη του ποδοσφαίρου"), αλλά και στο παρασκήνιο με πολιτικό ενδιαφέρον, είναι χαρακτηριστικό για όσα αναφέραμε παραπάνω. Στην εποχή της ισοπέδωσης του κοινωνικού ιστού παρά την αριστερά "που θα έσκιζε τα μνημόνια" και θα "χόρευε τις αγορές πεντοζάλη" και θα τα "έβγαζε όλα στο φως". Την εποχή αυτή της εργασιακής εξαχρείωσης και επονείδιστης δουλείας που επιστρέφει με υπουλία και με το βαφτιστικό όνομα "ανάπτυξη", της κοινωνικής διάλυσης από τοκογλύφους, "επενδυτές", οικονομικούς δολοφόνους και πολιτικές καμαριέρες μη εκλεγμένων μεγαλο-γραφειοκρατών και τεχνοκρατών που διαλύουν κάθε προοπτική αυτονομίας των λαών
(Ευχαριστούμε τον αναγνώστη που μας έστειλε το παρακάτω άρθρο με mail)


Η τραγωδία των νέων "μαφιόζων" της "εξυγίανσης"..
.
Το τελετουργικό του νέου χαλίφη:
Προσγείωση με ελικόπτερο και
υποδοχή από τον Μπέο…

Ο Κύζας ήταν ο προάγγελος και όσα έγιναν τις τελευταίες μέρες με τον τελικό κυπέλλου στο ποδόσφαιρο αποκαλύπτουν και στον πλέον αδαή τι συμβαίνει.
Ο μαφιόζος Σαββίδης, με τον άλλο μαφιόζο το Μελισανίδη έταξαν στον τρίτο μαφιόζο της παρέας τον εν αργία δήμαρχο Βόλου το Μπέο να γίνει ο τελικός στο Βόλο.

(από εμάς, χρήσιμη και διαφωτιστική παραπομπή για όσους δεν γνωρίζουν περί "δημόσιας διαφάνειας" και νέων "συνεργατών": Τρία σκάνδαλα και όχι ένα εξυπηρετεί η τροπολογία για τον Σαββίδη)

Σε ένα γήπεδο που δεν πληρούσε ούτε στο ελάχιστο τις προϋποθέσεις.

Ο υφυπουργός αθλητισμού Γιώργος Βασιλειάδης αντιλαμβανόμενος την παρωδία που θα επακολουθήσει, τον κίνδυνο σοβαρών επεισοδίων και τις ποινικές ευθύνες που θα είχαν όσοι υπέγραφαν για να γίνει ο ποδοσφαιρικός αγώνας σε ένα χώρο που δεν πληροί τις προϋποθέσεις θέλησε να αναβάλει τον τελικό.

Τότε ο Σαββίδης έβαλε τον Νίκο Παππά με τον οποίο έχει νταραβέρια για την αγορά του ΔΟΛ να πιέσει το Βασιλειάδη.

Αυτός αντί να παραιτηθεί ένιψε εν τέλει, ως άλλος Πόντιος Πιλάτος, τας χείρας του, παρέπεμψε στον Τσίπρα και αρκέστηκε να μην παρευρεθεί στον αγώνα.

Ο Τσίπρας υπέκυψε στο Σαββίδη και έδωσε το οκ για να γίνει ο αγώνας.

Την ίδια ώρα που ''δημοσιογράφοι'' την έπεφταν στο Βασιλειάδη, ο Μπέος με τους τσάτσους του και την ''επιτροπή εξυγίανσης'' μιλούσαν για ''γιορτή του ποδοσφαίρου'' και ''αγώνα αντάξιο Τσάμπιονς Λιγκ''

Το τι έγινε στο Βόλο με τα επεισόδια, τους πάνω από εκατό εξακριβωμένους τραυματίες, τους μαχαιρωμένους και τη διαιτητική σφαγή ως αντάλλαγμα για τις ''υπηρεσίες'' του Σαββίδη τα είδαν όλοι. Από καθαρή τύχη δεν υπήρχαν νεκροί.

Αυτό που δεν είδε κανείς είναι έναν υπεύθυνο από όλους αυτούς να πει μια κουβέντα έστω για το θεαθήναι. Έναν εισαγγελέα να παρέμβει και κάποιον να αναλαμβάνει τις ευθύνες του.

Μήπως τις ρίξουν τελικά στη μαιευτήρα-γυναικολόγο Χρυσούλα Κολημήτρα (αναπληρώτρια προϊσταμένου της διεύθυνσης δημόσιας υγείας και κοινωνικής μέριμνας της περιφερειακής ενότητας Μαγνησίας) που έβαλαν να υπογράψει για την καταλληλότητα του γηπέδου;
(παραπομπή από εμάς: Βομβαρδισμένο τοπίο το Πανθεσσαλικό)

Είναι να... γεννάει κανείς!

Πηγή:  http://resaltomag.blogspot.gr/2017/05/blog-post_7.html#more

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου