Εικόνα παρμένη από τους δρόμους της Πλάκας, Αθήνα. Τη βρήκαμε ΕΔΩ.
...αν είσαι το αιώνιο αγόρι...Ατίθασο, ονειροπόλο, ανεπίδεκτο "ενσωμάτωσης" :
Η αγαπημένη σου
Δουλτσινέα
θα ήθελες να
έχει
λίγο από τη
γοητευτική μελαγχολία της σελήνης
και λίγο από την πιο
δυνατή λάμψη του ήλιου.
Να σε θαμπώνει χωρίς
να σε καίει.
Να κλέψετε μαζί
λίγο απ'την ορμή του ανέμου
λίγο απ'την ορμή του ανέμου
που με πάταγο ανοίγει
παράθυρα
και σφραγισμένες
πόρτες.
...κι αν είσαι η παντοτινή κοπέλα. Που αρνείται να "καταλαγιάσει" και να "τακτοποιηθεί":
Ο αγαπημένος σου αντι-ήρωας
θα ήθελες να πάλλεται
απ'το πάθος των εμπρηστών της συναίνεσης
και απ'την θαλπωρή μιας ηλιαχτίδας.
Για να πυρπολήσετε τα πνιγηρά κελιά
που κατάπιαν τις αιώνιες χαρές
και να απελευθερώσετε την καρδιά
απ'την τυραννία του ασπρόμαυρου.
(Αν θέλετε, διαβάστε κι αυτό στο no Gravity Zone: Eρωτικό σε ντιμινουέντο*)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου