ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Πέμπτη 2 Μαρτίου 2017

Enneagram. (Μυθιστορηματική αφήγηση στον καθρέφτη με επικίνδυνα πραγματικές αντανακλάσεις )

Ο ήρωας της ιστορίας μας είναι ένα προβατάκι. Ένα μικρό άσχημο μαύρο προβατάκι.

Από μικρό το προβατάκι μας είχε αντιληφθεί την διαφορετικότητά του μέσα στην στάνη με τα άσπρα προβατάκια. Για αυτό τον λόγο ζούσε φορώντας μια άσπρη προβιά ώστε να είναι αποδεκτό μέσα στο μαντρί. Βέβαια που και που το έσκαγε απο το μαντρί και έκοβε βόλτες στο δάσος χωρίς την άσπρη προβιά του. Μπορούσε να είναι ο εαυτός του και να αναπνέει τον ελεύθερο αέρα έστω και για λίγο.

Οι μικρές αυτές αποδράσεις του είχαν όμως και έναν σκοπό. Εξερευνούσε το δάσος και σχεδίαζε την μέρα της τελικής απόδρασης η οποία δεν θα είχε επιστροφή. Έπρεπε όμως να μάθει να ζει σε αυτόν τον κόσμο ο οποίος ήταν γεμάτος κινδύνους πριν το κάνει.

Κάποια προβατάκια που είχαν καταλάβει τι κάνει το νουθετούσαν : "Τι κάνεις; Θα σε φάει ο λύκος . Μείνε μέσα στο μαντρί στην ασφάλεια και την προστασία του βοσκού". Το προβατάκι μας απαντούσε : " Εμένα ίσως με φάει ο λύκος αλλά εσάς σίγουρα θα σας πάει ο βοσκός μια ημέρα στον χασάπη για σφάξιμο" . Τα προβατάκια αντιδρούσαν έντονα : " Είσαι καταστροφολόγος και συνωμοσιολόγος. Ο βοσκός μας αγαπάει , για αυτό κάθε Πάσχα παίρνει τους καλύτερους απο εμάς σαν ανταμοιβή και μας πάει με ένα μεγάλο αυτοκίνητο σε ενα καλύτερο μέρος να ζήσουμε. Εσύ δεν θα το κερδίσεις ποτέ αυτό"

Το προβατάκι μας χαμογελούσε και δεν απαντούσε . Ήξερε πόσο λάθος ήταν να ξυπνάς με το ζόρι κάποιον που θέλει να κοιμηθεί . Είχε δει μια ημέρα τον βοσκό να κοιμάται κάτω απο ένα δέντρο. Κάποια στιγμή η γυναίκα του πήγε και τον ξύπνησε για να κάνει κάποια δουλειά και αυτός αντέδρασε πολύ άσχημα. Πρέπει ο άλλος να θέλει να ξυπνήσει ,

Μια ημέρα σε μια απο τις αποδράσεις του το προβατάκι μας είχε μια δυσάρεστη συνάντηση. Ανάμεσα στα δέντρα είδε εναν λύκο. Το προβατάκι πάγωσε. Ήξερε οτι δεν είχε καμία ελπίδα και έτσι κάθισε και κοίταγε  τον άγριο θηρευτή περιμένοντας το τέλος . Και τότε έγινε το ποιο παράξενο πράγμα. Ο λύκος αφού το παρατήρησε για λίγη ώρα γύρισε την πλάτη του και έφυγε.

Το μαύρο προβατάκι μας φόρεσε την άσπρη προβιά του και γύρισε στο μαντρί τρομαγμένο. Η άσπρη προβιά έγινε δεύτερο δέρμα του.

Τα χρόνια πέρασαν. Το προβατάκι μας εργάζεται σε ενα μεγάλο μαντρί φτιαγμένο απο γυαλί με ωραία γραφεία.  Οι ημέρες του κυλάνε ήσυχα και η ρουτίνα το έχει κάνει να ξεχάσει οτι φοράει άσπρη προβιά ενώ στην πραγματικότητα είναι μαύρο και άσχημο.

Ώσπου μια ημέρα το προβατάκι βρήκε ενα mail στον υπολογιστή του απο τον βοσκό.

Ενημέρωνε  όλα τα προβατάκια στο γυάλινο μαντρί οτι θα ερχόταν ένας φιλος του που είναι κτηνίατρος για να μιλήσει με τα προβατάκια και να τα βοηθήσει να καταλάβουν τον εαυτό τους και τους γύρω τους καλύτερα μέσω μιας μεθόδου που λέγεται Enneagram.

Το προβατάκι φοβήθηκε. Είχε έρθει η ώρα να αποκαλυφθεί η πραγματική του ταυτότητα; Άρχισε να ψάχνει στο internet περισσότερες πληροφορίες για αυτή την μέθοδο.

enneagraminstitute.com



 Αφού διάβασε αρκετά ένιωσε καλύτερα. Ήταν μια υπεραπλουστευμένη μέθοδος που θα την ξεγελούσε εύκολα και θα συνέχιζε την ρουτίνα του.

Οι ημέρες πέρασαν και το προβατάκι μας πήγε στο μαντρί για να συζητήσει με τον κτηνίατρο μαζί με τα άλλα προβατάκια και να μάθει επιτέλους απο πρώτο χέρι τι ήταν αυτό το enneagram.

Τα προβατάκια μαζεύτηκαν σε μια μεγάλη αίθουσα και ο κτηνίατρος φορώντας ενα πλατύ χαμόγελο άρχισε να τους εξηγεί την διαδικασία. Θα γνώριζαν τους εννέα τύπους του enneagram και στην συνέχεια θα έκαναν κάποιες ασκήσεις ώστε να μπορέσουν να κατατάσσουν τους συναδέλφους  τους σε κάποιον απο τους τύπους.


Οι εννέα τύποι προσωπικότητας και οι εννέα κυρίαρχες τάσεις
Ο Τελειομανής
Ένα
Θυμός
Ο Δοτικός
Δύο
Έπαρση
Ο Ερμηνευτής
Τρία
Δόλος
Ο Ρομαντικός
Τέσσερα
Ζήλια
Ο Παρατηρητής   
Πέντε
Πλεονεξία
Ο Στρατιώτης
Έξι
Φόβος
Ο Επίκουρος
Επτά
Λαιμαργία
Το Αφεντικό
Οκτώ
Πόθος
Ο Μεσάζοντας
Εννέα
Νωθρότητα

Σε μια παρουσίαση ο κτηνίατρος εξηγούσε τα κυριότερα χαρακτηριστικά του κάθε τύπου και είχε και παραδείγματα απο κάποιους διάσημους ανθρώπους. Το προβατάκι μας αναγνώρισε στα χαρακτηριστικά 4άρια όλους τους καλλιτέχνες και λογοτέχνες που θαύμαζε.


Τότε ήρθε το πρώτο χτύπημα. Τα 4άρια χαρακτηρίστηκαν  απο τον κτηνίατρο "Χαοτικοί, αυτοκαταστροφικοί και δυσπροσάρμοστοι" με λίγα λόγια δεν ταίριαζαν στην παραγωγική διαδικασία και δεν θα ταίριαζαν ποτέ στο γυάλινο μαντρί. Στο μαντρί ταίριαζαν οι 3,6,9. Στο προβατάκι κάτι θύμισε η αλληλουχία των αριθμών αλλά το προσπέρασε.


Το προβατάκι άρχισε να αντιδράει . Δεν μπορούσε να καταλάβει πως είναι δυνατόν μέσα σε μία ημέρα να μπορέσει να γίνει ειδικός στο να ψυχολογεί τους άλλους και να τους κατατάσσει κάπου , και επίσης δεν έβλεπε την χρησιμότητα της όλης διαδικασίας.

Ο κτηνίατρος το αγριοκοίταξε. Τα άλλα προβατάκια αντέδρασαν επίσης. "Είσαι αντιδραστικός. Τίποτα δεν σου αρέσει . Είσαι συνωμοσιολόγος " . Τα είχε ξαναζήσει αυτά. Είχε κάνει το ίδιο λάθος . Σκούντηξε κάποιον με σκοπό να τον ξυπνήσει ενώ αυτός ήθελε να κοιμηθεί λίγο ακόμα. Δεν θα το ξανάκανε

Η υπόλοιπη ημέρα πέρασε διεκπαιρεωτικά . Δεν είχε όρεξη για περισσότερες συγκρούσεις . Στο τέλος ο κτηνίατρος τους είπε οτι το επόμενο διάστημα θα έπρεπε να σκεφτούν που θα έβαζαν τον εαυτό τους και οτι θα ακολουθούσε μια δεύτερη προσωπική συνάντηση στην οποία θα του έλεγε ο κάθε ένας το συμπέρασμά του

Το προβατάκι μας δεν το σκέφτηκε καθόλου. Απλά άφησε να κυλήσουν οι ημέρες μέχρι την συνέντευξη . Μπήκε στο γραφείο και απάντησε στην κλήση μέσω skype στον κτηνίατρο.

- Γεια σου μικρό μου προβατάκι.
- Καλημέρα
- Έβγαλες κάποιο πόρισμα; Ξέρεις που ανήκεις;

Το προβατάκι θέλησε να κάνει την μικρή δική του επανάσταση. 3,6,9 ήθελε το μαντρί; Δεν θα του το έδινε

- Είμαι 4 , μου φαίνεται οτι ανήκω στους ρομαντικούς δυσπροσάρμοστους.

Τότε έγινε κάτι το οποίο ανέτρεψε τα πάντα . Στην οθόνη εμφανίστηκε ενα δεύτερο πρόσωπο. Ήταν μια γλυκύτατη κυρία η οποία κοίταγε με συμπάθια το προβατάκι μας. Του εξήγησε οτι ήταν ειδική στο enneagram. Είχε μελετήσει τα προβατάκια μας και είχε την απάντηση που ζητούσε να της δώσουν.

- Οχι καλό μου προβατάκι . Δεν είσαι 4 . Σε μελέτησα, σε είδα, Είσαι καθαρό 9άρι.

Το προβατάκι πάγωσε. Κατάλαβε επιτέλους ποιός ήταν ο σκοπός της όλης διαδικασίας. Δεν ήταν να ανακαλύψεις ποιος είσαι αλλά να σου πούνε ποιος είσαι έστω και αν δεν συμφωνείς. Στην ουσία σε προγραμμάτιζαν . Έπρεπε να κινηθεί σαν σκακιστής. Όταν κινδυνεύεις να χάσεις την παρτίδα δεν κάνεις επίθεση. Θυσιάζεις ενα πιόνι σου για να απελευθερώσεις τον βασιλιά και να βρεις χρόνο για να ανασυνταχθείς.

Δέχτηκε οτι είναι εννέα χωρίς αντίρρηση και σχεδόν έφυγε τρέχοντας απο το δωμάτιο. Θέλησε να επιβεβαιώσει την θεωρία του. Παρατήρησε τα άλλα προβατάκια. Ένιωσε να ζαλίζεται . Τα προβατάκια είχαν αλλάξει συμπεριφορά ανάλογη με το νούμερο που τους είχε ανατεθεί. Τα 6άρια είχαν πλέον πανομοιότυπη συμπεριφορά όπως τα 9άρια και τα 3άρια. Φαινόντουσαν τόσο ευτυχισμένα που πλέον ήξεραν που ανήκουν. Νόμιζε οτι έβλεπε κάποιο κακό όνειρο. Ευτυχώς ήταν απόγευμα και σε λίγο θα έφευγε απο το γυάλινο μαντρί.

Βγήκε έξω και στάθηκε λίγο . Είχε αρχίσει να έρχεται η Άνοιξη. Ρούφηξε τον υγρό αέρα μέχρι που πόνεσαν τα πνευμόνια του. Με την εκπνοή απέβαλε απο μέσα του δύσοσμα αέρια και τοξικά μικροσωματίδια

Μπήκε στο αυτοκίνητο και έβαλε μουσική . Δεν βιαζόταν να ξεκινήσει . Έτσι κέρδιζε λίγο χρόνο για να σκεφτεί.

Οι επιθετικές νότες του Chariots of Thunder των Kovenant γέμισαν τον χώρο.

Δεν είχε νόημα. Ποιός ο λόγος να προγραμματίζεις τα άσπρα προβατάκια; Είναι ακίνδυνα. Εκτός αν ο βοσκός ξέρει οτι κάποια απο αυτά είναι μαύρα προβατάκια που φοράνε άσπρη προβιά . Αλλά και αυτό δεν έχει νόημα. Τα μαύρα προβατάκια είναι εξίσου ακίνδυνα με τα άσπρα προβατάκια

Κοίταξε στον καθρέφτη. Θυμήθηκε το περιστατικό με τον λύκο και η αλήθεια τον χτύπησε σαν γροθιά στο στομάχι. Ο βοσκός είχε απο την αρχή ξεγελάσει το μαύρο προβατάκι. Ο προγραμματισμός είχε αρχίσει πολύ νωρίτερα. Το μαύρο και άσχημο προβατάκι που κρυβόταν κάτω απο την άσπρη προβιά ήταν στην πραγματικότητα ένας λύκος τον οποίο είχε πλανέψει ο βοσκός.

¨Έβαλε πρώτη και ξεκίνησε με ένα χαιρέκακο χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του. Ο βοσκός είχε έναν λόγο πλέον να μην κοιμάται ήσυχος. Ο λύκος ήταν ήδη μέσα στο μαντρί

Ο Nagash των Kovenant συνέχιζε να φτύνει οργισμένους στίχους στο  μικρόφωνο



   Υ.Γ.

Από μικρούς μας προγραμματίζουν να πιστεύουμε οτι είμαστε θηράματα. Απο το σχολείο , τα μμε , το σινεμά μέχρι και την μουσική . Όλα μας βάζουν στο ρόλο του θύματος. Τρέμουν στην ιδέα οτι μια ημέρα θα θυμηθούμε οτι είμαστε γεννημένοι θηρευτές και όχι θηράματα. Φανταστείτε τι θα γίνει οταν το πιστό σκυλί που έχει μάθει οτι είναι αδύναμο και βάζει την ουρά στα σκέλια και κλαψουρίζει οταν το χτυπάει το αφεντικό του καταλάβει την δύναμή του; Θα γυρίσει και θα τον κοιτάξει με το αρχέγονο βλέμμα του κυνηγού και θα του δείξει τα δόντια του γρυλίζοντας και ωωωω!!! Τι έκπληξη θα είναι αυτή....

ventas


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου