ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Σάββατο 25 Μαρτίου 2017

Όταν η κοπελιά με τη μαντίλα ύψωσε τη σημαία στο "λίκνο της Ορθοδοξίας"...



Και ω! Τόλμησε Αφγανή μαθήτρια με μαντίλα να κρατήσει ως σημαιοφόρος το έμβλημα του τρίπτυχου "πατρίς-θρησκεία-οικογένεια"! ΑΙΣΧΟΣ χριστιανοί και φαρισαίοι ρασοφόροι τσελιγκάδες μου! Ω! Ω! τι βλασφημία για τα "όσια και ιερά" της χώρας! Εδώ όπου αλώθηκε και δαιμονοποιήθηκε απ'τους ναζωραίους ένας ολόκληρος φιλοσοφικός στοχασμός και κατεδαφίστηκαν, κάηκαν και συλλήθηκαν τα έργα τέχνης του (κάποιοι γραφικοί απολογητές γράφουν ότι οι χριστιανοί του Βυζαντίου προτιμουσαν τα μάρμαρα και υλικά των αρχαιοελληνικών ναών για να χτίζουν τις εκκλησίες τους επειδή...εκτιμούσαν την αρχιτεκτονική και ανθεκτικότητά τους...άρα τους αγαπούσαν κατά βάθος!). Και επί αιώνες στο άκρως ανθελληνικό, θεοκρατικό και δεσποτικό-κάτι που πήρε από τους Πέρσες Βυζάντιο (Κάτι που δεν θα το βρείτε σε σχολικά βιβλία: " Το Βυζάντιο αποδεκάτισε τους Ελληνες" και Το Βυζάντιο δεν υπήρξε ποτέ ελληνικό ούτε φιλελληνικό. και ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ ) απαγορευόταν με ποινή θανάτου ο προσδιορισμός "Έλληνας".
Η mainstream ονομασία ήταν "Ρωμιός" (απ'όπου μας προέκυψε και η περίφημη χιλιοτραγουδισμένη "ρωμιοσύνη"), το Βυζάντιο ονομαζόταν Ανατολικη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και ο όρος ¨"Βυζάντιο" είναι επινόηση των ιστορικών του 17ου περίπου αιώνα.
Ιδού κι ένα μικρό και χρήσιμο μάθημα Ιστορίας για τους ναζωραίους θεματοφύλακες της "πίστης" του έθνους:ΣΚΥΘΟΠΟΛΗ - ΝΑ ΠΩΣ ΕΠΙΒΛΗΘΗΚΕ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ( «Εἰς τὴν Σκυθόπολιν ὅπου εἶχε στηθὴ τὸ χριστιανικὸ κρεουργίον….Ἐκεῖ συνεδρίαζαν εὐσεβεῖς δικασταὶ (χριστιανοὶ εὐσεβεῖς) ἀμιλλώμενοι τὶς πλοίονας εἰδωλολάτρας (Ἕλληνες Ἐθνικοὺς) νὰ ὀπτήση ἐπὶ σχάρας , νὰ βράση ἐντὸς ζέοντος ἐλαίου , ἢ νὰ κατακόψη μεληδόν».)

> " Είμαι χριστιανός, ως εκ τούτου δεν δύναμαι να είμαι Έλλην!" Γεννάδιος Σχολάριος, το πρώτο πατριαρχικό κουμάσι μετά την άλωση του 1453 και με την αβάντα του Μωάμεθ του Β΄
>"Αδελφοί μου, έμαθα πως με την χάριν του Θεού, δεν είσθε Έλληνες, δεν είσθε ασεβείς, αιρετικοί, άθεοι, αλλ'είσθε ορθόδοξοι χριστιανοί"..."Άγιος" Κοσμάς ο Αιτωλός στους αμόρφωτους ραγιάδες επί τουρκοκρατίας...

> Η δε επίσημη Εκκλησία μας αρκείται, κάθε Κυριακή της Ορθοδοξίας, να αφιερώνει δεκάδες αναθεματισμούς (αφιερωμένους στην αρχαιοελληνική φιλοσοφική σκέψη και τέχνη κι επιστήμη, που υποτίθεται ότι πρέπει να μαστε περήφανοι γι'αυτές μιας κι εμείς σήμερα είμαστε ηχηρά απόντες στην παραγωγή πολιτισμού): "Τοις λέγουσιν οτι οι των Ελλήνων σοφοί και πρώτοι των αιρεσιαρχών, ανάθεμα τρις" ή "Τοις ευσεβείν μεν επαγγελομένοις τα των Ελλήνων δε δυσσεβή δόγματα, ανάθεμα τρις" ή "Τοις την μωράν των έξωθεν φιλοσόφων λεγομένην σοφίαν προτιμώσι, ανάθεμα τρις" ή "Τοις μετά των άλλων μυθικών πλασμάτων και τας πλατωνικάς ιδέας ως αληθείς δεχομένοις, ανάθεμα τρις"... κι άλλα πολλά τέτοια δείγματα "ελληνο-χριστιανικού πολιτισμού"...
 > Μιας Εκκλησίας απόλυτα σύμφωνης προεπαναστατικά με τη "φυσική τάξη πραγμάτων", δηλ. της σκλαβιάς για το λαό και των οικονομικών και σημαντικότατων πολιτικών προνομίων για την ίδια κι απόλυτα εχθρικής στον ξεσηκωμό του'21 "ως εθνοφθόρον τόλμημα". Με θεάρεστες πατριαρχικές παραινέσεις, όπως πχ του πατριάρχη Καλλίνικου, κάμποσα χρόνια πριν το'21, που μετά το Ορλωφικά εξαπέλυσε ένα γεμάτο μίσος αφοριστικό επιτίμιο προς όλους τους χριστιανικούς λαούς των Βαλκανίων, προτρέποντας τους κατοίκους να καταδίδουν τους αγωνιστές στις οθωμανικές αρχές. Με πατριαρχικές εγκυκλίους (του Γρηγόριου, 1/12/1797) για εξαφάνιση του "ύποπτου" κι "αντιχριστιανικού" συντάγματος του Ρήγα Φεραίου, μη τυχόν και διαφθαρεί το ποίμνιο. Με αφορισμούς κι εξόντωση από τους ρασοφόρους-φορείς της σκοταδιστικής εκκλησιαστικής πολιτικής, σε βάρος των πραγματικών δασκάλων που πάσχιζαν να ξεστραβώσουν το αμόρφωτο και γεμάτο δεισιδαιμονίες "γένος", όπως ο Βενιαμίν ο Λέσβιος(τεράστια η συμβολή στη μόρφωση των υπόδουλων του περίφημου δασκάλου στην "Ακαδημία" στις Κυδωνίες), ο Θεόφιλος Καΐρης, ο Ευγένιος Βούλγαρης και τόσοι άλλοι, που με τη διδασκαλία των μαθηματικών, αρχαίων ελληνικών και φιλοσοφίας, Φυσικής ή ακόμη και αστρονομίας, οδηγούσαν τη νεολαία στην..."αθεΐα"!*
Αμήν! Και μετά κάποιοι ακόμα αναρωτιούνται γιατί στη μνημονιακή σύγχρονη "Εδέμ" (αλλά ακόμα χριστιανική τουλάχιστον, έτσι;) η Εκκλησία είναι παρούσα διά της σιωπής της, θεωρώντας την πολλοί και... ως έναν από τους "στυλοβάτες του έθνους"!!!
Ο δε συγγραφέας της «Ελληνικής Νομαρχίας» «Ανώνυμος Ελλην», «ξεσκεπάζει και μαστιγώνει αλύπητα τους εχθρούς της Επανάστασης, τους εκμεταλλευτές του λαού, τον κλήρο, τους Φαναριώτες, τους κοτζαμπάσηδες (δηλαδή την άρχουσα στυγνή και καταπιεστική ντόπια ελίτ εκείνης της εποχής!)», (Νίκου Μπελογιάννη, «Κείμενα από την απομόνωση»)

*Το αξιοσημείωτο είναι ότι και οι τρεις αυτοί δάσκαλοι ήταν κληρικοί, που σπούδασαν στην Ευρώπη. Κι όταν επέστρεψαν στην υπόδουλη Ελλάδα έκαναν το σφάλμα να θελήσουν με όλη την ψυχή τους να μεταλαμπαδεύσουν τις νέες ιδέες και τις γνώσεις στους βυθισμένους στο σκοτάδι της αμάθειας και δεισιδαιμονίας ραγιάδες...Και γνώση=ελευθερία και αμφισβήτηση του κατεστημένου, κάτι που δεν συνέφερε ούτε τους Τούρκους ούτε, ίσως ακόμα περισσότερο, τους κοτζαμπάσηδες και τους ποιμένες που επέβαλαν κι αυτοί φόρους ("συνεισφορές" υποχρεωτικές στον "κουρβανά του θεού") στους υπόδουλους συμπατριώτες τους!

Και η "Εταιρεία" αυτή αναγνωρίζεται ακόμη ως ένας από τους πυλώνες του "έθνους".
Σου'ρχεται να ουρλάξεις από τους τόνους υποκρισίας και "ευλογημένης αμάθειας"!

κουίζ: τι σχέση έχει όλο αυτό το δουλικό σούρσιμο  με το μεγαλείο του (αρχαιο)ελληνικού ανθρωποκεντρισμού και στοχασμού, που ενώ κυνηγήθηκε αλύπητα από τη θρησκεία της "αγάπης" στη συνέχεια του τη φόρεσαν και καπέλο στο εξάμβλωμα του "ελληνοχριστιανικού...πολιτισμού";

Αλλά για να συνεχίσουμε λιγάκι τα μαθήματα Ιστορίας, προς τιμή των σοκαρισμένων με τη σημαιοφόρο κοπελιά που τόλμησε να φορέσει μαντίλα, γιατί έτσι ένιωθε ότι κρατά κι εκείνα τα χαρακτηριστικά που έχουν να κάνουν με τον τόπο καταγωγής της και τις δικές του παραδόσεις (ασχέτως με την προσωπική μας άποψη για την φοβερή καταπίεση που υφίστανται οι γυναίκες στις χώρες του "βαριού", θεοκρατικού Ισλάμ και γενικότερα για τις απόψεις μας στον ρολο που έχουν διαδραματίσει και διαδραματίζουν οι μονοθεϊστικές οργανωμένες θρησκείες όσον αφορά την αντιεξέλιξη του ανθρώπινου είδους και την υποταγή του στις τρισάθλιες επίγειες συνθήκες):
 Πολλοί από τους πολεμιστές ή και καπεταναίους του '21 ΗΤΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ΣΤΟ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑ, που αγωνίστηκαν αδελφωμένοι με τους χριστιανούς συμπολεμιστές τους, Αρβανίτες, ακόμη και Αρμένιους και Βλάχους έως και με φτωχούς Τούρκους (αδελφοποιτούς τους ή όχι) κατά της Υψηλής Πύλης! Μουσουλμάνοι όπως ο Οδυσσέας Ανδρούτσος που είχε προσχωρήσει στην μουσουλμανική αίρεση των Μπεκτασήδων, όπως ο προστάτης του Αλή Πασάς (στην αυλή του οποίου ανδρώθηκαν πολλοί αργότερα γνωστοί οπλαρχηγοί του πραγματικά σπουδαίου ξεσηκωμού του 1821, τον οποίο και πήγαν να τον καπελώσουν προς ίδιον όφελος πολιτικά κόπρανα όπως ο Μαυροκορδάτος, ο Κωλέττης και γενικότερα η κάστα των Φαναριωτών και παραλίγο, σε συνδυασμό με την οικονομική διαχείριση και τις εμφυλιοπολεμικές συγκρούσεις, να τον τινάξουν στον αέρα!).

Πιστεύουμε ότι η θέληση της μικρής μετανάστριας να συμμετέχει στην παρέλαση ως σημαιοφόρος (ασχέτως και πάλι αν η βαθμολογικη της επίδοση το επέτρεπε αυτό, σύμφωνα με τις..."παιδαγωγικά ορθές" κατεστημένες συνήθειες), θα έπρεπε να ικανοποιεί και με το παραπάνω τους "εθνολάτρεις" που βγήκαν να διαμαρτυρηθούν εντόνως,  διαρρηγνύοντας τα εθνικά ιμάτιά τους, στη χώρα αυτή που έχει διοχετεύσει μετανάστες σε όλη σχεδόν τη γη. Διότι η στάση της αυτή κάτι αποδεικνύει! Αν όχι "ενσωμάτωση" στις λογικές και τα ήθη του τόπου (ασχέτως για άλλη μια φορά της προσωπικης μας αντίληψης για αυτές), τουλάχιστον θετική στάση να συμμετέχει, σε "περίοπτη θέση" μάλιστα, σε μια εκδήλωση που τιμάει έναν αγώνα, ο οποίος και αποτελεί σημείο αναφοράς και ιδιαίτερης ιστορικής σημασίας για τον τόπο που φιλοξενεί τη μικρή κοπελίτσα από το Αφγανιστάν.

 (Και μην ξεχνάμε: η περίφημη φουστανέλα ήταν φορεσιά αλβανικής προέλευσης!)

Για να μην το κουράζουμε άλλο το θέμα. Η γνώμη μας για τις περίφημες παρελάσεις, έχει κατατεθεί λίγους μήνες παλιότερα, όταν πάλι με αφορμή μια άλλη επέτειο είχαμε ένα σωρό γκρίνιες και ρητορείες να διατυπώνονται σε οθόνες και σάιτ:
 Της παρέλασης...
( "Oι παρελάσεις δεν πιστεύουμε ότι υπηρετούν την προώθηση του "εθνικού φρονήματος" και ειδικά του αγωνιστικού φρονήματος ενός λαού. Άλλα πράγματα ίσως το κάνουν αυτό, πολύ πιο ουσιώδη και με πραγματικό αντίκρισμα σε πολλά επίπεδα. Τα οποία έχουν να κάνουν με την κοινωνικοπολιτική, πνευματική, πολιτιστική ζωή ενός τόπου...")
                                                                            
Υ.Γ. Και βέβαια οι χριστιανοί (που προκάλεσαν εξωπραγματικά ποτάμια αίματος και είναι υπεύθυνοι για απίστευτες γενοκτονίες μέσα στην Ιστορία) έψεγαν ανέκαθεν τους ειδωλολάτρες, αλλά εδώ στο "λίκνο της Ορθοδοξίας" οι θεοφοβούμενοι πιστοί από τη μια μιλάνε για απολίτιστους αλλόθρησκους και από την άλλη, νέοι και γέροι, επιδίδονται στην πολιτισμένη συνήθεια της οστεολατρείας, μπας και δελεάσουν με το προσκύνημα (ένα είδος... νεκρολάγνας αίτησης θεάρεστου ρουσφετιού) τον "ιερό σκελετό" ή τα λείψανα κι αποσπάσουν κανένα θαυματάκι:
 Ο "πολιτισμός" της φορμόλης του μεγάλου νεκροθάλαμου και των "ιερών" του σκηνωμάτων...
 Εμετική υποκρισία, σκοταδισμός υπό τον σεβάσμιο μανδύα της τυφλής πίστης και υφέρπουσα μαζική ψυχασθένεια, δεν αποτελούν καθόλου καλά σημάδια για το παρόν και το μέλλον οποιουδήποτε λαού...

1 σχόλιο:

  1. Φίλε μου στο έχω ξαναπεί . Τα πάντα είναι χρήμα και συμφέροντα . Για ποιά ελληνική σημαία μιλάμε; Για αυτήν;

    https://en.wikipedia.org/wiki/East_India_Company

    Δες στο τέλος του άρθρου τις σημαίες της East India Company. Η μίξη βέβαια με τα Βαυαρικά χρώματα δημιούργησε το σημερινό "Λάβαρο" που ζητάει το αίμα μας σε κάθε όρκο. Παρεμπιπτόντως , με τόσο αίμα που έχει ρουφήξει δεν είναι πλέον σημαία. Η προσωποποίηση του Βααλ είναι

    ΑπάντησηΔιαγραφή