ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2016

Ένα νέο, σουρεαλιστικό, "Σχέδιο Ανάν" για την Κύπρο...



μαυροφορεμένες κοπέλες με τις φωτογραφίες αγνοουμένων μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο τον Αύγουστο του 1974

Για το ακανθώδες κυπριακό ζήτημα και τη νέα, τύπου Ανάν, "βελτιωμένη τελική λύση" που προκρίνουν τα διεθνή κέντρα παγκόσμιας γεωπολιτικής επαναχάραξης (εξελίξεις στο κυπριακό που σαφώς και θα επηρεάσουν σημαντικά και τα ελληνικά θέματα), πιστεύουμε ότι τα πιο εύστοχα σχόλια έρχονται από τις απόψεις του Άγγλου ιστορικού Perry Anderson. Όπως αυτές παρατίθενται μέσα στο άρθρο της Άννας Μπαλή ("Κυπριακό μια σύγκρουση μνήμης και λήθης - οι συνομιλίες που αφήνουν το '...Ξεχνώ' χωρίς 'Δεν...' ") στο περιοδικό Ηellenic Nexus τεύχος 114, Ιανουάριος 2017.

Ας δούμε λοιπόν τι "βλέπει" και επισημαίνει ο Βρετανός ιστορικός και δοκιμιογράφος (οι υπογραμμίσεις είναι από εμάς):

 " Στην ουσία το Σχέδιο θα μπορούσε να γραφτεί από τον Ιονέσκο (επισήμανση από εμάς: Ρουμάνος θεατρικός συγγραφέας, από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους του "Θεάτρου του παραλόγου" ή σουρεαλισμού). Εάν τελικά γίνει αποδεκτό θα δημιουργήσει μια παράξενη οντότητα, παρόμοια της οποίας δεν υπάρχει (με εξαίρεση ίσως τη Βοσνία και το Ανατολικό Τιμόρ). Το Σχέδιο προβλέπει τη δημιουργία (σε μια σχετικά μικρή χώρα) πολλαπλών Συνελεύσεων, Βουλών και Γερουσιών, μέσα σε ένα σύστημα ασταμάτητων βέτο, το οποίο θα εξασφαλίζει θέσεις εργασίας για χιλιάδες δικηγόρους, καθώς θα είναι αδύνατο να λειτουργήσει το νέο πολίτευμα.
 Οι αρχιτέκτονες του Σχεδίου δίνουν το υπέρτατο δικαίωμα απόφασης σε ξένους (ή εναλλακτικά συζητούν τώρα σύστημα όπου οι αποφάσεις θα λαμβάνονται με...λόττο). Η νέα πολιτεία δεν θα διαθέτει δικό της στρατό, αλλά θα έχει κάτι αν διεθνή αστυνομία που θα επιβάλλει την πειθαρχία στους ντόπιους. Αυτό το εγχείρημα αποτελεί κατάφωρη παραβίαση όλων των διατάξεων της Ευρώπης, του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, του διεθνούς και συνταγματικού δικαίου. Αυτό το νομικό κτήνος έχει τη δική του λογική, η οποία προσποιούμενη πως θα λύσει μια διένεξη μεταξύ της πλειονότητας και της μειονότητας στην Κύπρο, μετατρέπει μια ανεξάρτητη χώρα σε μεταμοντέρνο προτεκτοράτο ή, εναλλακτικά, σε (τούρκικο) όπλο που θα κρατά όμηρο τις εξωτερικές σχέσεις της ΕΕ, καθώς και την Ελλάδα, επειδή η Τουρκία θα έχει τη δυνατότητα να προκαλεί συνεχείς κρίσεις στην Κύπρο".

 Perry Anderson στο "Defend Democracy"
Διαβάστε το πολύ ενδιαφέρον κείμενό του "The Divisions of Cyprus" ("Oι διαιρέσεις της Κύπρου")

Αχ ρε κυπριακέ λαέ, για άλλη μια φορά σε πουλάνε , τόσο από μέσα όσο κι από έξω,  αφού πρώτα σου βαφτίσουν το ψάρι κρέας. Άλλωστε είναι τεράστια τα συμφέροντα από πίσω και πολλά τα λεφτά που παίζονται:
"... το αποκάλυψε η κα Νούλαντ*, όταν είπε χωρίς περιστροφές: «Έχουν επενδυθεί και μεγάλα ποσά και πολλή φαιά ουσία για το Σχέδιο, για να αφεθεί να καταλήξει στον κάλαθο των αχρήστων»."
από το άρθρο Η Κύπρος στον λάκκο των λεόντων: Είναι η τελευταία τραγική νίκη της παλαιάς-«νέας τάξης» του Σωτήρη Δημόπουλου
 *Βικτόρια Νούλαντ: Υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ.

«Μετά από έντονη διαπραγμάτευση, η οποία ξεκίνησε από το 32% που κατέθεσε η τουρκοκυπριακή πλευρά, Αναστασιάδης και Ακιντζί έβαλαν στο τραπέζι το τελευταίο ποσοστό που θα ήταν διατεθειμένοι να αποδεχτούν. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης όρισε το 28,2% και ο κ. Ακιντζί το 29,2%. Η απόσταση μιας ποσοστιαίας μονάδας δείχνει ότι η σύγκλιση είναι πολύ κοντά στο ποσοστό που προέβλεπε το σχέδιο Ανάν (28,7%)»
από δημοσίευμα της εφημερίδας "Πολίτης" όπως το είδαμε και στο άρθρο με τίτλο
Κυπριακό: Στο «φως» της δημοσιότητας χάρτης για τις διαπραγματεύσεις
όπου μπορείτε και να διαβάσετε περί των βασικών σημείων της διαπραγμάτευσης.

Αυτός λοιπόν είναι ο χάρτης που καθορίζει το εδαφικό στη διαφαινόμενη συμφωνία:

Διαβάστε και μια διαφωτιστική ανάλυση για το τι ακριβώς ήταν και ποια αποτελέσματα θα είχε το περιβόητο τότε (2004) "Σχέδιο Ανάν", ποιοι ήταν υποστηρικτές του και για κάποια από τα επώνυμα "όχι" σε αυτό. ΕΔΩ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου