"Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η εποχή μας...προτιμά την εικόνα από το πράγμα, το αντίγραφο απ'το πρωτότυπο, την αναπαράσταση απ'την πραγματικότητα, το φαινόμενο απ'το είναι... Το ιερό για την εποχή μας είναι η πλάνη, το δε ανίερο είναι η αλήθεια. Για να το πούμε πιο καλά, το ιερό μεγαλώνει στα μάτια της στο μέτρο που μικραίνει η αλήθεια και μεγαλώνει η πλάνη, έτσι ώστε το αποκορύφωμα της πλάνης είναι γι'αυτήν και το αποκορύφωμα του ιερού"
Λούντβιχ Φόιερμπαχ, 1804-1872, πρόλογος στη δεύτερη έκδοση του περίφημου έργου του "Η ουσία του χριστιανισμού".
Βρισκόμαστε, εδώ και πάρα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, γραπωμένοι από τα πλοκάμια εποχών παγκόσμιας εξαπάτησης. Απροκάλυπτα στυγνής. Εποχές που όπως έλεγε το 1948 και ο Τζωρτζ Όργουελ "το να λες την αλήθεια αποτελεί επαναστατική πράξη". Εποχές όπου η ωμή, κτηνώδης, σαρωτική πολυεθνική εκμετάλλευση έχει λάβει πρωτοφανώς ανεξέλεγκτες διαστάσεις, ξευτυλίζοντας κάθε θεσμικό ελεγκτικό μηχανισμό προς όφελος της σωματικής και ψυχικής υγείας και των υλικών συμφερόντων των ανθρώπινων πληθυσμών. Ένας εξόφθαλμα ανάλγητος χρηματοπιστωτικός παρασιτισμός και μια παγκόσμια συμμαχία και εταιρική επέλαση ολοκληρωτικών στην ουσία οντοτήτων. Σε βάρος των αναλώσιμων μαζών των εργαζομένων-δούλων ενός σύγχρονου νεοφεουδαρχικού μεσαίωνα. Όπου η επίσης ταχύτατα προηγμένη τεχνο-επιστήμη δεν αποτελεί εργαλείο αφύπνισης και μέσο διευκόλυνσης της ζωής των πολλών. Αλλά την αποξενώνει με εκφυλιστικές συνέπειες από τη Φύση, της στερεί τις "αιώνιες χαρές της ζωής" -να θυμηθούμε και τον "καταραμένο" Γουίλλιαμ Μπλαίηκ- από τα προϊόντα του μόχθου της, από τη νοηματοδότηση στην πράξη πρωταρχικών εννοιών. Όπως "δημοκρατία" και "επιλογή εργασίας" που πραγματώνεται μέσα σε συνθήκες διαυγών δημοκρατικών θεσμών και ανάλογου ελέγχου στο χώρο της εργασίας. Μια κολοσσιαία εξαπάτηση, που επιλέγει να καμουφλάρεται -και φαίνεται να τα καταφέρνει ως τώρα σε μεγάλο βαθμό και παρά τη βίωση συντριπτικών κοινωνικών συνεπειών- πίσω από κίβδηλες ρητορείες. Όπως περί "πολέμου κατά της τρομοκρατίας", "οικονομικής ανάπτυξης", και "δημιουργίας θέσεων εργασίας". Αλλά, ποιοι αλήθεια είναι αυτοί που "ευημερούν"-Εντυπωσιακά στοιχεία για την κατανομή του παγκόσμιου πλούτου, που θησαυρίζουν, που αυξάνουν κατακόρυφα τις περιουσίες και το αλαζονικό τους θράσος; Ποιων, αλήθεια, τα συμφέροντα υπηρετούν οι "νόμοι"-Η παγίδα των "νόμων", στους οποίους δεν έχουν την παραμικρή παρεμβατική ή διορθωτική πρόσβαση οι μάζες των αρχόμενων, των "νομοταγών πολιτών";
Ρητορείες που νομιμοποιούν τις ολοένα αυξανόμενες εργατοώρες και τις ολοένα μικρότερες -ή "αξιοπρεπείς" κατά τα συχνά λεγόμενα των επαγγελματιών συνδικαλιστών- αμοιβές των εργαζομένων, των πραγματικών δηλαδή παραγωγών.
Και ο σαφώς εξευτελιστικός για τον άνθρωπο όρος "επιβίωση", με τα δολοφονικά ψυχικά σύνδρομα που τον συνοδεύουν, να έχει τόσο ύπουλα αντικαταστήσει μια άλλη, ζωτική, ευρεία έννοια που δεν είναι καθόλου πια αυτονόητη για τις νυν κι επόμενες γενεές των ανθρώπινων πλασμάτων! Ακόμα και σε χώρες του λεγόμενου "αναπτυγμένου κόσμου" -άλλη μια εξευτελιστική κι εκφυλιστική για το ανθρώπινο είδος ορολογία- που μετατρέπονται σταθερά σε "τριτοκοσμικές". Κι όπου τα πράγματα βαίνουν χειρότερα από τραγικά.
ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΑΡΙΘΜΟΙ
Walk Free: 30.000.000 σκλάβοι ανά την υφήλιο
ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΝΩ Σ'ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ: GAP τα εργασιακά κάτεργα της βιομηχανίας τής μόδας
Διαφορετικά είναι δίκαιο να καταργηθεί από τα παγκόσμια λεξικά ο όρος άνθρωπος και να αντικατασταθεί με τη φράση "δίποδος όνος". Kαι τα αφεντικά του να αποκαλούνται "γαϊδουριάρηδες"..
Ο Ένοικος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου