Ο "εξωφρενικά ιδιαίτερος" κόσμος του Τομ Ρόμπινς

"Αμνησία είναι να μην ξέρεις ποιος είσαι και να θέλεις απελπισμένα να το ανακαλύψεις. Ευφορία είναι να μην ξέρεις ποιος είσαι και να μη σε νοιάζει. Έκσταση είναι να ξέρεις πολύ καλά ποιος είσαι, αλλά και πάλι να μη σε νοιάζει"

"Το παντζάρι είναι το πιο μελαγχολικό ζαρζαβατικό, το πιο πρόθυμο να υποφέρει. Δεν μπορείς να βγάλεις αίμα στίβοντας ένα γογγύλι… Το παντζάρι είναι ο φονιάς που επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος. Το παντζάρι είναι ό,τι ακριβώς συμβαίνει στο κεράσι, όταν συνουσιάζεται μ’ ένα καρότο"

ΤΟΜ ΡΟΜΠΙΝΣ

Ο Αμερικανός Τομ Ρόμπινς είναι ένας από τους αγαπημένους μας συγγραφείς. Ένας βιρτουόζος του γραπτού λόγου, ένας τριπαρισμένος και γεμάτος υπέροχες υπερβατικές αντιφάσεις "story teller", ένας πληθωρικός και γεμάτος απίστευτες εμπνεύσεις και εκπλήξεις συγγραφέας. Που πραγματικά σε σαστίζει και σε αφήνει άναυδο!
Παρουσιάζουμε τρία από τα βιβλία του που μας έχουν συναρπάσει και προτείνουμε σαν "οχήματα" εναλλακτικών διαδρομών. Μέσα σε κόσμους που παύουν να είναι μίζεροι, αφόρητα πεζοί, απογοητευτικά συνηθισμένοι και αποκτούν αν και συχνά επικίνδυνες εντούτοις ξελογιάστρες προοπτικές και υπέροχες αλήτισσες υποσχέσεις. Τα σχόλια είναι από τα οπισθόφυλλα των βιβλίων, εκδόσεις ΑΙΟΛΟΣ.

Ο Ένοικος...


ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΟΥΜΠΟΙΣΣΕΣ ΜΕΛΑΓΧΟΛΟΥΝ (1976)

Ένα ωραίο κορίτσι με τεράστιους αντίχειρες, τρομακτικούς αλλά και παράξενα γοητευτικούς, ένας μεγιστάνας των καλλυντικών, ο οποίος αυτοαποκαλείται "κόμισσα", ένα ράντζο με καουμπόισσες, που η ενασχόλησή τους με τα πιστόλια και τα γελάδια δεν τις στερεί από τη θηλυκότητά τους, κάθε άλλο μάλιστα, ένας ερημίτης ψευτο-ινδιάνος που λατρεύει τις γυναίκες και τους τηγανιτούς κροταλίες, και διάφοροι άλλοι τύποι...
Γύρω τους μαίνεται μια θύελλα από ρηξικέλευθες ιδέες και γεγονότα, που βεβαιώνουν ότι η πρωτοτυπία και το χιούμορ μπορούν ενίοτε να συνυπάρχουν με υψηλό πνεύμα, στοιχεία που χαρακτηρίζουν τον Ρόμπινς αναδεικνύοντάς τον σαν έναν από τους γοητευτικότερους συγγραφείς της εποχής μας.

ΑΓΡΙΕΜΕΝΟΙ ΑΝΑΠΗΡΟΙ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ ΑΠΟ ΚΑΥΤΑ ΚΛΙΜΑΤΑ (2000)

Στο "Άγριεμένοι Ανάπηροι Επιστρέφουν από Καυτά Κλίματα", το έβδομο και μεγαλύτερο μυθιστόρημά του, ο σοφός, πνευματώδης, και πάντα θαρραλέος Τομ Ρόμπινς φέρνει επί σκηνής τον πιο πολύπλοκο και συναρπαστικό χαρακτήρα που έχει δημιουργήσει. Ο Σουίτερς είναι μια αντίφαση για όλες τις εποχές: ένας αναρχικός που δουλεύει για την κυβέρνηση, ένας ειρηνιστής που κουβαλάει όπλο, ένας χορτοφάγος που τρώει σάλτσα από χοιρινό, ένας μάγος του κυβερνοχώρου που σιχαίνεται τα κομπιούτερ, ένας χειμαρρώδης μπον βιβέρ που μπορεί ξαφνικά να γίνει ένας μυγιάγγιαχτος σιχασιάρης, ένας άνθρωπος που αν και έχει μανία με τη διατήρηση της αθωότητας, καίγεται να ξεπαρθενέψει την ανήλικη ετεροθαλή αδελφή του (για να ερωτευθεί εξίσου παράφορα μια καλόγρια δέκα χρόνια μεγαλύτερή του). Παρόλα αυτά, ο Σουίτερς δεν έχει το παραμικρό στοιχείο αμφιταλάντευσης. Δεν κουβαλά απλώς πιστόλι. Είναι ο ίδιος ένα πιστόλι. Ακολουθώντας τον Σουίτερς καθώς γυρίζει τέσσερις ηπείρους με τα ενισχυμένα τακούνια του, φλερτάροντας με τον έρωτα και τον κίνδυνο, ο Ρόμπινς εξερευνά, προκαλεί, χλευάζει και υμνεί όλες σχεδόν της πλευρές της ευμετάβλητης εποχής μας.

VILLA INCOGNITO (2003)

Φανταστείτε τρεις Αμερικανούς αγνοούμενους που προτίμησαν να παραμείνουν αγνοούμενοι, μετά τον πόλεμο του Βιετνάμ. Φανταστείτε τέσσερις γενιές δυναμικών και όμορφων γυναικών που έχουν κάτι σαν μυστηριώδη σύνδεση με μια αλλόκοτη φιγούρα του ιαπωνικού φοκλόρ. Φανταστείτε τα αυτά (μην προσπαθήσετε καν να φανταστείτε την ιστορία αγάπης που αφηγείται ο συγγραφέας) και θα έχετε μια γεύση από το όγδοο και ίσως πιο καλογραμμένο μυθιστόρημα του Τομ Ρόμπινς -ένα έργο τόσο σύγχρονο όσο οι διεθνείς συγκρούσεις του καιρού μας.

Σ'ένα επίπεδο αυτό το βιβλίο αναφέρεται στην ταυτότητα, στις μάσκες και στις μεταμφιέσεις - "το ψεύτικο μουστάκι του κόσμου". Όμως ούτε η καταχνιά του Λάος, ούτε τα καυσαέρια της Μπανγκόγκ, ούτε τα σύννεφα του Σιατλ, ούτε η ομίχλη του Σαν Φραντζίσκο, ούτε οι ζοφερές δραστηριότητες των μυστικών υπηρεσιών, ούτε οι μασκαράτες του τσίρκου μπορούν να επηρεάσουν τους γλωσσικούς σπινθηρισμούς που φωτίζουν τις σελίδες της Βίλας Ινκόγκνιτο.

Κι ένα βιντεάκι: Religion and the Divine, according to Tom Robbins